High tea and old friends

<sub>Slatefur had de elders den niet heel erg veel meer verlaten sinds het gedoe in het kamp. Ze had het er goed mee gehad en wist ook niet zo goed wat ze er nog verder mee moest. Ze had gedaan wat Tallstar van haar gewild had destijds en het was haar voor geen ene meter bevallen. Helaas betekende dit drama ook dat de prooien wat minder vaak naar de elder's den werdne gebracht, iedereen was uit hun doen. Slatefur kon dan ook niet continu in de elders den blijven hangen om zich te verstoppen en moest zelf haar poten strekken om ervoor te zorgen dat ze wat te eten kreeg. Liet dat nou net het moment zijn dat Acefray haar riep, net wat te luid. De kat verstarde van schrik en draaide haar kop in de richting van het geluid. "Weet je zeker dat je niet iemand wilt hebben die daadwerkelijk kan zien?"

Helaas kon ze zichzelf er niet onder vandaan miauwen en al snel liep ze achter Acefray aan te sjokken terwijl hij planten verzamelde. Ze had zichzelf nooit echt verdiept in kruiden, kon zichzelf ook niet motiveren om hiervoor interesse te tonen. Ze kon de planten toch niet zien en medicijn kennis had ze niet. Maar een scherpe neus had ze wel. De geur van bloodclan liet haar verstarren. De geur van de specifieke katten kende ze maar al te goed. Het kostte al haar wilskracht om niet ter plekke te vluchten. "Acefray," miauwde ze verstikt en zachtjes, terwijl hij een gezellig praatje aanknoopte met deze levensgevaarlijke katten.</sub>

Ze gingen af en aan kijken bij de grenzen. Er was nog geen duidelijk plan gemaakt door Cobra, dus ze checkte de geurmarkeringen van de clan om de zoveel tijd. Shade liep samen met Cobra richting de plek waar ze eerder gekeken hadden. De geur van Shadowclan was sterk, sterker dan normaal gesproken. Pas toen ze dichterbij kwamen zag Shade waarom dat was. Een enorme grijze kater stond verderop en hij had hun allang gezien en stapte dichterbij. Hij begon tegen Cobra. Of hij een kind van Zwartlokje was. Shade hoorde later dat Zwartlokje in dit verhaal Claw moest voorstellen. Een grote grijze lolbroek was dit dus. Haar ogen rolde. "Een dikke Shadowclanner die niet meteen vijandig is. Dit is nieuw." ze wist dat deze katten zoveel waarde hechtte aan hun grenzen, waarom deze niet? Maar haar oog gleed op een nieuw doelwit. Een kleine grijze die net iets achter de dikke grijze stond. Ha, en die kende ze. "Ach! Je hebt die blinde meegenomen! Dat is toevallig. Die kennen we nog wel." een grijns kroop over haar gezicht heen terwijl ze terugdacht aan het voorval. De poes had bijna moeten huilen. Oh man, zou ze nu weer aan het janken slaan alleen bij het ruiken van hun twee?

Wat Shade allemaal van plan was wist hij niet, maar hij was rustig gevolgd. Echter toen ze de geur van Shadowclan tegen kwamen, was hij op zijn hoede. Hij merkte al snel het kleine blinde gevalletje op, maar het was vooral de grote pluizenbal die zijn aandacht trok. Hij sprak over zijn vader. "Claw was mijn vader, inderdaad," zei hij op een rustige toon, terwijl zijn staart scherp heen en weer zwiepte. Hij keek even opzij naar Shade, die zo te zien genoeg plezier had in het feit dat die blinde er weer was. "Hoe kan het dat een kruidenkat zo gesteld is op Claw?" vroeg hij daarna, om meer duidelijkheid te krijgen over de hele situatie. Immers had Cobra waarschijnlijk nog niet in de Elite gezeten toen Acefray bij Claw was geweest. Of het was in de tijd dat hij de ongeïnteresseerde tiener was gaan spelen en het merendeel van zijn tijd buiten het kamp had doorgebracht. In ieder geval, hij kon de grijze pluizenbal niet en wilde niet opeens aangevallen worden of geambushed worden.