Rock!

Onderwerp: Rock! ma 3 dec 2018 - 17:09

Kalm plaatste Cricketpaw de steen neer. Haar groene ogen werden even groot toen deze omkantelde door de zwaartekracht van diens omgeving en met een hevig overdreven sprong schudde ze even haar kop. Zo werkte het dus. Kalm knikte ze even met een lach, het speels in haar leek even te ontwaken toen ze dit wilde testen, het omkantelpunt van een steen. Zeer intressant natuurlijk, maar ergens leek het haar ook nuttig te zijn? Geen idee. Ze had een hoopje stenen net buiten het kamp gevonden en had een mondvol naar binnen gebracht. Vol fasinatie had ze elke steen goed bekeken, geobserveerd en geroteerd. Ja, ze had ze van elke kant gescand en dat was zeker ook nodig geweest. Zo had de ene wat mos en de ander niet. Kalm tikte ze even met haar pootje tegen de grond aan, om deze vervolgens wat hoogte te geven en een tikje te geven tegen een van de grijze gevallen. Er was een momentum van de tik, maar al snel verloor het object deze en viel hij terug op zijn plaats. Hm, zo dus. Was haar research wel nuttig? Hopelijk wel, aangezien ze anders gewoon nutteloos werk aan het doen was! NIet dat ze veel anders kon doen. Jammer en helaas was dit hoe ze haar tijd moest zijn voorbij tikken. Haar mentor was nergens te bespeuren en het leek erop dat ze later in de namiddag ook geen shot zou krijgen op wat private one on one training. Het was jammer, maar zo was het nu eenmaals. ZUchtend plofte de jonge kattin zich neer op de grond, waarbij ze kalm haar kopje neerlegde. De bodem leek wel een zacht iets te zijn, als klei dat tegen haar pelsje werd aangedrukt, vervormbaar en aangenaam. NIet dat zij wist wat klei was... Zuchtend reikte ze haar pootje uit naar een vande stenen, om deze een tik te geven. Kalm gleed deze naar voren en kwam deze door de wrijving al snel weer tot stilstand. Wel meteen schoot ze op en duwde ze steen heviger, waardoor deze vantussen haar poten schoot en wat meer naar voren schoot met een hogere snelheid dan eerst. Een kleine grijns verscheen op haar snuit waarna ze haa achterhand aanspande en weer dezelfde actie aannam. En weer, en weer. Steeds nam ze terug en liet ze het grijze ding vantussen haar nagels glippen. Het was tijdverspilling, maar verspilling waar ze tenminste nog iets van genot aan had.

- Whitekit