Ceremonie September 2018 - No Return to Anger

OCEANSTAR

♡like the moon cannot stop oceanic tide; but a hidden star can still be smiling at night's black spell on darkness, beguiling♡

Oceanstar wist dat de afgelopen tijd, een heftige tijd was geweest. Windclan had geen rust gekend en ze was zelf ook niet onaangeraakt gebleven. Haar zus, Snowbird was overleden, en kort erna had ook Cootsnarl het leven gelaten. Ze had de bengaal redelijk goed gekend, hij was nu vader van twee kittens. Ook haar moeder had zich bij Starclan gevoegd, nadat ze was overleden tijdens de geboorte van haar twee jongere halfzusjes. Nu waren haar beide ouders in Starclan, al had ze Sparkshade ook nog nooit gezien. Kort hierna had ze Dinspots en zijn zus Mothrain weer Apprentice laten worden, immers wist haar Clan niet wanneer ze hun mond moesten houden en wanneer ze konden spreken. Wellicht waren de regels niet duidelijk, een ding was zeker. Oceanstar kreeg af en toe flinke hoofdpijn van ze. Uiteindelijk was ze nadat ze was genezen van de wonden van Dinspots, die haar bijna had gedood, terug naar de Moonstone gereisd. Daar had ze met Mousewish gesproken. Om vervolgens kort erna, nog enkele littekens op te lopen omdat een rode Rogue het territorium niet had willen verlaten. Haar schouders voelde ze nog steeds. Dit was dan ook de reden dat ze wat later dan normaal, in de richting van de Tall Rock stapte. De littekens op haar schouders trokken, ze had voldoende geweld gezien voor de komende Moons. Ze zou de straffen van enkele katten wellicht binnenkort ook in moeten trekken, al vertrouwde ze er niet op dat ze er klaar voor waren. Een vermoeide frons stond op haar gezicht waarna ze op de steen klom, niet zo soepel als altijd. "Alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen, verzamelen!" Mauwde ze met een warme stem. Haar houding was ontspannen, ze hoopte echter dat de Windclanners zich voorlopig niet als een stelletje idioten op zouden stellen. Waar moest het dan heen, met hun Clan. Ze sloot haar blauwe ogen waarna ze zuchtte en haar mond open trok.

"Als eerste een mededeling. Aangezien ik zeker weet dat katten zich afvragen waarom ik een poosje geleden met wonden op mijn neus en schouders het kamp in gesleept werd door Stallionheart. Een Rogue had zich op ons territorium gevestigd, en weigerde het te verlaten. Waardoor ik hem weg probeerde te jagen. Het gevecht duurde lang, hij was niet bang en was van mening dat onze Clan zwak was en geleidt werd door mijn broer Whitelion. Hij zei dat hij de vader van Whitelion en Butterstar was, uiteindelijk gaf hij aan dat Windclan niet sterk genoeg was hem weg te jagen of te doden. Waarna ik hem gedood heb, voordat Rabbitfoot en Stallionheart mij vonden." Mauwde ze haar stem klonk rustiger dan ze zich voelde. Het was niet, niets om als Leader een kat te doden. Maar ze had haar instincten niet kunnen onderdrukken, haar Clan moest veilig blijven. Ongeacht wat er gebeurde. "Daarnaast hebben we een nieuwe kit in ons midden. Chasmkit, ik heb hem kort voor het gevecht met de Rogue opgehaald bij de grens. Zijn moeder was Riverclan en zijn nog onbekende vader Windclan. Aangezien zijn moeder's laatste wens was dat hij in Windclan bij zijn vader zou opgroeien, hebben ik en Faithleap hem onder onze hoede genomen. Ik hoop dat het zorgen voor een kit, mij weer wat rust geeft." Iedereen wist immers wat voor een effect kittens op haar hart hadden, het deed haar smelten. "Ook is Faithleap dus in verwachting, binnenkort zullen haar kittens geboren worden. Ze heeft mij verteld de vader een Riverclanner is." Vervolgde ze, iets dat ze niet persé goed keurde maar dat was wellicht in haar teleurgestelde blik ook wel te zien. Ze zou haar dochter steunen en niet naar beneden halen. Het was te verwachtten met de manier waarop de jongere generatie was opgegroeid in de Cavern.

