Miss Ocean's Home for Peculiar Kittens

Met rustige passen was Oceanstar in de richting van de Nursery gelopen aangezien daar Chasmkit nog lag. Het katertje groeide snel, niet te snel maar binnen enkele Moons zou hij al weer Apprentice worden. Ze vond het geweldig om voor andere kittens te kunnen zorgen, zelfs als ze niet haar bloed droegen. Niet omdat ze zich verveelde maar omdat het zulke onschuldige wezens waren die haar ooit op zouden volgen. Zo ver was het nog lang niet, immers had ze nog haar negen levens. Aangezien het gesneeuwd had verwachtte ze de kitten buiten, of wellicht opgekruld in het nest bij Faithleap en haar kittens; haar kleinkittens. In plaats van hen te zien, viel haar blik op een andere bruine kitten die met een wel heel bijzondere activiteit bezig was. Het maken van een sneeuwkat. Een paar blauwe warme ogen gleden naar het jonge ding waarna ze een zacht gegrinnik op voelde komen. Het was zo schattig, zelf kon ze zich nog herinneren dat het meemaken van sneeuw voor de eerste keer best leuk kon zijn. Al wist ze niet zeker of ze daar echt van had genoten. Immers stond vooral de kitnapping van Cyber goed in haar geheugen. Voorzichtig kwam ze dichterbij waarna ze Fawnkit met een zachte en warme stem begroette. Een Queen was ze en dat bleef ze. "Hallo Fawnkit, wie ben je aan het maken?" Vroeg ze met een vrolijke stem terwijl ze haar staart even rustig heen en weer zwiepte. De koude sneeuw beet licht in haar voetzooltjes maar het was nog niet ongemakkelijk.

Fawnkit had tot nu toe een soort kop en lijfje gemaakt van de sneeuw dat bijzonder veel op een kat leek. Erg artistiek dus, waardoor de jonge Leader geïnteresseerd was blijven kijken. De oren waren wat apart, al kon ze doordat ze de rest van het lichaam kon herkennen wel zeggen wat het voor moest stellen en de ogen waren twee kleine gaatjes die met de nagels erin waren geprikt. Wat het ook was dat de kitten dit had doen maken, het was best leuk om een jonge kat zo enthousiast en actief te werk te zien gaan. Haar fantasie kon haar nog wel eens helpen met het maken van goede plannen later in het leven of het bezorgen van heel wat kopzorgen bij de Leader, ze zou een oogje op haar houden. "Dat is mijn mama!" Kraaide de kitten enthousiast met een brede lach op haar gezicht waardoor Oceanstar knikte. Het was natuurlijk geen levende kat, en Fawnkit had behalve haar pleegmoeder nooit een moeder gekend dus dat ze nu een moeder creëerde was niet eens zo apart. "Maar ik weet niet hoe ik haar ogen kan geven," Piepte de kitten alsof het een tragedie was, wat het ongetwijfeld ook was in de ogen van de jongere kat. Waardoor Oceanstar zonder een woord te zeggen met een zacht gesnor wat dichterbij stapte en voorzichtig met haar poten de ogen vorm begon te geven. Het was koud en nat, maar ze zou het overleven. Ze drukte de oogkassen er wat in voordat ze met haar nagels een iris en pupil tekende. Daar, nu kon de sneeuwkat zien.

De kitten leek haar stille en rustige aanwezigheid wel op prijs te stellen; zeker toen ze de ogen in de sneeuwkat tot haar rekening nam en die opknapte. Met blije oogjes, die smeltwaardig waren, keek de kitten haar aan. Het zachte gesnor van Oceanstar werd luider terwijl ze het jonge ding aan keek. "Nu kan ze zien!" Klonk er vrolijk; natuurlijk wist de jonge grijze Leader dat het een sneeuwkat bleef; die hen niet op kon merken en niet leefde. Het was duidelijk dat Fawnkit een behoorlijke hoeveelheid fantasie bezat; die over enkele Moons de realiteit wel leren kennen. "Nu kan ze mij zien," Vervolgde ze trots terwijl ze de sneeuwkat bekeek. De moeder van deze kitten had haar prachtige bruine dochter nooit mogen zien; maar gelukkig leek de Clan de zorg goed op zich te nemen. "Ze is knap geworden," Sprak ze op een zachte, warme toon terwijl ze de kitten met zich mee wenkte. "Het is koud buiten zullen we anders in mijn den gaan zitten, dan kan ik een verhaaltje vertellen," Glimlachte de warme Queen en Leader.

