Common purrpose

De jonge grijze Leader had het kamp even aan Bronzemask en Abysshowl overgelaten. Immers had ze de tijd nodig om na te denken over de voorspelling die Lakeside had gegeven. Een die niet al te best was, een storm van monsters klonk als een dreiging die wellicht niet alleen Windclan zou raken. Aangezien Riverclan het dichtste bij hun territorium zat kon het best nog wel eens ook een probleem voor hen zorgen als de monsters de verkeerde kant op gejaagd werden. Haar ogen stonden bezorgd naar helder, met een verborgen warmte in het diepe blauw, terwijl ze het kamp verliet in de richting van het oude Skyclan gebied. Ze hoopte maar dat Windclan niet vernietigd zou worden. Met snelle passen draafde ze door het territorium heen. Af en toe deed ze nog een poging een verloren muisje of vogeltje te vangen. Als ze geluk had, begroef ze deze, om later mee te nemen. Echter bleef dat nog uit. Enkel een roodborstje, en daar bleef het bij. Zodra ze bij de Wastelands was gekomen, besloot ze in de richting van de Starlake te lopen. Het was een mooie plek om aan Starclan te denken, zonder dat ze de reis naar de Moonstone hoefde te maken. Terwijl ze die kant op stapte, zag ze Chivysniff de Medicine Cat van Riverclan bij het dichtgevroren meer. De hele reis was niet voor niks geweest. Een kat van deze rang was precies degene die ze kon gebruiken. "Chivysniff," Klonk er warm en rustig terwijl ze de andere tabby begroette. Haar oortjes wiebelde ze even voordat ze naast de ander plaats nam. "Mag ik storen?" Vervolgde ze zachtjes. "Hoe is het met Butterstar en Panthergrowl? Ik hoop dat de koude hen niet al te veel problematiek opleverd?" Haar stem klonk een tikkeltje bezorgd maar ook zorgzaam. Ze wenste de zus van haar halfbroer geen slechte tijden toe. Daarbij keek ze naar de ander op; aangezien die toch wel wat meer ervaring had. "Ik heb verontrustend nieuws en hoopte eigenlijk binnenkort een van jullie hoge rangen tegen te komen. Heb je de tijd?" Mauwde ze zacht terwijl ze respectvol de ander aan keek.

Er leefde niets meer, in dit dorre landschap; en toch was dit de plek waar katten naar toe gingen om nader tot Starclan te staan, te kijken naar de schitterende weerspiegeling van de sprankelende nachthemel. Oceanstar stapte zonder enige twijfel in haar houding op de jongere Riverclanner af. Deze keek op toen ze vriendelijk en warm begroet werd door de jonge Leader. "Dag Oceanstar, zet je erbij," snorde de iets kleinere tabby warm. De Leader liet zich dat niet twee keer zeggen en nam in de korte stilte plaats naast de Medicine Cat. Chivysniff hield natuurlijk haar mond over de situatie in Riverclan en met goede reden. Het tonen van zwakte kon gevaarlijk zijn. Daarbij was het enkel een vriendelijke vraag om het gesprek op gang te helpen; ze hoefde het niet te weten. Het neusje van de jongere zilveren kattin wiebelde even nieuwsgierig; waarna ze zich omdraaide naar de vriendelijke, moederlijke kattin. Geen enkele kat toonde zwakte van haar eigen Clan tenzij Starclan ermee te maken had. "Starclan heeft je gesproken?" Het was niet echt helemaal een vraag, de Medicine Cat was niet dom. "Nadat de hemel in vuur en vlam stond, dezelfde nacht." Sprak ze zachtjes terwijl ze een huivering onderdrukte. Dat was nog maar enkele dagen geleden. "Lakeside een vroegere Windclan Elder sprak met mij. Het klonk als een waarschuwing voor iets dat Windclan niet alleen aan zou kunnen." Vervolgde ze op een sombere toon. "Niet alleen dat, ik weet niet of Riverclan vrij van hetzelfde gevaar blijft. Immers zitten jullie het dichtste bij onze grens." Mauwde ze ernstig voordat ze diep inademde en haar heldere ogen sloot. "A beast will come," Herhaalde de Leader de eerste woorden die de kater met haar had gedeeld. "He will bring a storm of monsters, pain and loss," vervolgde ze op een bijna trillende toon. De geur van bloed en angst hing namelijk nog vers in haar herinnering. "Only strong winds can guide the storm away," In andere woorden, de Windclanners moesten het uitzitten, in hun eentje zouden ze het niet kunnen verslaan. Even schudde hij zijn kop. "Guide them, Oceanstar, be their guiding breeze," Besloot ze op een ongemakkelijke toon. "Ik werd wakker met de geur van bloed en angst nog in mijn neus. Wat voor een wezen het ook brengt, ik betwijfel dat Windclan het alleen af kan en ik ben bang dat als we het per ongeluk jullie kant op jagen er meer gewonden kunnen vallen in beide Clans. Vandaar dat ik het met je deel." Niemand wilde Clangenoten verliezen aan wezens, als het voorkomen kon worden. Ze wist zeker dat ze de dassensituatie niet wilde herhalen. "Geef het alsjeblieft aan Panthergrowl of Butterstar door. Ik wil liever dat er geen bloed kleeft aan mijn poten." Mauwde ze terwijl ze haar kop mistroostig boog.

