Winter Wonderland [Oceanstar + Open]

Met het veranderen van de seizoenen, naar de koudere Leafbare, voelde de jonge Leader de kille temperaturen op haar vacht drukken. Ze had het geluk dat ze een lange vacht had, die haar goed beschermde tegen deze bijtende temperatuur, om nog maar te zwijgen over de koude windvlagen die over de vlakten heen bliezen. Toen de grijskleurige kattin haar den verliet, had ze haar haren al opgezet tegen de koude, in de hoop dat ze snel op zou warmen. Haar blik gleed kort naar de prooihoop, waar ze nog niets vanaf pakte. Ze had niet echt honger, momenteel dus zou ze wellicht beter eerst kunnen jagen voordat ze wat at. Al helemaal omdat het niet de hoogste prooihoop ooit was. De koude, half bevroren ondergrond beet in haar pootkussentjes, maar toch negeerde de kattin dit. Ze was geen Kittypet en met zeuren zou ze niet verder komen. Ze was een Warrior en een Leader en het was tijd dat ze zich zo ook zou gedragen. Stallionheart een van de andere Warriors rond haar leeftijd, liep al richting de uitgang zodra hij een klein muisje als ontbijt had genomen, terwijl de jonge kattin hem zonder iets te zeggen volgde. "Stallionheart," Mauwde ze vriendelijk maar ook met enige autoriteit. Hoewel ze nog steeds een warm hart naar buiten droeg, waren de afgelopen Moons heftig op haar neer gekomen. Al helemaal door het feit dat ze een Rogue had moeten doden en de gevechten onderling in het kamp toen ze Shadowclan had uitgenodigd in de hoop een einde te kunnen maken aan het gevaar van Bloodclan.

De torbie kater had enkele tellen over zijn schouder gekeken; waardoor Oceanstar hem aansprak. Ondanks het feit dat hij haar zilvere gestalte wellicht nog niet had opgemerkt en zijn pad naar de uitgang vervolgde. Met een knikje keek de kater haar met zijn heldere groene ogen aan waardoor een klein glimlachje om de lippen van de jonge kattin vormde. "Ga je mee op jacht?" Vroeg hij, waardoor de kattin haar mond opende om een antwoord te kunnen geven. Voordat de grijze Leader dit kon doen echter, werd ze onderbroken door een wat jongere Warrior. "Oceanstar, Stallionheart," begroette de kater hen vriendelijk. Een warme blik lichtte even op in de blauwe ogen van de knappe Leader waarna ze hem even vriendelijk toe knikte. "Wolfheart," mauwde de torbie als begroeting terug terwijl de Leader met een zekere autoriteit de jongere, bruine kater aan keek. Nog altijd leek de kattin wat afstandelijk door alles dat zich had plaats gevonden. "Is het een goed idee als we met z'n drieën gaan jagen? Of zijn er andere plannen in de maak?" Vroeg Wolfheart waardoor Oceanstar even met een oortje wiebelde. Ergens was ze bijna bang geweest dat de jongere kater wat ernstigs te melden had gehad aangezien hij hen had onderbroken. Een opgeluchte zucht verliet haar mond waarna ze even de blik van Stallionheart opzocht. "Wat mij betreft prima, Oceanstar?" Mauwde hij waarop ze een klein glimlachje toonde. "Wat mij betreft ook niet. Hoe meer prooi er gevangen wordt hoe beter het voor de Clan is." Sprak ze haar stem beheerst maar enige warmte kwam er weer in terug."Wolfheart voordat ik het vergeet, morgen ochtend wou ik je vragen wacht te staan samen met een oudere Apprentice of een andere Warrior. Ik vertrouw de stilte van Bloodclan niet en wil op alles voorbereid zijn." In andere woorden de beveiliging rondom het kamp moest aangescherpt worden.