Het was goed om te zien dat de jongsten van de Clan nog een zekere onschuldigheid en vrolijkheid behielden ondanks de vele gevaren die achter hen lagen. Het deed de jonge Leader zeker goed om de kitten in een goede gezondheid te kunnen zien, met een vrolijkheid en speelsheid die zelfs de meest chagrijnige Elder waarschijnlijk op zou kunnen beuren. Al hoewel, als ze het goed had was dit de kleindochter van Horsescoff, een kater die bijna permanent chagrijnig was. Nadat ze de kitten had geholpen met de sneeuwkat, leek het bruine ding bijna nog vrolijker te worden; zeker toen ze het kunstwerk complimenteerde. Het was oprecht een mooie sneeuwkat geworden. De kitten giechelde, waardoor de grijze kattin met een klein glimlachje toekeek naar haar enthousiasme. "Ja? Was ze ook echt mooi?" Vroeg de kitten nieuwsgierig, dankbaar en onschuldig. Het was duidelijk dat de kitten wat meer over haar moeder wou weten; een die zijzelf niet goed had gekend. Niet alle katten wist ze nog naar voren te halen, maar een knappe kitten als deze kon enkel knappe ouders hebben. Voorzichtig boog ze haar kop waarna ze zachtjes sprak. "Elke kat is knap, zelfs die vele littekens dragen. Het gaat om het hart, niet om het uiterlijk en jouw moeder had een goed hart," Sprak ze zachtjes terwijl ze de kitten aan keek met heldere blauwe ogen. Hierna besloot ze dat het jonge ding zich lang genoeg buiten had bevonden in de koude, waardoor ze haar uitnodigde naar haar den om een verhaal aan te kunnen horen. Daarvoor had de Leader wel tijd en anders zou ze er tijd voor maken. Op dat moment bibberde de jongere kattin waardoor ze haar voorzichtig tegen zich aan drukte. "Meen je dat? Maar Horsescoff heeft me geleerd dat kittens daar niks te zoeken hebben," Mauwde ze waardoor de Leader grinnikte. "Anders zouden teveel kittens mijn den in komen. Maar elke kat die uitgenodigd is of toestemming van mij of Abysshowl heeft, mag mijn den in komen." Sprak ze geruststellend waarna ze de kitten met een zorgzame blik met zich mee wenkte.

Met echte interesse en oprechte blijheid leek de jonge kitten naar haar uitleg over 'mooie' katten te luisteren. Zelfs katten zoals Abysshowl konden knap en mooi zijn. "Dan zijn er heel veel mooie katten," dacht ze dan ook hardop, blij en tevreden. Het was duidelijk dat de kitten het er mee eens was, wat waren de jonge dieren ook vertederend. Fawnkit leek het geen probleem te vinden dat ze de kitten moederlijk en warm; dochter tegen zich aan trok. Horsescoff zou zo iets vast niet goedkeuren maar hij had pech gehad. De kitten werd door Abysshowl verzorgd en was hierdoor ook een soort van dochter voor haar. Toen ze haar uitnodigde naar de Leader's den leek de kitten enorm verrast en verbaasd. Waarschijnlijk had de oude zeurpiet haar de regels al vroeg duidelijk gemaakt. Brompot dat de kater was; ergens deed hij haar aan Panthergrowl denken en ze wist niet of dat een compliment was. Starclan wist dat ze niet met elkaar overweg konden. "Oh dat klinkt logisch! Dan wil ik graag met je mee komen, Oceanstar!" Klonk er opgetogen waardoor Oceanstar grinnikte. De kitten sprong energiek op waarna ze enthousiast haar staartje liet zwiepen. Zorgzaam duwde ze haar dan ook in de richting van de den. Haar eigen plekje die ze maar al te graag met Abysshowl deelde. In tegenstelling van Evergreen; toen nog Everstar deed ze het niet zo goed op eenzaamheid.