Survival mode [Open]

Oh ze haatte het hier met heel haar hart, de grote gebouwen keken vanuit de verte intimiderend op haar neer en bij ieder onherkenbaar hard geluid dook ze wat in heen. De rood-witte poes weigerde de stad echt in te gaan, wetend dat ze daar slechts zou verdwalen en kans had een Bloodclanner tegen het lijf te lopen. Toch was het al erg genoeg om zich hier aan de rand van de stad te bevinden, het enige voordeel was de grote schuur waar ze vanaf wist. Toen ze iets ouders dan een half jaar was geweest, had ze hier ook rond gezworven. Het enige wat haar toen in leven had gehouden was een grote opslag schuur van een oud gebouw aan de rand van de stad, waar het vol zat met luie muizen. Hoewel de poes zich al vies voelde door alleen al op het hek van die nare tweepoten te lopen, bracht haar lege maag haar toch weer terug naar die schuur. Desperate times call for desperate measures, helaas. Niet op haar gemak keek ze rond, ze zou toch zweren dat die schuur hier ergens in de buurt was geweest...

&Open!

Nu hij van z'n territorium afgedonderd was moest hij ergens naartoe. Echt de stad in leek hem niet het beste plan, daar zat Thora en hij wilde haar niet te zien als het niet hoefde. Dus zat hij hier, in één of andere vervallen schuur waar allerlei muizen zaten waarmee hij eindelijk zijn honger wat kon stillen. Het was hem gelukt om er één te vangen voordat de rest hem was ontsnapt. Maar daar was hij al meer dan tevreden mee; het was zijn eerste vangst in wat, drie dagen? Net toen Ra de muis opgegeten had, de botjes argeloos naar de zijkant gestoot had en wilde gaan slapen, kwam er een onbekende kattengeur zijn neus binnen. Het was een grote kans dat het één of andere kittypet uit de buurt was, maar hij was niet dom en zou niet gaan slapen terwijl er een onbekende kat rondzwierf. Dus kwam hij overeind, stapte hij door het gat heen waar hij door naar binnen was gekomen, en merkte hij de rood met witte she-cat op. Hij kende haar niet, dus schoot hij meteen in een agressieve houding. Nagels uit, tanden ontbloot, spieren gespannen. "Ben je de weg kwijt, hmm?" siste hij haar toe, duidelijk niet aan het wachten op indringers.

Het duurde haar langer dan ze had gehoopt, maar uiteindelijk had ze toch de schuur in het zicht gekregen. Haar optimisme over het feit dat ze hier wel eten zou kunnen vinden werd echter de grond in gedrukt toen er een sterke geur van een andere kater rond hing. Een zwiep van haar staart drukte haar frustratie uit en ze stak haar neus in de lucht om te checken hoe ver weg hij was. Geen geluk vandaag, want enkele seconden nadat ze zijn sterke geur had geroken verscheen er een verminkte, tabby kater. Hij zag er verwilderd uit, maar zijn grote bouw en agressieve houding zorgde ervoor dat ze op haar hoede was. Hoewel hij niet hun stank met zich mee droeg, lieten zijn uitgeklapte nagels en verwilderde blik haar haast geloven dat hij bij de Bloedpoesjes hoorde. "Ben je de weg kwijt, hmm?" de poes liet zich lichtelijk door haar poten zakken, zodat ze weg kon springen als dat nodig was, maar liet haar staart hoog in de lucht hangen. Hoewel ze graag losgeslagen gevallen zoals hem de oren van de kop afkrabde, wist ze dat ze zich geen wonden zou kunnen veroorloven op dit moment. "Nee," klonk er bars terug en ze ontmoette zonder angst zijn ogen. "Er zijn genoeg muizen in die schuur om er eentje te missen, vind je niet?" of terwijl, wees geen eikel en laat me m'n lunch halen, vet klep. De poes deed een poging om op een veilige afstand langs hem heen te stappen. Hoewel ze betwijfelde dat de ander haar zomaar zou laten jagen, was het het proberen waard.

Strak hield de kater haar in de gaten, zwiepte geconcentreerd met zijn staart. Toen ze langs hem heen probeerde te stappen, zette hij twee grote passen om voor haar te komen. "Als je één stap verder zet maak ik je facking af," siste hij haar toe, gevaarlijk, gemeen. "Ik kan niks missen, ben je blind?" Hij had nog geen drie dagen geleden op z'n donder gekregen door een andere, sterkere rogue en zat onder de krassen. Ook was hij gewoon een mager scharminkel. Groot misschien, maar zo mager dat je z'n ribben kon tellen. En hij had deze hele schuur voor zichzelf nodig om aan te sterken. Hij kon maximaal 1 muis per dag vangen, als hij geluk had, want de rest jaagde hij dan sowieso weg met zijn lompe manier van jagen. Hoeveel dagen het zou duren voordat ze permanent weggejaagd zouden zijn wist hij niet, maar als dat gebeurde, mocht zij d'r in. Daarvoor? Over zijn lijk.