It's love that speaks right to our hearts

Ze was rechtop in haar nest gaan zitten. De blik in haar goudgele ogen gericht op de kittens die aan het spelen waren. Even keek ze naar Crystal, haar pleegdochter. Voordat ze naar Mouse keek. Haar dochtertje was de laatste tijd nukkig en ze moest haar maar eens alleen spreken. Ze durfde haar verhaal niet te doen in het bijzijn van anderen, tenminste dat gevoel kreeg ze een beetje. Dus duwde ze haar kop zachtjes tegen Mouse aan. “Wil je eventjes met me meelopen Mouse. Niet meteen naar Wisp rennen, we gaan met zijn tweetjes.” Ze keek op naar Crystal. “Blijf jij even hier spelen, ik ben er zo weer.” Toen gaf ze haar dochter een zetje. “Kom.” Miauwde ze zachtjes. Terwijl ze haar de nursery uit loodste. Het werd tijd dat ze eens te horen kreeg wat er nu aan de poot was, want Mouse deed echt raar, heel anders dan dat ze voordat Crystal in hun nest was gekomen had gedaan. Ze voelde dat het niet alleen maar jaloezie was, het lag dieper bij de jonge kattin. Ze liep naar een rustig hoekje in de Cave. “Vertel mij nu eens wat er aan de poot is liefje.” Er klonk bijna iets strengs door haar stem heen.

[&Mouse]

Mouse voelde de beweging van haar moeder wel, toch keek ze niet op. Zolang Brindleleaf dacht dat ze sliep hoefde ze vast niet met Crystal te spelen. Nukkig als ze was; had ze niet door dat haar moeder haar open ogen wel opmerkte. Immers had ze haar kopje even opgetild toen de kattin naar Crystal keek. Echter had ze niet verwacht dat haar moeder vervolgens naar haar zou kijken. Betrapt. Nu kon ze niet verbergen dat ze klaar wakker was. Ze voelde de bekende neus van haar moeder zachtjes tegen haar aan waardoor ze haar nog kittenblauwe ogen op de prachtige kattin richtte. "Wil je eventjes met me meelopen Mouse. Niet meteen naar Wisp rennen, we gaan met zijn tweetjes." Mauwde de gestreepte kattin waardoor Mouse soepel overeind sprong. Eindelijk eens tijd met haar mama; zonder dat ze telkens Crystal aan haar poot had hangen. "Blijf jij even hier spelen, ik ben er zo weer." Mauwde haar mama tegen haar nieuwe zusje. Hierna voelde ze een zacht zetje waardoor ze het nest verliet en haar moeder bedenkelijk aan keek. "Kom." Mauwde ze zachtjes, terwijl ze de oranje-witte kitten de Nursery uit loodste. Mouse keek haar moeder verward aan. Wou ze haar spreken, zou ze weer op haar kop krijgen. Ze had toch niks verkeerd gedaan? Ze volgde haar moeder zonder iets te zeggen, en zonder tegen te stribbelen naar een rustig hoekje in de Cave. "Vertel mij nu eens wat er aan de poot is liefje." Klonk er kalm, warm maar ook ergens bijna streng waardoor de kitten ietwat in elkaar dook. Toch wist Mouse ook dat Wisp gelijk had. Haar mama zou haar wel begrijpen, voorzichtig keek ze haar moeder aan waarna ze haar neusje in diens vacht verstopte en diep ademhaalde voordat ze langzaam sprak. "Ik weet niet hoe ik een zus voor Crystal moet zijn en... en of ik dat wel wil." Piepte ze zachtjes; maar eerlijk. "Ik ben bang dat je mij vergeet én ik wil echt wel af en toe met Crystal spelen... alleen wil ik ook wel eens mijn eigen ding doen. Crystal moet alles doen wat ik doe... en... en daar raak ik gefr..gefrusteerd van mama." Mauwde ze zachtjes; waarna ze naar haar pootjes keek. Mouse had gewoon de ruimte nodig om aan de andere kitten te wennen zonder dat ze ineens van de ene op de andere dag alles met Crystal moest doen. Het voelde alsof de kitten in haar veilige nest was binnen gedrongen en ze ineens alles met haar moest delen en doen. Zonder dat ze langzaam kon wennen aan de nieuwe rol en kennis van haar vader en haar broers en zussen. Het was teveel voor de jonge kitten.