Hierna was ze stil, terwijl haar blauwe ogen op de andere katten gericht waren. "Ik moedig geen van jullie aan kittens te krijgen van een kat uit een andere Clan. Toch weet ik dat we dichter bij elkaar staan dan voor de journey. Hierdoor zal ik geen straffen uitdelen naar hen die het toch doen. Anders dan ze voorlopig geen Apprentices geven." Mauwde ze rustig, waarna ze een gepijnigde grimas probeerde te onderdrukken. De wonden waren voldoende geheeld, maar dat betekende niet dat ze het niet af en toe voelde. De kans dat ze open zouden gaan was zeer klein, maar het trok wel bij sommige bewegingen. "Dan nu goed nieuws, een kitten is oud genoeg om Apprentice te worden. Searkit kom naar voren toe. Totdat je, jouw Warriornaam hebt ontvangen zul je bekend staan als Searpaw. Barksound en ik zullen de training op ons nemen." Ze wist dat het haar goed zou doen ook een Apprentice te trainen en had Barksound er ook een beloofd. Daarbij had ze zelf weinig tijd en was ze ook niet altijd stabiel te noemen, maar zou de ervaring haar helpen in haar verdere taken. "Ik heb Barksound een Apprentice beloofd, en ik denk dat hij je erg goed kan trainen. Daarbij ben ik zelf nog niet op volle sterkte maar weet ik ook dat ik een Apprentice onder mijn hoede moet nemen om de Clan te helpen. Alles bij elkaar heb ik niet altijd veel tijd en leek mij het een goed idee jouw twee Mentoren te geven." Mauwde ze met een glimlach. Waarna ze Searpaw de kans gaf om Barksound en haarzelf een neusje te geven. "Mistpaw en Wishpaw hebben beide een nieuwe mentor nodig. Mistpaw jouw mentor zal Cheetahrun zijn. Wishpaw jij zal getraind worden door Crowfur." Vervolgde ze waarna ze naar beide Apprentices en Warriors glimlachte. Dit keer oprecht.

"Ook ben ik zoals jullie weten naar de Moonstone gereisd om met Starclan te spreken. Mousewish heeft advies gegeven. Ik ben inderdaad wat hard op jullie geweest en zou graag om jullie hulp vragen." Begon ze op een eerlijke toon. Ze had al eerder met Evergreen een bijeenkomst geregeld maar nadat ze meer inzichten had gekregen vond ze dat ze met de Clan moest spreken. "Ik had Dinspots en Mothrain niet aan moeten vallen. Ongeacht hoe veel ze ook het bloed onder mijn nagels vandaan kunnen halen." Mauwde ze serieus al klonk er bij de laatste opmerking ook humor door in haar stem. "Er is veel gebeurd en ook mij laat dat alles behalve koud. Eerst is Sweetheart naar de Bloodclan gegaan, vervolgens is mijn zus Snowbird overleden. Kort erna volgde Cootsnarl en Icecloud. Dit alles zorgde dat de transitie naar ons territorium niet soepel verliep." Begon ze terwijl er tranen in haar ogen prikten, en enkele over haar wangen drupten. "Als leider van Windclan kan ik jullie niet straffen voor mijn moeilijkheden en mijn irritaties. Toch wil ik jullie verzoeken voorlopig mij niet tijdens mededelingen te onderbreken, en na belangrijke momenten zoals deze in mijn den op te zoeken als jullie het ergens niet mee eens zijn. Zo kan ik rustig over jullie woorden en angsten nadenken zonder dat het uit loopt tot een gevecht. Alvast bedankt." Mauwde ze waarna ze de blik zocht van Barksound. "Barksound, niets ernstigs, maar ik zou je graag even willen spreken." Mauwde ze naar de kater terwijl ze van de Tall Rock af sprong.

