{Open} Thorny situation

Clearkit had een kever gevolgd naar de rand van het kamp, een geconcentreerde blik op haar gezicht en haar buikje laag bij de grond. Zou je zo jagen? Ze deed echt haar best, nerveus zwiepend met haar staart, maar uiteindelijk ging ze zo op in haar spel dat ze zich niet meer zo zorgen maakte. Het kevertje ging dan niet zo snel als een echte prooi, waardoor ze hem goed kon volgen, maar hey, oefening baarde kunst en dit kon ze goed bijhouden. De kever had er alleen niet zo heel erg veel zin in leek het, aangezien hij verdween in de doornmuur. Clearkit fronste diep en stak haar pootje erin, in de hoop deze terug te kunnen tikken, totdat de doornen zich in haar vacht haakten en ze vast bleek te zitten. De kitten sperde haar ogen geschrokken open en bleef verstard zitten. Oh nee.

Bloodkit gaapte uitgebreid terwijl hij langzaam maar zeker de nursury uit stapte. Zijn dikke maine coon vacht stond wild overeind door zijn dutje maar uiterlijk was niet iets wat hem veel boeide. Wat was nou het nut om je pels netjes te maken als je wist dat het na tien minuten toch weer vies en warrig werd? Mja. De tom hield zijn schouders op en rekte zich daarna eventjes goed uit in het waterige zonnetje dat scheen. Zijn oog viel snel op een zwarte vacht bij het kampwand. Het leek op Clearkit., de kitten die hij wel vaker tegen het lijf liep want.. ja, ze zaten beide nog in de nursury.. -logisch. Het leek er op dat ze ergens mee bezig was. Nieuwsgierig bleef hij dan ook kijken totdat ze verstarde als een standbeeld. Haar blauwe ogen groot. Huh? Blood hield zijn kop scheef. Wat deed ze nou? De kitten besloot maar om poot hoogte te nemen en stapte op de zwarte she-cat af. “Hallo Clear” Mauwde hij. “Wat doe je?” Vroeg hij met zijn wenkbrauw opgetrokken. Haar poot stak in de kampwand. O. Dat was er dus aan de poot. “Zit je soms vast?”

Clearkit keek met een diepe frons naar de muur, zich nu serieus afvragend hoe ze zichzelf ging bevrijden zonder dat de doornen hele plukken vacht uit haar poot zouden trekken. En tot overmaat van ramp was haar kever ook nog eens met de noorderzon vertrokken naar zijn eigen keverland. Daar ging haar prooi. Ze was een rampzalige jager, nu al. De wanhoop was haar lichtjes nabij, want toegeven aan een ander dat ze dit voor elkaar had gekregen en om hulp roepen had ze ook niet zoveel zin in om eerlijk te zijn. Helaas had ze de keuze niet, want Bloodkit kwam al aangestruind. En hij had ook al meteen door dat ze ook vast zat. "Misschien, ligt eraan," reageerde ze vlugjes.

Clearkit gaf niet echt helemaal toe dat ze vast zat wat ze kennelijk wel was. Bloodkit grinnikte dan ook. Kijkend naar haar pootje dat vastgehaakt zat tussen een paar doorns van het kampwand. Wat was ze eigenlijk aan het doen? Ontsnappen? Nee.. dat was niet iets wat Clear zomaar zou doen in haar eentje. “Geen reden om te schamen. Ik zit op een dag wel drie keer klem. Het is zowat een routine geworden.” Sprak de zwart met rood bevlekte tom. De bekende speelse grijns op zijn lippen geplakt. “Zal ik je even helpen?” Vroeg hij. Het zag er namelijk uit dat de zwarte she-cat er zelf niet uit zou komen. “Ik beloof niks tegen de andere te zeggen” Knipoog.
Kort ;w;

Clearkit probeerde er vrij nonchalant uit te zien. In haar koppie lukte dat ook wel best goed. Helaas was ze niet zo subtiel als dat ze dacht, want haar ogen verrieden wel dat haar gedachten overal heen gingen. Bloodkit sprak rustig over hoe hij wel vaker vast zat in de muur, wel drie keer op een dag. Dit bracht Clearkit een beetje in de war. Hoezo overkwam dat hem vaker? Clearkit zou nooit meer in de buurt van deze muur komen hierna, laatst staan haar poot er nog een keer insteken. De kater gaf vervolgens aan dat hij, als expert op dit vlak, haar nog best wel kon helpen. Clearkit leek nog niet geheel overtuigd. Ze draaide één van haar oren naar achteren en keek bedenkelijk naar de tweekleurige kater. "Definieer 'helpen'" miauwde ze enigszins droogjes. Als het idee van Bloodkit was haar er gewoon uit te trekken, waardoor haar halve vacht in de struik bleef hangen, dan zou ze toch liever een andere oplossing gaan zoeken.

Bloodkit greens, zoals gewoonlijk, toen Clearkit droogjes mauwde. Kennelijk niet echt overtuigd dat hij haar met de zachte poot kon helpen. Hoewel hij soms wat klunzig en lomp was, en vaak ook best ruw, kon de tom ook erg voorzichtig en zacht zijn. “Ik zal het zelfs eens voor je uitbeelden” Sprak hij. Hij bestuurde de vastgeklemde poot van Clearkit. Haar lange zwarte vacht zat vastgehaakt in een paar doornen. Hij zag geen bloed of iets dus de doorns zaten niet in haar huid te prikken. De tom klapte zijn nagels uit en ging voorzichtig (zodat hij niet zelf vast kwam te zitten) met zijn eigen klauw in het kampwand. Met zijn nagels begon hij zo zachtjes mogelijk te wringen. Zijn tong geconcentreerd uit zijn mondhoek drukkend. Hopelijk om zo de doorn los te wringen. Eentje lukte al snel. Nu de andere paar nog.

Clearkit keek Bloodkit afwachtend aan, benieuwd hoe de andere kitten het probleem zou aanvliegen. Tegelijkertijd lette ze ook op om zeker te zijn dat hij dus niet besloot dat ze een flinke dosis ontharing nodig had. De kater besloot toch maar op actie over te gaan en Clearkit zag hoe hij met verbazingwekkend veel beleid begon te werken. "Dat.. Doe je netjes," bracht ze uit. Nog steeds had ze 1 oor naar achteren liggen maar ze zag er al iets geruster uit met de hele situatie. Toch bleef haar hoofdje in opties denken. "Pas op dat je zelf niet vast komt te zitten.." bracht de kitten uit. Dat zou niet praktisch zijn.

Hah. Clearkit had totaal zijn actie niet verwacht, dat was wel aan haar reactie te zijn. "Dat.. Doe je netjes," Sprak ze. Al één oor weer naar voren. De zwarte she-cat had waarschijnlijk gedacht dat hij haar met kracht er uit zou trekken en meteen haar hele poot zou waxen. Dat was veel te zonde van haar mooie dikke vacht. "Pas op dat je zelf niet vast komt te zitten.." Bracht Clearkit uit nadat hij veder ging met het prutsen. De tom knikte. Zijn tong nog steeds uit zijn mondhoek gedrukt. “Ja ja, ik weet wat ik doe.” Soort van.. maar het werkte dus dat scheelde. Clearkit hoefde niet te weten dat hij dit trucje letterlijk pas net bedacht had. Bloodkit ging weer geconcentreerd veder. Na wat gepriegel en nog meer wringen braken de laatste paar doornen af. “Okay, nu heel zachtjes je poot er uit trekken. Er kunnen nog een paar doornen in je vacht zitten maar die kan je er gemakkelijk uit pulken.” Tadaa. Wat een held was hij toch weer.