My future home

Tallstar was gaan jagen. Ofzoiets. Eigenlijk deed het er niet zo hard toe wat de leider allemaal aan het doen was - voor zover Southernkit wist was hij yoga aan het beoefenen met zijn yogaleraar Feetje de roze vlinder. Of iets dat even dom was. In ieder geval was het nu vrij spel voor de jonge kitten, die met ondeugende amberkleurige ogen de den inkeek. Hier zou hij later slapen, net zoals zijn vader binnenkort. Van zodra iemand Tallstar een kopje kleiner had gemaakt - en dat zou snel genoeg vast gebeuren. Daarna konden ze een dynastie beginnen, van sterke katers die Shadowclan weer sterk zouden maken en niet de melige clan die uitgelachen werd door de anderen omdat ze aan yogalessen en dance-battles deden, zoals nu.

+Bloodpaw eerst

De zwart met rood bevlekte tom kwam terug van een training en mocht als beloning van zijn goeie werk een prooi van de prooistapel halen. Als grote kater had hij veel vlees nodig maar sinds dat de afgelopen tijd veel sneeuw gevallen was was er ook weinig eten te vinden. Een zuchtje verliet dan ook zijn mond toen de tom de magere stapel zag en besloot om maar een klein oud muisje van twee dagen geleden te pakken. Bloodpaw pakte het taaie half bevroren diertje tussen zijn tanden en wou zichzelf net in de warme Apprentice verplaatsen toen hij in zijn ooghoek een kitten zag weg lopen. De kleine bink liep naar de rots waar hij ook een keer met Beechkit geweest was en klom dee hol van Tallstar binnen. Niet dat de Shadwoclan Leader daar sliep. Hij was altijd bij Acefray aan het pitten maar toch. Het bleef officieel zijn den. Nieuwsgierig volgde de grote leerling de kitten. Kijkend wat hij in zijn schild voerde. "Ben je de nursury zat?" Vroeg hij aan Southernkit toen hij zelf ook op de rots geklommen was en de den in liep. Een grijns plakte zich op zijn lippen. De nursury kon wel eens druk zijn, het zou hem niet verbazen als de jonge tom zijn nest hierheen wou verplaatsen. Hij had het zelfde nog niet zo lang geleden ook gedaan, samen met Southern's zus toen hij zelf nog kit geweest was.

Southernkit schrok op toen een stem hem aansprak. De kitten keek om. Het was een apprentice, een maan of twee ouder dan hem. "Nee hoor!", antwoordde de kitten op Bloodpaw's vraag, waarna hij zijn donkergele blik weer richtte op de den. "Ik kom gewoon mijn toekomstige den even bekijken." Hierna greens hij zijn scherpe witte tandjes bloot. Hij was maar half aan het grappen.

Niet de nursury zat maar zijn toekomstige den aan het bekijken. Bloodpaw opende zijn mond in een O vorm en keek de den rond terwijl Southern zijn tanden ontblootte in een grijns. Okay dan. De tom ging zitten. De kitten had grote dromen, waarschijnlijk omdat zijn papa ook nog eens de Deputy was. Zijn drang om dan ooit Leader te worden werd dan nog groter. "Dan moet je heel hard trainen" Mauwde hij terug. En niet alleen dat. Want anders zou iedereen wel Leader kunnen zijn. Bloodpaw gaf zijn borstkast een lik en keek de den zelf ook nog een rond. Het was aardig leeg en verlaten, dat kwam waarschijnlijk omdat Tall altijd bij Ace sliep. "Heb je een voorkeur door wie je getraind wil worden?" Vroeg hij. Als kitten zijnde wou hij graag Nightcurse hebben, maar ook Tallstar leek hem leuk. Al wou hij het liefst getraind worden door Acefray, maar die gaf geen warriors trainingen jammer genoeg.