♡I have been fighting since I was a child, I am not a survivor, I am a Warrior♡

lijstje:

Cranepaw had zich netjes bij de andere apprentices gezet. Hij was een voorbeeldige apprentice, dat kon men niet ontkennen. Hij was altijd op zijn training, deed goed mee en luisterde altijd nauw naar wat heb gezegd werd. De authentieke Warriorcode was er van begins-af aan al bij hem ingestoken. Zijn mentor was nog iemand van de oudere stempel, dus hij kreeg genoeg mee om nu ook nauwgezet de ceremonie te vallen en er zijn mening bij te vormen. Er waren dan ook een aantal dingen die hem opvielen, in de negatieve zin. Eerst het gevecht met die rogue, die de vader bleek te zijn van Whitelion en Butterstar. Hij wist dat de eerste een dputy van Windclan was geweest en dat de tweede de huidge leider van Riverclan was. "Daarnaast hebben we een nieuwe kit in ons midden. Chasmkit, ik heb hem kort voor het gevecht met de Rogue opgehaald bij de grens. Zijn moeder was Riverclan en zijn nog onbekende vader Windclan. Aangezien zijn moeder's laatste wens was dat hij in Windclan bij zijn vader zou opgroeien, hebben ik en Faithleap hem onder onze hoede genomen. Ik hoop dat het zorgen voor een kit, mij weer wat rust geeft." Cranepaw trok met zijn oortjes en liet zijn blik kort naar zijn mentor gaan, die net als hem het nieuws aanhoorde met een frons. "Ook is Faithleap dus in verwachting, binnenkort zullen haar kittens geboren worden. Ze heeft mij verteld de vader een Riverclanner is." En dan was er nog! Straks moesten ze de naam van hun clan veranderen in 'Riverclan 2.0'. "Windclan zit overal." mauwde de kater luidop, maar niet luid genoeg voor de leader om te horen. De katten rondom hem hoorden zijn uitspraak wel duidelijk. De oudere apprentice had zijn mening en hij was niet bang om deze uit te spreken. Met een gespannen gevoel in zijn buik, luisterde hij verder naar de toespraak van Oceanstar, waarna hij zich bij een groepje katten zetten die in gesprek waren na de toespraak. De meningen waren verdeeld, maar werden voorlopig in de kleine groepjes verkondigd en niet rechtstreeks voor elke Windclanner.

Tag: Omstaande katten + groepje katten die na de ceremonie hun mening aan elkaar verkondigen. (Wees vrij om hier op in te spelen!)

Moonfrost was bezig een haas te delen met een clan genoot toen zijn schouder aangetikt werd en hij om keek, om zijn leider te zien die op de Tall Rock was gaan staan. Hij zat niet te ver van haar af en verkoos om op zijn plek te blijven. De warme zon had hem sloom en duf gemaakt. De toespraak die Oceanstar gaf maakte hem klaar wakker, als een plens ijskoud water. Hij zag duidelijk de moeite die ze er mee had, haar pijn en haar twijfel maar ook haar warmte. Oceanstar had een erg hobbelig begin van haar leiderschap gehad en dat was nog eens zacht uitgedrukt. Hij vond haar impulsief, ze handelde te veel op haar emoties. Dinspots en Mothrain hadden daarvoor betaald, scheen het. Maar Moonfrost was inmiddels een senior warrior en wist zijn mond dicht te houden. Die twee idioten hadden gekregen wat ze toegekomen was. Ondanks de manier hoe. Al snel trok er een ontevreden uitdrukking over zijn gelaat. Faithleap kreeg kittens van een riverclanner en ze praatte er over alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Alsof de warrior code geen enkele betekenis meer had. Hij had kunnen verwachten dat ze soft zou zijn tegen haar eigen dochter. Maar wederom wist Moonfrost zijn mond te houden. Zijn ogen waren ijskoud. Hij knarste met zijn tanden en snoof ontevreden. Zelfs clangenoten zouden onverstoord met de vijand kunnen liggen, ze zouden niet eens straf krijgen. Hij hoorde niet eens de woorden van zijn clangenoot. Hij kwam overeind vanuit zijn liggende positie en spande zichzelf in om elk woord te verstaan wat ze langharige leader sprak. Zijn hoofd gondste. Ze had zelfs een riverclan kitten uitgenodigd in hun midden. Hem persoonlijk geëscorteerd en hem met open poten ontvangen. Ze konden net zo goed de grenzen niet langer meer markeren. Het scheen dat Oceanstar zonder problemen allerlei schorem de clan in verwelkomde. Toen ze bij het einde van haar toespraak begon te komen en hij een traan over haar wang zag rollen liet hij zijn blik naar de grond vallen. Een impulsieve leider, riverclan gebroed in hun midden en een verrader die een riverclan kater had. Moonfrost hoopte dat Everstar haar keus op Oceanstar zich nog moest laten blijken. Voor nu was zijn hoofd gevuld met twijfel en afschuw. Hij keek opzij naar Cranepaw die er gespannen bij zat. Hij stond op en wandelde naar hem en het groepje katten toe. ‘Dat was mij nog eens wat. Vijanden en verraders schijnen dicht bij elkaar te slapen tegenwoordig ’ zei hij met een beheerste maar lage stem en koude ogen.

