Stranger [open]

Onderwerp: Stranger [open] di 4 dec 2018 - 12:34

De gevlekte kattin kwam met rustige stappen het kamp binnen gelopen, ze was weer een hele dag en nacht weggeweest. Ze moest toegeven dat ze dit vaker deed, de clan verlaten en haar uren doorbrengen in het territorium. Wat moest ze ook anders? Al haar tijd doorbrengen in deze verschrikkelijke plek? Thunderclan was voor haar een gevangenis waaruit ontsnappen onmogelijk was. Dit was niet haar thuis en ze wist het, haar thuis lag in de bergen en was ver buiten haar bereik. Daar was haar zoon te vinden. Maar in plaats van zich te kunnen voegen bij haar kind liep ze hier in een stinkend bos haar tijd te verdoen. Baneflower was nooit een sociale kattin geweest, altijd koud naar de wereld en de katten om haar heen. Gedreven door een constante angst die zichzelf omzette in agressie. Het was hoe ze in elkaar zat, maar het was geen goede persoonlijkheid voor een clankat. Maar ze zou het nooit overleven zonder een clan. Ze was ondervoed, haar ribben zichtbaar en van formaat nog kleiner dan de meeste apprentices. Zonder groep die haar bescherming kon bieden was ze kraaienvoer. Al die punten, al die dingen waren voor haar de reden waarom ze niet anders kon dan hier blijven, tegen haar eigen wil en wensen in. De frustratie was op haar houding af te lezen terwijl ze haar weg vervolgde richting te prooistapel en hier enkele vogels op legde. Zelf pakte ze niks om te eten, het ongeluk had haar honger ontnomen. Enkele katten gunde ze een uitdagende en haatdragende blik, waarna ze zichzelf weglegde in de schaduw om zichzelf te wassen. De meeste hadden al besloten weinig contact te houden met haar, aangezien ze niet onbekend was om haar eigen clanmates aan te vliegen, niet dat ze ooit serieuze schade zou kunnen aanrichten. Er waren konijnen met meer spierkracht dan zijzelf...

+ open

Onderwerp: Re: Stranger [open] di 4 dec 2018 - 22:33

De kitten was weer de nursery uitgegaan, hij irriteerde zich aan de blikken en domme gesprekken van de normale kittens en na zo vaak met zijn ogen gerold te hebben deed zijn hoofd pijn. Vandaar dat hij hier lag, en zoveel mogelijk opging in de schaduw. Eens in de zoveel tijd vervloekte hij zijn zwartwitte vacht, maar sprak zichzelf daarna vermanend toe om eens niet zo zielig te doen. Het hielp meestal. Nu ook. Bovendien leek zijn cover ook te werken, aangezien er een grote kat aan kwam die zo ongeveer op hem ging zitten om zich vervolgens te wassen. Cold liet een diep beledigde 'hmpf' horen. Hij lag hier al, zoek je eigen onopvallende plek, ongewassen olifant.