Too sweet

Voorzichtig liep Thornface langs de nieuwe bomen door, terwijl er af en toe een bij voorbij zoefde. Het was op zijn zachtst gezegd een vreemd gebied: De bomen zaten vol met bloemetjes en de zoete geur was niet te missen. Er was geen twijfel mogelijk dat Twolegs verantwoordelijk waren voor dit gebied en daarom bestond de kans dat het gevaarlijk was, maar toch vroeg Thornface zich af of de Clan nog gebruik zou kunnen maken van dit gedeelte van het bos. Wie weet kwamen muizen en vogels juist op de zoete geur af, maar op dit moment kon hij daar slechts naar raden.

De zoete geur van de bloesem had de geur van één van zijn Clangenoten gemaskeerd, die hij dan ook pas opmerkte toen de kattin in zijn gezichtsveld kwam. "Hé, Eveningglow," miauwde hij ter begroeting, waarna hij wat bedenkelijk keek naar de bloemblaadjes die in haar vacht waren beland. "Ze hebben weer eens wat bedacht, die Twolegs."

Misschien was zijn timing niet zo handig geweest, want Eveningglow was net bezig met de lastig te bereiken bloemblaadjes uit haar vacht te plukken en het leek erop dat ze Thornface pas had opgemerkt toen hij haar had aangesproken. Ergens voelde de bruine kater zich daar wat schuldig over, maar gelukkig maakte dat ietwat ongemakkelijke moment al snel plaats voor de opmerkingen over de vreemde bomen. Thornface knikte dan ook instemmend toen Eveningglow luid en duidelijk haar mening liet horen. "Dat ben ik met je eens," sprak hij, waarna hij zijn blik weer over de bloeiende bomen liet glijden. Wat was daar toch het nut van? Waarom hadden de Twolegs dit gedeelte niet met rust kunnen laten, of op zijn minst normale bomen kunnen neerzetten? In Tallpines kon je tenminste nog prooi vinden. Maar hier… Hier wisten ze het niet. "Ze zouden toch een reden moeten hebben gehad om deze bomen hier neer te zetten?" vroeg hij zich luidop af. Hij hield niet van de bomen en hij wist wel dat de beslissingen van Twolegs lang niet altijd logisch waren, maar ze waren niet zó onlogisch dat ze zonder reden zulke vreemde bomen zouden neerzetten. Toch?

Eveningglow had geen idee waarom de Twolegs zulke bomen zouden hebben neergezet en eerlijk gezegd zou Thornface het ook niet weten. Het was niet logisch, deze sterk ruikende bomen. "Groot gelijk," miauwde hij na haar opmerking over de geur en de beestjes die erop af kwamen. Allemaal zoemende en stekende insecten die niet konden dienen als fatsoenlijke prooi voor de Clan. "Misschien eten Twolegs die beestjes wel op," suggereerde hij, al schudde hij direct daarna zijn hoofd. Hoe konden zulke beestjes ooit genoeg voedsel opleveren voor Twolegs, als het voor katten al nauwelijks een mondvol was? Niet te vergeten dat bijen nog venijnig konden steken. "Vast niet, maar ik zou het anders niet weten," gaf hij toe. Even keek hij nadenkend omhoog, naar de roze en witte kruinen van de bomen. Het moest toch iets van nut hebben?