Tap house [open!]

Bloodpaw was het kamp uitgewandeld. Nu hij Apprentice was hoefde hij zich geen zorgen meer te maken dat één of andere boze warrior achter hem aan kwam rennen en weer aan zijn pluizige oren terug de nursury in trok. Nee, hij mocht eindelijk de wijde wereld ontdekken. Of naja, soort van dan want de tom had een strikte preek gekregen dat hij absoluut NIET de grenzen over mocht steken dus werd het vandaag de wereld ontdekken binnen de grenzen van Shadowclan. Het was goed genoeg voor nu maar hij kon niet beloven dat hij nooit nieuwschierig zou worden wat zich aan de andere kant van de grens bevond. De gloednieuwe leerling liep veder. Er lag nog een laag sneeuw op de koude harde grond maar niet zo verschrikkelijk veel dat er met elke pas geknars hoorde. Er hadden hier al vele katten gelopen die het sneeuw aangelopen hadden waardoor het net zo hard was al steen. De tom snuffelde in de lucht. Misschien kon hij vandaag wel een steentje bij leggen voor de clan. Een idee schoot in zijn kop en meteen zette Bloodpaw er voort in. De zwart rood bevlekte maine coon rende naar de eersten de besten boom toe waar hij wat groens op zag zitten. Het mos wat hij gevonden had was een beetje slapjes, en dun, maar kon nog prima gebruikt worden waarvoor hij het wou gebruiken en dat was namelijk vers water brengen naar de Elders. De tom zette zijn voorpoten op de glibberige stam en probeerde met zijn tanden om bij het mos gedeelte te komen maar voor hij überhaupt in de buurt kwam van het groene bedektbloeiend plantje gleed hij uit. De stam was te glad geweest en nu lag hij op de grond op zijn rug. Een lading sneeuw kwam als cadeau ook nog eens van de takken afgegleden, precies boven op hem. “AHH!” Spartelend maakte hij zich uit de voeten van de hoop sneeuw dat als een dikke deken op hem lag. Great. Bloodpaw kneep boos zijn wenkbrauwen samen. Had hij weer.. ugh. “Starclanverdorrie” Vloekte hij zachtjes onder zijn geschrokken ademhaling. Zijn dikke vacht ondertussen uitschuddend waar dikke vlokken sneeuw in zaten. De tom keek waar naar de plek waar zonet uhm, zijn ongelukje gebeurd was. De gevallen sneeuw had voor een bergje gezorgd. Vlakbij de stam. Hah! Krijg nou wat. Zo kwam er toch nog wat handigs uit ondanks dat hij nog geen minuut geleden zowat verzopen was in een hoop wit bevroren water. Bloodpaw klom het hoopje op en trok nu appeltje eitje het stuk mos van de boom af. Trots dat hij was liep hij snel weg van de gevaarlijke lawine boom en vormde op een wat veiligere plek de mos in een bal. Het duurde eventjes maar dat had je ook wat. De tom was nog onhandig kwa priegel werk maar oefening baard kunst right? Bloodpaw pakte weer zijn bolvormige stuk mos op en liep naar de dichtstbijzijnde stukje plas. Daar brak hij met zijn stevige poten het laagje ijs door en dipte de mosbal in het water totdat deze zo goed nat was dat er druppels van af druppelde. Zo. Klaar is kees. Nu alleen nog naar de Elders brengen en dan was zijn dag toch nog nuttig geweest. De zwart rode maine coon liep trots terug naar het kamp en daar aangekomen ging de Apprentice regelrecht de Elders den binnen met zijn zeiknatte bal in zijn bek hangend. “Hwallwo!” Sprak hij tussen de mos door voor hij zich bedacht dat prater wat makkelijker was zonder een mondvol natte mos. Bloodpaw legde het voorzichtig neer en keek weer op. Zijn kopper-groene ogen twinkelend. “Iemand dorst?” Wat was hij toch een goeie leerling.

- Open voor een Elder, of iemand die zich in de Elder den bevind~