Tag: @Cranepaw

Ceremonie September 2018 - No Return to Anger O02SFTPq_o

Het was weer eens tijd voor een ceremonie. Crowfur liep, met een weeë gevoel in zijn maag, naar buiten. Zijn blik was gericht op Oceanstar. Hij had zijn mening over haar duidelijk door het kamp laten blijken vlak na haar aanval op Dinspots en hij was benieuwd hoe ze het opgenomen had, of dat ze het hem kwalijk had genomen. Hij had over het algemeen een goede band met haar en wilde deze niet dwarsbomen door verdeelde meningen en over niet nagedachte, uitgehaalde acties, maar hij kon onmogelijk negeren dat ze een gevaar had gevormd voor een apprentice door haar eigen frustratie en woede. Toch was er een deel in hem dat nog steeds in haar geloofde en hij was meer geneigd naar dat deel te luisteren dan naar iets anders. De feiten die ze tijdens de ceremonie aanhaalde, waren op zijn zachtst gezegd verbluffend. Allereerst leek ze een moord begaan te hebben, vervolgens bleek haar dochter zwanger te zijn van een RiverClanner en hadden ze een kitten van een andere Clan geaccepteerd. Hij was door die laatste twee feiten niet erg aangedaan; Leopardpaw was in principe ook van RiverClan en dus moedigde hij het alleen maar aan dat Oceanstar het een kans wilde geven. Het gaf hem nieuw respect voor haar. Er werd een nieuwe apprentice benoemd en zijzelf werd de mentor, samen met Barksound. Vervolgens kregen zowel Mistpaw als Wishpaw een nieuwe mentor. Zijn poten wiebelden toen hij zijn eigen naam door het kamp hoorde schallen en zijn ongelovige blauwe ogen richtten zich op zijn leader. Had ze hem zijn mening dan vergeven? Daar leek het in elk geval wel op. “Dankjewel,” murmelde hij zachtjes toen haar blik zich op hem richtte en hij zwoer dat ze het gezien had, want een glimlachje kwam om haar lippen toen hun blikken elkaar kruisten. Ze verontschuldigde zich een soort van voor wat ze gedaan had tegenover Dinspots en Crowfur gaf een kort knikje; voor hem was het allang goed. Door haar beslissingen vandaag werd voor hem duidelijk dat Oceanstar dan toch de juiste leader voor WindClan was. Zijn gedachten raasden door zijn hoofd nadat ze Barksound tot zich had geroepen omdat ze met hem wilde praten en zijn eerste instinct was om naar Faithleap te gaan. Toen besefte hij zich dat hij de neus van zijn nieuwe apprentice nog altijd niet had aangetikt en snel liep hij naar Wishpaw toe. “Morgenvroeg gaan we trainen,” murmelde hij tegen de apprentice, vriendelijk glimlachend. Daarna liep hij snel door naar Faithleap. “Ik weet hoe het is om een kitten te hebben van een andere Clan,” sprak hij, gebarend naar Leopardpaw. “Als je advies nodig hebt of gewoon een schouder om op te steunen, weet dan dat je altijd naar mij mag komen. Ik weet als geen ander hoe het is om beïnvloed te worden door door gevoelens beïnvloede keuzes.” Hij glimlachte somber naar haar, denkend aan de keer dat hij hoorde dat Riverbound zwanger van hem was. En toen was hij echt nog jong geweest. Hij hoopte dat Faithleap niet dezelfde storm aan emoties te verwerken zou krijgen zoals hij had gedaan. Ze had er goed aan gedaan om Oceanstar te waarschuwen, maar hoe zou de Clan reageren?

