Bloody mary

De tom kwam met langzamen passen het kamp binnen gelopen. Zijn witte kop knalrood van het bloed door de wond die diep over zijn knappe gezicht liep. Hij rook nog steeds naar de jonge das en de Riverclan geur maar het bloedlucht overmeesterde bijna alles. Whitenight had na het gevecht met de zwart witte dier eventjes lopen kletsen met een erg mooie she-cat maar hij was niet in de buurt gekomen. Omdat hij enkel vlakbij de grens geweest was rook hij een beetje naar hun buren, de vissenvreters. Agh. Hij mocht eigenlijk niet over de andere clan zeuren want zijn bloedliin bezat zowat meer Riverclan dan Windclan maar dat was niet voor iedereen bekend en dat hield hij het liefst ook zo. De tom wou graag een reputatie opbouwen, eentje waar zijn vader en moeder trots op konden zijn, en dat ging niet echt als iedereen wist dat hij een half-clanner was. Nu stond hij dan hier. Midden in het kamp met een vacht die eigenlijk spierwit hoorde te zijn en nu donker rood van het bloed dat van zijn wond afdruppelde. Hij voelde zich wat duizelig maar dat was wel logisch. Hij maakte zich er echter geen zorgen om, Routpaw en Lizardpad zouden hem wel weer oplappen. Het was geen dodelijke wond als het op tijds behandeld werd. De warrior keek naar zijn clangenoten die hem geschrokken aanstaarde maar hij gaf hen de aandacht niet en liep de medicine cat den binnen waarna hij een diep mauw liet horen om de aandacht te trekken van de twee kruidenkatjes. “Dames?” Sprak hij. “Ik heb last van een klein wondje. Kan één van jullie me misschien even helpen?” Voegde hij er aan toe. Al was het wond geen klein iets, maar hij wou zich graag stoer voordoen eh. Zo waren katers eenmaal.

De laatste nacht had ze slecht geslapen omdat Dinspots ook de hele tijd wakker was geweest en om haar aandacht had gevraagd. Ze nam het hem alles behalve kwalijk, immers was het haar taak om altijd voor de gewonde katten te zorgen als Medicine cat en dat deed ze graag. Alleen dat soort slapeloze nachtjes eisten wel een tol van haar mentale en fysieke gesteldheid. Toen ze dan ook een kat ontdaan had van een splinter in diens poot, was de rust wedergekeerd en Routpaw in slaap gesukkeld. Haar dutje werd echter wreed verstoord door een diepe miauw. “Dames?” weerklonk er Wat verward veerde Routpaw overeind en haar kop werd acuut helder toen ze de sterke geur van bloed rook. Met een vacht die nog een beetje piekerig was van de slaap snelde ze naar de den ingang. “Ik heb last van een klein wondje. Kan één van jullie me misschien even helpen?” klein wondje? Was Whitenight gek geworden? "Oh starclan," Geschrokken kwam ze dichterbij, waarna ze meteen aan de slag ging door zijn kop goed te inspecteren. "Whitenight wat heb je gedaan? Is alles oké?" ratelde ze geschrokken. Nee, alles was overduidelijk niet oké, en het is jouw taak om dat te fixen, Rout, focus. "Wacht, eh, blijf hier, ik ben zo terug," en met die woorden draaide ze zich om en haastte zich naar de kruiden voorraad. Hier wikkelde ze wat spinnen rag om haar poot en kauwde wat smeerwortel en gedroogde guldenroede samen tot een pulp, waarna ze dat op een blad spuugde en dit alles en een bolletje natte mos meenam naar haar patiënt. "Uhm, eh, ja, zou je je kop wat lager kunnen houden? Dan kan ik je helpen," ze was niet zo groot oké.