Creepy life

Onderwerp: Creepy life zo 23 dec 2018 - 22:53

Bomen waren hier best hoog en niet fijn om te beklimmen hier in dit territorium. Dat bedacht Tall zich toen hij splinters uit zijn poten likte en zich nog eens nestelde onder de overkapping van de cavern. Schitterend dat dit destijds uitgespoeld was door de modderstromen. Verschrikkingen hadden ze gebracht, maar ook een onderdak voor de regen dus kon Tall er nog een soort van mee leven. Als hij niet aan Winddancer dacht. Gek eigenlijk. Er groeide een hele generatie kittens op die niets wist van de daden van de poes. Tenminste, als ze steeds in slaap vielen tijdens Tall's verhaaltjes that was. Hij deed zijn best de nagedachtenis van de poes levend te houden. Een modderstroom zou Winddancer niet vellen. En ja, hij was alleen nat door de regen en niet omdat hij stiekem ook wat tranen liet om zijn vriendin die er niet meer bij kon zijn.

@Stagpaw (en open)

Onderwerp: Re: Creepy life vr 28 dec 2018 - 21:39

Jagen was nog lang niet makkelijk, maar voornamelijk de gevechtstrainingen gaven hem een onwijze uitlaatklep. Hij was al groot geboren, maar dat hij dit nu ook in zijn voordeel kon gebruiken, gaf hem een groot gevoel van macht. Of iniedergeval het gevoel dat hij in staat was voor zichzelf te beslissen , als dat te begrijpen was. Nightblood had hem een paar handvatten gegeven om zelf verder te gaan. Of iniedergeval, hun training van de dag was afgerond en Stagpaw voelde nog genoeg energie door zijn lichaam jagen om verder te gaan met zijn taken. Was dat de bedoeling? Mogelijk niet, maar er was zoveel onrust in het kamp dat hij er waarschijnlijk weinig katten waren die kwaad zouden worden op een normaal oh zo brave apprentice die in z'n eentje op pad ging. Daar voelde hij zich redelijk veilig in. Hij had er echter niet ongerekend dat hij zijn leader aan zou treffen toen hij beschutting zocht. De kater dacht er kort over na om ergens anders te schuilen, zodat hij een confrontatie kon vermijden. Hij veranderde echter van gedachten toen hem opviel dat niet alleen Tallstar zijn vacht nat was, maar ook zijn wangen. Kort fronste hij toen hij zag dat de ogen van de kater wat rood en gezwollen waren. Was hij..? "Tallstar... Bent u aan het huilen?"klonk er wat verbaasd en allicht wat bars, maar het was eruit voordat Stagpaw er erg in had. Hij had slechts kittens zien huilen, nog nooit een volwassen kat. Nog nooit een leader.

Onderwerp: Re: Creepy life ma 14 jan 2019 - 21:06

De kater was al druk bezig met volledig andere gedachten ondertussen, bijvoorbeeld zijn overleden kittens, moeder, vader, broers... Oke dit werkte niet, het bleef een moment van zwakte waar hij even niet onderuit kon. En waarin hij blijkbaar ook niet alleen kon zijn, de verschijning van een apprentice maakte dat maar al te duidelijk. Deze was bovendien net zo subtiel als een steen tegen iemands hoofd - for the record: niet subtiel dus - en vroeg ook meteen aan Tall wat hij deed. Of sterker nog, hij voeg of Tall huilde.

Deze dacht even na, want het beste wat je met een steen naar je hoofd kon doen, was vangen en teruggooien. Maar om nou met deze apprentice te gaan smijten leek ook wat hard, dus in plaats daarvan zou je kunnen bukken, maar eigenlijk was wat realisatie en eerlijkheid wel welkom, dus knikte hij gewoon, met zijn hoofd trots geheven. Ja. En het mocht. Toch?

Onderwerp: Re: Creepy life