Het was een feit dat de Clans moesten blijven bestaan; waardoor haar hulpvraag van groot belang was. Het bericht van Lakeside was meer dan verontrustend, wellicht zelfs beangstigend. Oceanstar hield haar ogen gesloten terwijl ze de woorden met precisie herhaalde, haar stem sloeg over met bezorgdheid; ze was duidelijk de moeder van Windclan zoals enige anderen haar al hadden omschreven; elk verlies voor Windclan voelde ze in haar hart. Chivysniff had geknikt bij haar eerste woorden, ze herinnerde zich vast die nacht nog wel met grootse knallen en het vuur dat uiteen klapte als vallende sterren. Waarschijnlijk stonden de rugharen van de andere grijze kattin ook overeind bij haar woorden. Onheilspellend, en verraderlijk als glad en splinterdun ijs. De blauwe ogen van de jonge Leader richtte zich op de iets jongere kattin toen ze uitgesproken was. Haar pluizige staart werd omwikkeld door de die van de ander waardoor ze dankbaar knikte. Een Medicine Cat wist het belang van een boodschap van Starclan, wist hoe ernstig het was als een Elder of Warrior wellicht zelfs een kitten naar hen toe kwam met dit soort berichten. "Natuurlijk zal ik het melden Oceanstar. Misschien zijn ze zo goedgezind om versterking te sturen. We hebben dan wel een boodschapper nodig." Een boodschapper, wellicht zou Underpaw haar eigen Apprentice dat wel kunnen. Hij was de zoon van de Deputy en ze kende zijn sterke en zwakke punten dan ook. Zijn karakter was wellicht ook wel passend, en hij was snel en sterk. Hij kon een goede klap uitdelen als er een dier hem op de hielen zat. "Ik weet niet wat voor beest er zou moeten komen, maar als ze er zijn stuur dan je snelste apprentice." Het was niet een erg heldhaftige taak, maar wel eentje die de Clan kon redden. "Ik zal mijn eigen Apprentice sturen, hij is niet de allersnelste maar wel intelligent, vlug en sterk genoeg een klap uit te delen mocht hij in een gevaarlijke situatie terecht komen." Mauwde ze kalm, waarschijnlijk wist Chivysniff wel dat ze het over de zoon van de Deputy had.