Stallionheart had ingestemd met de vraag van Wolfheart maar gaf de Leader de mogelijkheid het laatste woord te nemen. Iets wat Oceanstar wel waardeerde immers wist een kat nooit of ze alleen een gesprek met hem wilde houden over iets dat haar bezig hield. "Goed dan, laten we hopen dat Starclan ons zegent met een goede jacht." Sprak de jongere Warrior waarop de Leader met een klein ingetogen glimlachje knikte. De bruine kater had in ieder geval goede hoop en het vertrouwen van hem in Starclan deed haar goed. Immers was die hen nog niet vergeten. Eerbiedig schoot haar grijze kop dan ook even omhoog terwijl ze het gesprek met Mousewish herinnerde. Hierna besloot ze de jongere kater een kans te geven haar vertrouwen in hem en de anderen te versterken; ze vroeg hem wacht te staan in het kamp. Het te beschermen mocht er wat gebeuren. De Leader was wantrouwend, als zijzelf Bloodclan was geweest was ze al in actie gekomen om het terrein weer af te pakken. Daarbij waren de katten alles behalve vergevingsgezind dus kon ze niet anders dan haar Clan zo sterk mogelijk houden; zo veilig mogelijk. Het gebied van Bloodclan mocht dan niet aan die van hen grenzen maar dat betekende niet dat ze veilig waren. Wellicht zou er niets gebeuren, maar zolang ze niet geheel zeker kon zijn voor de veiligheid zou ze de wachten aanscherpen en ook patrouilles in de gaten houden. Daarbij wou ze wellicht ook wat extra vechttrainingen aanscherpen, niemand moest vergeten dat Windclan als de zwakste Clan werd gezien aangezien ze sneller zouden rennen dan vechtten door het territorium waarop ze woonden. Er waren immers weinig schuilplekken waar ze zich staande konden houden tegen dreigingen. Stallionheart leek haar wantrouwen ook op te merken en draaide zijn kop even naar haar toe. "Ik sta ook tot je dienst voor elke klus," Sprak hij met een knipoog waardoor ze enkel even knikte. Het was goed om te weten dat de torbie nog achter haar stond. Trouw was belangrijk, was de Warrior Code daar ook niet grotendeels op gebaseerd? Trouw aan de Clan, Starclan en het woud of in hun geval de eindeloze velden. "Dat is prima Oceanstar. Had je iemand in gedachte daarvoor?" Vroeg hij waardoor ze langzaam knikte. Voor een Apprentice neigde ze naar Hawkpaw, voor een Warrior wellicht haar Deputy en anders zou Abysshowl ondanks haar Elder rang ook wel kunnen. "Misschien dat een oudere Apprentice een goed idee is, dan weten ze ook hoe dat is als ze hun nachtwake moeten houden als ze Warrior worden." Een wacht houden was inederdaad niet zomaar bij de ingang staan; het was veel meer dan dat. De veiligheid van het kamp lag dan in de poten van de kat. "Maar laten we dat bespreken terwijl we het territorium in lopen, anders staan we hier straks nog." De kater lachte kort en luchtig; het was duidelijk dat hij ondanks haar zorgen in een goed humeur was waardoor ze zich ontspande met een korte trek van haar oor knikte. Stallionheart bewoog zijn pluizige staart waarna hij sprak. "Waar wachten we nog op? Laten we wat konijnen gaan vangen" Klonk er enthousiast, iets dat behoorlijk aanstekelijk werkte. Oceanstar kon het niet laten even speels en vrolijk met haar staart te zwiepen voordat ze de torbie achtervolgde door de struiken heen. De wind streelde door het gras en haar lange haren waardoor ze zich even tevreden uitschudde en uitrekte. "Zal ik drijven?" Vroeg de kater waardoor Oceanstar nadenkend even de omgeving en twee katers in zich op nam. "Is goed, Wolfheart en ik wisselen tussen het opjagen en vangen," Sprak ze uiteindelijk op een beslissende toon. Waarna ze op zoek ging naar een spoor en Wolfheart naar zich toe wenkte.

