This life is dark

Het was laat en nu pas was hij het kamp ingekomen. Het was misschien niet zo slim om nog zo laat buiten het kamp te zijn, maar Thornface leek er geen commentaar op te hebben. Silvervine was een sterke kater, maar niet zo heel slim. Hij was gemiddeld, misschien een beetje dom soms... Maar dat maakte hem ergens charmant. HIj was een beetje zoals zijn moeder, een echt beest als het op lichamelijk aankwam. Even zwiepte de grijze tabby met zijn staart. Hij had de sharing tongues van die avond helaas gemist, maar goed... Hij had nu wel een extra muis mee voor de clan. Hij was trots dat hij niet een, maar twee dingen had kunnen vangen in de span van een dag. Het beestje had hij gevonden bij de twoleg place en zo te zien kende de prooi niet veel van alles en was hij ook goed doorvoed. Hij had wel over zo'n dingen gehoord.. Dat twolegs niet alleen kittypets hadden, maar ook andere soorten dieren die ze hielden. Hij vroeg zich stilletjes af of die prooien daar ook vrijwillig zaten? Aangezien een kittypet gewoon kon wegwandelen van zijn twoleg als hij wilde right? Met een zucht legde hij het beest neer op de prooistapel. Dit was een stuk beter dan het scharminkel dat hij eerder die dag had binnen gebracht; een hele dunne eekhoorn. Het was meer vacht geweest dan wat anders... Dus dit, dit was goed.

- Waterkit

Hij kon helemaal niet slapen. De rode kitten zat tussen zijn zusjes aan het kronkelen. Een gevecht voor wat meer ruimte om te bewegen, en ook omdat hij het langzaamaan benauwd begon te vinden. Helaas kreeg hij de ruimte niet en besloot hij dus om op te staan en zijn poten te strekken. Nu pas merkte hij hoe groot hij wel niet geworden was. Ook zijn zusjes waren niet meer de kleine kittens die ze vroeger waren. Nog een maan of twee en ze waren al apprentice. Die gedachte maakte hem zeker enthousiast, wat niet echt goed kwam nu hij weer terug in slaap moest zakken. Waterkit was op het punt om weer ergens anders te gaan liggen tot hij plots buiten een kat opmerkte. Langzaam liep hij over de slapende lichamen van zijn zusjes heen voor hij bij de ingang van de nursery stond. Hey, wie was dat? Hij merkte op dat het nog geen Moonhigh was. Maar het was al duidelijk te zien dat veel katten al aan het slapen waren. Waterkit deed zo stil mogelijk toen hij naar buiten richting de grijze kat liep. Zijn oren naar voren gespitst uit nieuwsgierigheid. Zijn moeder zou nooit achterkomen dat hij weg was, toch? "Hey," fluisterde hij toen hij eindelijk naast hem stond. "Ik ben Waterkit. En jij?"