Tag: Oceanstar, Wishpaw, Faithleap

Ceremonie September 2018 - No Return to Anger Eago44

Wishpaw bevond zich net een stukje van de hoop verse prooi vandaan toen Ocenastar's Stem door het kamp galmde, Ze haaste zich naar de open plek ging zitten en sloeg haar staart over haar poten. Oceanstar vertelde als eerste over het feit dat Stallionheart Oceanstar het kamp in had gesleept, Wonden op haar neus en schouder. Wishpaw was op dat moment niet in het kamp maar roddels gaan snel. het was een lang verhaal over een Rogue Die zou beweren dat de Windclan "Niks" Is. Ze sloeg haar klauwen in de grond en verbeelde zich dat het de vacht van de Rogue was. De rest van de clanvergadering luisterde ze aandachtig. ze veerde op toen Oceanstar mauwde: "Mistpaw en Wishpaw hebben beide een nieuwe mentor nodig. Natuurlijk was Wishpaw blij met een nieuwe mentor. Op het moment dat Oceanstar had geroepen dat Wishpaw's nieuwe mentor Crowfur zal zijn was Wishpaw's Goede humeur niet weg te slaan! hoewel, Mocht hij haar wel? En wat nou als ze super slecht is in de training? Of iets muistoms doet? Ineens was Wishpaw niet meer overal zeker over maar dat is niet de eerste keer...misschien moest ze gewoon haar best doen, Misschien gaat het dan beter. En wat nou als ze zo slecht is in jagen, of misschien wel vechttraining? Of allebei? mocht ze dan nog wel Warrior worden?Ze liet haar blik afdwalen tussen de zee van vachten. Daar! Crowfur had zich opgesteld een eindje verderop en keek met stralende ogen naar Oceanstar. Ze begon een stel vreemde bewegingen uit te voeren om zijn aandacht te trekken. Mag hij me? Toen de kater geen aanstalte maakten om haar aan te kijken,in zijn eigen gedachten verzonken, liet ze zich gefrusteerd op haar poten neervallen. Lekker dan. Ik spreek hem later nog wel... hij is tenslotte mijn mentor.

Ceremonie September 2018 - No Return to Anger 903a52b1-29de-5f35-a7db-8fedd952e0ec

Ceremonie September 2018 - No Return to Anger Giphy

"Alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen, verzamelen!", klonk over het kamp. Sear moest zichzelf inhouden om het niet uit te schreeuwen van de zenuwen. Eindelijk! Het was eindelijk zo ver, na zes manen werd ze apprentice. Oceanstar vertelde eerst aan de hele clan iets over een rogue en over vechten en wondes. Ze snapte er eigenlijk nog niet veel van, waarom zou een zwerfkat denken dat die sterker was dan een clanleader? Dat was dan wel dom van die kat. Dan kwam eindelijk het nieuwe deel, de apprentices die een mentor zouden krijgen. Searkit trippelde ongeduldig met haar voorpoten. Ze werd als eerste genoemd. "Dan nu goed nieuws, een kitten is oud genoeg om Apprentice te worden." "Dat ben ik! Dat ben ik!" dacht ze in zichzelf. "Searkit kom naar voren toe. Totdat je, jouw Warriornaam hebt ontvangen zul je bekend staan als Searpaw. Barksound en ik zullen de training op ons nemen." Haar glimlach liep van oor tot oor, zo trots was ze. Ze werd getraind door twee katten! En één daar van was Oceanstar, waar ze ontzettend hard naar opkeek! Dan legde Oceanstar uit waarom ze haar twee mentoren had gegeven. Daarna probeerde Searpaw, niet meer Searkit, op een kalme en toch trotse manier naar haar mentoren toe te gaan, ze wist dat de hele clan toekeek. Ze gaf beide een neusje en marcheerde terug naar waar ze eerst stond. Oceanstar deed nog een verdere uitleg, op het einde van de ceremonie hoorde ze dat haar mentor haar andere mentor meevroeg om iets te bespreken. Sear fronste, wat moest ze nu doen? Hen achterna gaan, wachten tot ze klaar waren of zich al gaan installeren in de apprentice den?

Ceremonie September 2018 - No Return to Anger CYBkNuT