"Bloodclan is zonder twijfel nog minder vergevingsgezind geworden en heeft de kans gehad ons territorium te leren kennen toen wij weg waren. Dit betekend dat we het beste op onze hoede kunnen blijven. Ik hoop natuurlijk dat ze ons met rust laten. Verwachtten doe ik het niet. Wie weet wat de toekomst brengt." Sprak ze terwijl ze haar blauwe ogen op het veld hield, en haar mond opende om de geuren te proeven."Daarbij is Windclan altijd als de zwakste Clan gezien, en is Sweetheart verdwenen en heeft zich waarschijnlijk bij hen aangesloten. Als dat zo is kent ze onze zwakke plekken." Haar stem klonk berekenend terwijl ze haar kennis en gedachtegang met hem deelde. "Ik wil de Warriors niet uitputten en tegelijkertijd alles aanscherpen." De tijden waren in leaffall bar, ze hadden alle Warriors nodig om genoeg voedsel te verzamelen alsmede patrouilles te lopen en het kamp te beschermen. Daar kwam dan bij dat ze haar Warriors en Apprentices scherp wou houden zodat de Clan weer meer een eenheid werd maar ook een kans maakte tegen dreigingen. "De Clan moet meer een eenheid worden zoals we er nu voor staan, zijn we niet op ons sterkst," Mauwde ze zacht. Ze wou geen dictatuur met grote oorlogsmacht; ze wou een sterke voorbereide Clan.

Het was het handigste het vangen en tegenhouden afgewisseld werd. Niemand wist welke kant het konijn zou proberen te ontsnappen. "Wie een kans ziet om een konijn te grijpen pakt hem gewoon zonder overleg." Sprak de bruine kater uit, duidelijk haar idee opvangende. Oceanstar grijnsde even speels. "Dat bedoelde ik ook," Sprak ze droogjes en goed gehumeurd. Toen ze een poosje onderweg waren, een halve tot driekwart vossenlengte achter Stallionheart legde ze haar zorgen aan Wolfheart uit. Zodat hij haar vraag van in het kamp ook zou begrijpen en er geen twijfel over haar standpunt mogelijk was. "Ik snap je zorgen Oceanstar, maar ik denk dat de clan zo zwak is als hij zich opstelt," sprak de bruine jongere kater waardoor de grijze Leader een tikkeltje ongemakkelijk haar nagels in de grond stak. Dat was nu precies waar ze bang voor was; dat haar Clan zwak was. Dat moest veranderen, en dat begon met zichzelf. Zo was ze van plan Routpaw om hulp te vragen als Medicine Cat Apprentice zodat ze mentaal een sterkere en evenwichtige Leader kon worden en blijven. De kater keek haar aan terwijl ze met een zachte zucht knikte en haar nagels weer terug trok. "Dat geldt voor elke kat afzonderlijk ook natuurlijk. Als je wilt dat we er sterker uitzien, moeten we sterker overkomen op de rest. Ik bedoel er verder niks mee, ik wil het beste voor Windclan." Dit was precies waarom Oceanstar haar best deed tot haar clangenoten door te dringen en ze voor te bereieden op haar mogelijke nachtmerrie. Dat Sweetheart daadwerkelijk hun geheimen door zou spelen. Daarbij was het Leafbare, het zwaarste seizoen voor alle Clans en konden de spanningen tussen de Clans ook nog eens oplopen. "Gesproken als een ware Warrior," Mompelde ze zacht voor zichzelf. "Ik denk - en daarmee wil ik je natuurlijk niks opdringen aangezien ik geen leider of deputy ben - dat we het beste er voor kunnen zorgen dat onze medicine cat den gevuld is, de prooistapel gevuld en dat onze warriors en apprentices een goede training mee krijgen." Sprak de bruine kater verder terwijl hij met zijn staart zwiepte. Tot daar was ze zelf ook al gekomen. De clan moest meer activiteiten samen doen. Ondertussen leek Stallionheart ineens te versnellen, hij had waarschijnlijk een konijn gezien waardor haar blauwe blik op hem bleef terwijl ze de laatste woorden van de ander opving. "Als je wilt kan ik dat laatste voor mijn rekening nemen? De clan op sleeptouw nemen en de apprentices is gezamenlijk trainen?" Voordat de kattin kon reageren kwam de konijn al hun richting op. Meteen bereidde ze zich voor terwijl ze haar mond opende. Het kwam recht op haar af waardoor de Leader zonder te twijfelen het konijn greep, haar grip was echter niet fantastisch waardoor ze Wolfhunt's hulp nodig had hem te doden.

Hierna schudde ze even haar kop en likte ze het bloed van haar lippen af. "Verzin een goede training Wolfheart en bespreek hem in mijn den. Als het een goed plan is mag je hem uitvoeren" Sprak ze met een glimlach waarna ze zich omdraaide naar Stallionheart. Hij had het konijn goed op hen af gejaagd waardoor ze al een best goede vangst hadden voor een koude dag als deze.

