Winter roses

Ah. Ah! Met een klein gilletje zakte ze weg in de sneeuw waarbij ze snel haar bek toeklapte om de schreeuw in te slikken. Ze had niet verwacht dat onder deze sneeuw een plasje had gezeten. Ah ah! Het prikte aan haar pootjes en was alles behalve aangenaam. NIet dat het nat was... Nee, in deze koude was het water in ijs veranderd. Met een moeilijk gezicht kneep ze haar ogen toe. Auw auw. Rillend sprong ze even uit de sneeuw waarna ze even een paar sprongetjes naar voren deed... Hoe dan ook was dit niet slim. Met een elegante sprong landde ze op een steen en gleed ze meteen uit. Met een zacht gegil viel ze met een knal op het grijze geval om vervolgens met een doffe klap in de sneeuw te vallen. Meteen rilde de kleine poes wat meer. Hoe dan ook begon haar kaak verschrikkelijk te gloeien van de pijn. Auw auw. Even jammerde de poes zachtjes van de pijn waarna ze even haar pootje tegen haar kaak plaatste. Hoe had zij moeten weten dat het gladig op die steen zou zijn. Dit was haar eerste winter... Dus wat moest zij. Ze had zelfs nog nooit sneeuw gezien, dit was letterlijk haar eerste keer!

- Chickenpaw

Het was ook voor hem zijn eerste ervaring met sneeuw en het ijs. Aangezien hij geboren was vlak na Leafbare. Al was de kater wat beter geworden qua balans, en had hij snel al het ijs onder de knie gekregen. Hij keek naar zijn voorpoten terwijl hij zijn best deed op stevige grond te lopen. Met zulke sneeuw was het inderdaad moeilijker dan verwacht. Al niet zo moeilijk zoals de kattin een paar vossenlengtes verderop. Hij keek net toe hoe ze neerviel in de sneeuw. Maar zacht kwam ze niet aan, kennelijk. Toen hij opmerkte dat ze haar poot tegen haar kaak plaatste begon hij al snel haar richting op te lopen. "Cricketpaw!" Riep hij om haar aandacht te trekken. Zijn staart heen en weer zwiepend. "Hey, ben je oké?" Vroeg hij eventueel. Wat een domme vraag, tuurlijk was ze niet oké! "Oh! Je kaak, ja ehm... Ik heb wel gehoord over iets daarover." Hij keek om zich heen. Misschien dat hij zich nog kon herinneren toen hij een doorn in zijn poot gekregen had. "Papaverzaad! Ja, oké. We moeten weten waar we dat vinden." Sprak hij. Of Acefray halen, dat was waarschijnlijk had slimste idee. Maar nu kon hij bewijzen dat hij wel dingen zelf kon doen. En nu was zijn Clangenoot helpen belangrijker dan de weg terug vinden. Vooral in zulke sneeuw. Maar waar kon hij een klaproos vinden? Hij keek terug naar de she-cat. Hij hoopte dan dat zij het zelf kon bepalen. Zoeken naar een plant in de sneeuw, of terug naar kamp?

Even jammerde de jonge kat zachtjes. Het was een warmte die alles behalve aangenaam was. Ze zou wel heel graag wat warmer hebben maar niet op deze manier. KOrt wreef ze over haar pijnlijke kaak heen. Auw. "Cricketpaw!" Eh? Verbaasd en ietwat geschrokken keek de grijze poes op, om al snel oogcontact te maken met een oudere apprentice genaamd Chickenpaw. Het zou niet meer lang duren voordat hij de den zou verlaten en zij met haar leeftijdgenoten het gehele ding zouden overnemen. Kort slikte ze even waarna ze wiebel probeerde recht te staan en hierbij haar poot van haar kaak haalde. "Hey, ben je oké?" Eh... langzaam opende ze haar bekje wat, maar het deed wel wat pijn en even slikte ze. Auwie. "Oh! Je kaak, ja ehm... Ik heb wel gehoord over iets daarover." Kort wreef ze even over haar kaak heen waarna ze even beschaamd haar blik van de ander haalde om naar de grond te staren. "Papaverzaad! Ja, oké. We moeten weten waar we dat vinden." UHm... Uh... "Bwij awefway," zei ze moeilijk doordat ze haar mondje moeilijk kon bewegen onder de pijn die de klap had veroorzaakt. Met grote ogen staarde ze even voor zich uit voordat ze schuin wegkeek en haar staart tussen haar poten kroop. Wat een flater had ze nu weer geslaan. EN natuurlijk was ze veel te jong om in te zien dat dat alles behalve haar eigen schuld was.