Father bonding time

Hoe werkte dit precies? Hij wist het eigenlijk helemaal niet? Kreeg hij geen kat die hem een persoonlijke tour zou geven? Uhm, dit was ingewikkeld. Even vernauwde de kater zijn ogen wat. Ah... Uhm, hij rook vast ook nog best naar een rogue aangezien alles pas een dag geleden was. Hij had besloten om nog niet meteen in het bloodclan kamp te gaan slapen aangezien hij eerst iets had moeten gaan doen en uiteindelijk in slaap was gevallen in een schuur wat verderop. Nu werd het wel hooguit tijd dat hij eens het kamp van zijn nieuwe clan ging bekijken. Mocht hij het wel een clan noemen? Waarschijnlijk niet. Het was meer een soort wannabe groep right? Nja, het was beter dan niks. Even keek hij strak rond voordat hij het kamp binnen wandelde. Wel meteen werden er paar ogen op hem gericht en kort snoof Nevermind even. Al snel werd de aandacht van hem af gekeerd, toch door een paar katten. Momenteel had hij nog geen hondentanden in zijn bezit en had hij dus enkel de halsband en dat was het. Goed, hij zou wat moeten werken om hier wat respect te krijgen, maar dat was tenminste beter dan in de clans. Daar kreeg hij soms shit voor zijn werk... Oh well.

-Jinx

Om eerlijk te zijn had het allemaal niet zoveel nut meer voor hem. Nu de helft van zijn kinderen gezond en sterk buiten de Elite leefden en de andere helft hier z'n dagen door bracht, had hij niet langer meer zijn vaderlijke plichten om hem staande te houden. Vroeger had hij plezier gevonden in het pesten van clankatjes en het flirten met poezen, maar tegenwoordig was het allemaal wat lusteloos voor hem. Azola was verdwenen, zijn familie was dood of weg en zijn enige andere vriend Hellhound had ook wel andere dingen aan zijn kop dan zijn depressieve, lusteloze klachten aan te horen. Daarom spendeerde Jinx veel tijd op zichzelf zowel binnen als buiten het Elite gebied, zonder echt een doel te hebben. Ergens hunkerde hij naar iets van afleiding, een goed gevecht of beter nog, een goede oorlog. Maar goed, dat zat er voorlopig niet in. De kater kauwde wat afwezig op een bot toen er een vreemd, zwart figuur het kamp binnen kwam lopen. Hij moest van zijn leeftijd zijn, iets wat je niet vaker zag binnen de Elite. Velen waren jong en gestoord, waardoor ze al vroeg het loodje legden. Met een knak beet Jinx het botje door, waarna de kat langs hem heen wandelde. "Welkom in het hellhol," bromde hij droogjes maar niet onvriendelijk. Hé, wat was hij toch joviaal. Good going Jinx.

Kort keek hij even rond. Veel jonge koppen en wat gemeen gelach in de achtergrond. Wat katten leken naar hem te grommen en anderen leken wel even te flippen bij het aanzien van een nieuwe gezicht. Hm, aangename buurt. Leuk plekje ook. Hij zou wel snel duidelijk maken wie hij was... Dat zou een eitje worden. Eerst maar zien hoe hij hier respect afdwong. HIj was er immers zich wel van bewust dat anderen aanvallen alles behalve aanvaardbaar was hier. Oh well. Als het moest, moest het ook heh. Even kon hij een klein grijnsje niet onderdrukken. Ja, het leven was wel goed zo. "Welkom in het hellhol," klonk er plots, waarbij Never zijn massieve lichaam even een kwartslag draaide om al snel zijn ogen te leggen op een kater die rond zijn leeftijd leek te zijn. Ah, iemand waarmee hij een gesprek kon voeren zo te zien. "Ook aangenaam kennis te maken," zei hij even met een vriendelijke glimlach op zijn snuit. Kalm wandelde hij naar de ander toe, om al snel te gaan zitten voor de ander. "Mijn naam is Nevermind," klonk er even op een aangename toon. Tja, dat kon zo omdraaien als de ander ook niet al te vriendelijk tegen hem deed. Maar hij zag er beschaafd uit dus waagde hij het maar.