Wolfheart leek net zoals Oceanstar toch nog op te letten op de tekenen van Stallionheart die te vinden waren door gefocust te blijven op het konijn dat hun richting op gejaagd werd. Zonder enige woorden uit te spreken, leek de bruine wat jongere Warrior haar moeilijkheden op te merken en doodde hij het konijn voor haar. Waarna beide Warriors naar achteren stapten. Al was Oceanstar natuurlijk behalve Warrior ook een Leader. Ze schoot even een bedankje voor de goede vangst naar Starclan, waarna ze haar aandacht weer focuste op de jonge bruine kater. Ze gaf hem de mogelijkheid een training te organiseren mits hij met een goed plan kon komen die ook nog realistisch was. "Dat komt goed Oceanstar, ik heb een hele ochtendwacht om daar op te gaan broeden." Immers had hij inderdaad alle tijd om ergens over na te denken wanneer hij wacht moest staan. "Neem Hawkpaw als apprentice, ik denk dat het hem goed zal doen te leren op wacht te staan." Sprak ze uiteindelijk op een warme en vriendelijke toon uit waarna ze haar blauwe blik kort op Stallionheart richtte die hijgend terug bij hen kwam. Hij remde krachtig af om niet tegen de twee andere Warriors aan te botsen waarna hij sprak. "Ik zal een tweede gaan zoeken" Met een goedkeurend knikje keek ze de torbie aan waarna ze zich klaar maakte voor een verdere jachtpoging. Alert vielen haar blauwe ogen op de omgeving, als ze geluk hadden waren er meer konijnen of wellicht zelfs hazen. Al waren vooral die laatste erg moeilijk te vangen, sterker en sneller als de konijnen. "Dan hebben we er een voor de Queens en een voor de Elders" Met de laatste woorden draaide de kater zich weer om, om op zoek te gaan naar een geschikte prooi. Oceanstar wenkte de andere kater met zich mee zodat ze in de buurt van de torbie bleven en hij niet zoveel energie hoefde te verspillen, alsmede hem te helpen naar het zoeken van een vers spoor. "Hier zit niks meer" Mauwde de kater een tikkeltje geërgerd nadat hij het oude spoor was gevolgd in de hoop meer konijnen te vinden uit hetzelfde hol. De grijze Leader zuchtte even voordat ze haar mond opende om de geuren in de buurt op te nemen. "Ik ruik nog wel een vaag spoor van een muis en wellicht nog een konijn rechts van ons." Dat laatste was een half vers spoor dus als ze zouden rennen, zouden ze het wellicht tegen komen. Een muis daarentegen was dichterbij en zou makkelijk door een van de Warriors gevangen kunnen worden mits het geen holletje had in de buurt.

Ze stelde hem voor samen met Hawkpaw wacht te staan. Het kon geen kwaad de rest van de Clan op alert te houden. Het moment dat ze niet meer op hun omgeving lette, was het moment dat ze in de problemen konden raken. Elke Leader had iets tegen problemen aangezien ze deze ook weer diende op te lossen. Het was haar verantwoordelijkheid samen met Bronzemask. Oceanstar had een vaag spoor geroken en attendeerde de andere twee katten er op. "Die kunnen we een stukje volgen en daarna terug lopen naar het kamp?" stelde de bruine kater voor waardoor Oceanstar even fronste. Jagen zonder sporen konden ze niet, dus dit was de beste optie. Zoveel mogelijk energie besparen waar dat kon. "Als jullie het daar mee eens zijn?" Vervolgde hij waardoor de jonge grijze kattin met een bedenkelijke zucht uiteindelijk knikte. "Jagen zonder prooi is verspilling van energie," maiwde ze uiteindelijk. "Ik denk dat als we het konijn zien we het gewoon moeten grijpen, elk stuk prooi is nu te kostbaar" Sprak Stallionheart waardoor ze kort zuchtte. Het was kostbaar, maar dat betekende niet dat ze tot gevaarlijke of hopeloze acties konden overgaan. "Zal ik weer drijven of wil een van jullie dat doen?" Vroeg de kater vooral op haar gericht. "We behouden dezelfde posities, tenzij de omstandigheden om iets anders vragen." Besloot ze terwijl ze de twee katers aan keek.