♥ Isa

Mouse duwde haar neusje in haar vacht. Ze ging zitten en sloeg haar staart om haar dochter heen, in de hoop haar nog meer op haar gemak te stellen. Eindelijk legde Mouse uit wat er aan de poot was. Ze liet haar eerst helemaal uitpraten, voordat ze reageerde. “Mouse, schatje.” Begon ze. Ze duwde zachtjes haar kopje weer omhoog, zodat ze haar aan kon kijken. “Je hoeft ook geen zus voor Crystal te zijn als je dat niet wilt, misschien kun je proberen een vriendin van haar te worden. Ik zal je nooit dwingen, dus als dat ook niet lukt dan is dat maar zo. Soms met haar spelen zal ze vast ook al heel leuk vinden.” Ze keek haar dochter aan. “Ik zal jou nooit vergeten lieverd en ik wil je ook niet vervangen, het is nooit de bedoeling geweest om je dat gevoel te geven. Ik snap dat het ook snel is gegaan allemaal, maar Crystal is haar moeder verloren. Zulke dingen gebeuren helaas soms heel plotseling. Zij heeft ook nog steeds een warm en veilig nest nodig met een kattin die er voor haar is. Dat wil ik haar graag geven totdat ze net als jou er klaar voor is om getraind te worden. Ik hoop dat je daarin wel je weg leert vinden Mouse. Wij zijn de enige op het moment die haar die plek kunnen geven en nog meer verandering zou helemaal niet goed voor haar zijn. Ze heeft ook een beetje liefde nodig, net als jij dat hebt.” Ze gaf Mouse een lik over haar kop. “Maar jij zult altijd mijn dochter blijven, dat kan niks en niemand veranderen.” Er vormde zich een warm glimlachje om haar lippen.

Mouse duwde haar snuitje een beetje bedeesd in haar moeder's vacht in de hoop dat ze niet boos zou worden op haar. De gestreepte kattin nam plaats naast haar en sloeg haar warme staart om de jonge kitten heen. Uiteindelijk legde de oranje-witte kitten uit wat er aan de poot was. Hoe ze zich voelde nu een andere kitten inbraak deed op haar familie. Haar moeder liet haar helemaal uitpraten voordat ze reageerde op de zorgen van de jonge kitten. "Mouse, schatje." Begon ze terwijl ze het kopje van de kit omhoog duwde. Waarschijnlijk zodat de kleine kat haar aan kon kijken. “Je hoeft ook geen zus voor Crystal te zijn als je dat niet wilt, misschien kun je proberen een vriendin van haar te worden. Ik zal je nooit dwingen, dus als dat ook niet lukt dan is dat maar zo. Soms met haar spelen zal ze vast ook al heel leuk vinden.” De eerlijke, gele ogen van haar moeder priemden in die van haar, waardoor de kit opgelucht ademhaalde. Ze had niet verwacht dat het zo makkelijk zou zijn met haar moeder te praten. “Ik zal jou nooit vergeten lieverd en ik wil je ook niet vervangen, het is nooit de bedoeling geweest om je dat gevoel te geven. Ik snap dat het ook snel is gegaan allemaal, maar Crystal is haar moeder verloren. Zulke dingen gebeuren helaas soms heel plotseling. Zij heeft ook nog steeds een warm en veilig nest nodig met een kattin die er voor haar is. Dat wil ik haar graag geven totdat ze net als jou er klaar voor is om getraind te worden. Ik hoop dat je daarin wel je weg leert vinden Mouse. Wij zijn de enige op het moment die haar die plek kunnen geven en nog meer verandering zou helemaal niet goed voor haar zijn. Ze heeft ook een beetje liefde nodig, net als jij dat hebt.” Legde haar moeder uit waardoor de kitten even haar oortjes liet hangen. Dat betekende dat ze nog Moons met haar nieuwe zusje bij haar mama zat. Niet dat ze haar totaal niet mocht maar ze miste het wel af en toe alleen met haar moeder over Windclan te praten; meer te leren over haar voorouders. Wanneer haar moeder in staat was het daarover te hebben. Brindleleaf gaf haar dochtertje een lik over haar kop waardoor Mouse kort snorde. “Maar jij zult altijd mijn dochter blijven, dat kan niks en niemand veranderen.” Er vormde een warm glimlachje om de lippen van de tabby waardoor de kitten haar kopje dankbaar tegen haar aan drukte. "Mag ik af en toe wel met jouw heel even alleen zitten. Dat mag Crystal van mij ook; maar dan kan ik ook even gezellig met jouw zijn zonder dat Crystal telkens mijn oren van mijn nek praat." Piepte ze zacht. Ze miste het af en toe heel kort alleen met haar moeder te zijn. Het hoefde niet elke dag; maar zolang ze mama tijd kreeg net zoals Crystal af en toe alleen met haar papa was.

♥ Isa

Onderwerp: Re: It's love that speaks right to our hearts