Chivysniff knikte, de naam van de rode kater kwam haar waarschijnlijk wel bekend voor. Hij had niet geheel een Windclan bouw, hij was breder in de schouders en droeg een ander soort vacht maar bleef in haar ogen een Windclanner. Al vroeg ze zich wel steeds vaker af wie de vader was van Bronzemask's kittens. Dit was echter nu niet belangrijk, wat wel belangrijk was dat ze samen met haar overweg kon en de Clan kon leiden. Een bemoedigende blik verscheen in de blauwe ogen van de Medicine Cat waardoor ze zachtjes snorde. "Ik ben blij je gesproken te hebben, Lizardpath en Routpaw zijn ook op de hoogte ook al weet niemand dat ik jullie dit heb verteld. De Clans staan er met grote gevaren toch nog samen voor. Niemand wil kittens dood zien gaan, door wat er ook mijn pad op komt." Oceanstar zou zo negen levens opofferen om een kitten te kunnen redden. "Het zal je lukken Oceanstar. Starclan is vergeten dat jij er niet alleen voor staat. Je hebt Bronzemask, tal van loyale warriors en apprentices." Mauwde de grijze kattin waardoor ze met een kleine glimlach knikte. Ze wist er zo wel een paar te noemen die zich voor een monster zouden gooien om de Clan te beschermen. Niet de monsters van twolegs maar wel rottige dieren. Een blik van liefde, maar duidelijk meer afstandelijk dan die van een moeder verscheen in de ogen van de jongere kattin. "Hebben jullie de laatste tijd nog nestjes gehad?" Vroeg de kattin waardoor ze langzaam knikte. "Een dag geleden heeft Faithleap, mijn dochter twee kittens gekregen. Wisteriakit en Milkykit." Mauwde ze zachtjes, de eerste leek zwakker dan de meeste kittens, dus hoopte ze dat de kitten het zou overleven.

Een warme glimlach kroop over de lippen van Chivysniff. Het was duidelijk dat de Medicine Cat weinig tegen haar had, beide droegen ze waarschijnlijk hetzelfde soort warme hart naar de Clan toe waarin ze leefden. Bij het horen van de naam van Faithleap, spitste de ander haar oortjes, had ze de naam van haar dochter ergens gehoord? Immers was de kattin nog niet zo lang Warrior, dus betwijfelde ze het dat haar jonge dochter de naam met een Riverclanner had gedeeld. "Het is niet makkelijk om in de winter kittens te onderhouden, maar daar worden ze sterk van." Mauwde de kattin waardoor ze langzaam knikte. Dat klopte, het was niet makkelijk maar wel te doen, zolang ze gezond bleven. "De kittens zijn van een Riverclanner, heb je enig idee wie dat kan zijn?" Mauwde ze zacht, het was een riskante vraag maar ze wou de kater die haar dochter op die jonge leeftijd zwanger had gemaakt wel ontmoeten.

De Medicine Cat wiebelde even met haar oortjes. Het leek erop dat ze wel antwoord had op haar vraag maar er niet zeker van was of ze erover moest beginnen. Immers kon het van alles zijn. De Clans leefden niet meer samen, wat betekende dat dit soort relaties uit den boze waren. Kittens zouden maar met een ouder opgroeien en wellicht moeite hebben met trouw voelen naar een Clan. "Ja ik heb Faithleaps naam meerdere keren gehoord. De kittens zijn van Beartooth, hij is een grijs-witte pers bij ons. Ik denk dat als hij hoort dat jullie in gevaar zijn, hij wel gaat komen." Sprak de ander waardoor haar ogen groot werden. De kittens hadden dan wellicht de vachtkleuren van beide ouders geërfd. "De kittens zijn beide wit met een grijs patroon." Sprak ze zacht, waarmee ze duidelijk maakte dat het haar niet zou verbazen als dit het geval was. "Dat is wat hij vertelde tegen mij, maar je weet het nooit honderd procent zeker." Oceanstar knikte even met een kleine glimlach op haar lippen. "Dat is waar, niemand weet het ooit zeker. Ze heten Wisteriakit en Milkykit; het zijn twee dochtertjes." Haar stem klonk zacht en warm. De twee jonge kittens waren enorm schattig en natuurlijk ook van haar bloed. De volgende generatie. Dan leefden er weer drie generaties van haar bloedlijn.