Southernkit knikte. "Dat zal ik doen!", antwoordde hij. Oh, ja, hij zou héél hard werken, van zodra hij apprentice werd. Want nu kon hij nog niet veel, voornamelijk dan omdat hij in het camp moest blijven en het was saai in het camp. Vandaar ook dat hij excursies zoals deze deed. De jonge kitten bleef verder staren in de den, af en toe een pootje verder naar binnen zettend. Het was alsof hij elk hoekje en elke spleet vanbuiten wou leren kennen. Bloodpaw vroeg hem wie hij als mentor wou willen hebben, en even keek de kitten hem aan alsof hij dom was. Was het neit vanzelfsprekend dan? "Mn vader, duh.", antwoordde hij. Tallstar zou nog oké zijn, puur om de rang dan.. Maar als hij kon kiezen zou hij liever door een serieuze, loyale warrior getraind worden - iemand zoals zijn vader dus.

Oh zijn vader. Natuurlijk. Had hij kunnen weten. De tom keek de den nogmaals rond. Hij snapte wel waarom Tallstar liever bij Acefray sliep. Het was maar een saaie den met nul gezelschap. Bloodpaw hield natuurlijk zo nu en dan van rust maar om altijd alleen te slapen? Nee dankje. Hij deelde liever een nest met een vriend, helemaal met dit koude weer. Whitepaw was erg gewild in zijn bedje als het s’nachts vroor. Om hier te liggen dan met die nachtvorst? Nope. “Je vader is een goeie keuze maar het kan altijd gebeuren dat je iemand anders als mentor krijgt.” Dat had hij zelf ook meegemaakt. Nu had hij Terrorflight. Niet de meest leukste mentor maar hij leerde hem wel dingen en daar ging het om. “Heb je nog een plan B?” Voor als zijn papa als mentor plan niet zou slagen.

Southernkit rolde even met zijn ogen toen de apprentice vroeg om een plan B. Wat een domme vraag - alsof hij ooit een plan B nodig zou hebben. Daarom sloop hij verder de leiderden in, zonder acht te slaan op de zwart met rode kater achter hem. Zijn gele oogjes blonken in het schaarse licht terwijl hij het in zich opnam. De den was vrij verlaten - Tallstar's geur was maar vervaagd. Ach, de sukkel zag zelfs niet eens de waarde van een plek om na te denken. Als hij al kon nadenken, want soms had Southernkit daar ook wel zijn twijfels over.

Okay. Hij werd volop genegeerd toen hij vroeg als de kit een plan B had. Blijkbaar was hij zo vol van zichzelf dat een plan B niet nodig was. Bloodpaw trok met zijn oor. Nou, hij hoopte maar dat Southern dus nooit een Southernstar werd. Een extra plan bij de hand was altijd handig maarja, hij was nog een kitten. Hij zal vast binnenkort leren dat niet alles zou lukken zoals zij hij dus wou. De gestreepte kit liep veder de den in en Bloodpaw twijfelde om te blijven zitten of gewoon om te draaien en wat beters te doen. Stiekem hoopte hij nu ook dat de kitten iemand anders kreeg als mentor, gewoon zodat hij meteen zijn eerste dag als leerling een goeie levensles kon leren. Zijn apprentice ceremonie zou hij dus niet missen. "Beechkit en ik hebben hier als eens geslapen, Tallstar is er toch nooit. Misschien kun je je nest alvast hier heen verplaatsen voor een dagje." Als zijn mama en papa hem niet meteen terug trokken aan zijn oren hehe. Dat zou wel fun zijn.

Southernkit trok even met zijn oortje toen Bloodpaw opnieuw begon te spreken en richtte zijn blik terug op de oudere kater. Oh? Beechkit en hij hadden hier al eens geslapen? Het katertje voelde zich vreemd genoeg bijna vervangen. Zijn zusje had dat zelfs niet eens aan hem verteld. "Ja, misschien.", antwoordde hij, zijn stem iets stiller. Hij liet zijn blik nog even rond de den glijden en deed toen een stap dichter bij de apprentice. "Dus, jij en Beech he?", vroeg hij, bijna beschuldigend. Hij was zelf misschien niet altijd het vriendelijkst tegen zijn siblings - maar hij zou hen wel beschermen, zoveel was zeker. En als Beechkit vrienden wou worden met Bloodpaw, moest Bloodpaw eerst eens goed ondervraagd worden. Hij zou hem veel meer pijn doen dan hij zijn zusje ooit aandeed.