Taking a rest

Onderwerp: Taking a rest ma 24 sep 2018 - 21:22

Hij had eindelijk een kans gezien om even weg te zijn van het kamp en het territorium. Het was zo druk de laatste tijd met alles dat er gebeurd was en het hielp niet hoe sommige katten over zijn beslissingen dachten. Hij hoopte dan ook dat hij eindelijk wat rust zou kunnen krijgen in het oude Skyclan territorium. Er was dan wel niet veel van het territorium over, maar de Starlake was er nog steeds en het bleef een mooie plek als je het hem vroeg. Zwemmen was echter niet een van zijn sterke kanten, dus dat ging hij dan ook maar niet doen. In plaats daarvan legde hij zich neer, dicht bij de waterrand en liet hij zijn ogen op het water vallen, ondertussen zijn oren gespists houdend voor elk geluid dat mogelijk zou komen.

[Coldstreak]

Onderwerp: Re: Taking a rest di 25 sep 2018 - 15:15

Het was eigenlijk best een lange tocht van het ThunderClanterritorium naar the Wastelands. Het begon tegen de avond te lopen en hoewel het maar kort duurde nu dat greenleaf af begon te lopen, viel de schemering nog wel in. Het was maar even, maar het was genoeg om hem de lucht elke avond even te doen observeren voordat hij verder ging met zijn taken. Het feit dat de lucht zo snel donker kleurde elke avond wilde zeggen dat hij sneller in zijn nest kroop. Op de één of andere manier wekte een donkere avond toch altijd de zin om op vroeger te gaan slapen. Daar kwam dan ook nog bij dat hij nu veel meer taken had dan toen hij apprentice was. Er waren patrouilles die elke dag gedaan moesten worden en soms mocht hij één van de trainingen van de apprentices voor één dag opvolgen omdat de mentor ziek was of afwezig op dat moment. En dat liet hem alsmaar weer beseffen dat hij blij was dat hij uit de warriors den was. Eerlijk gezegd had hij nauwelijks geduld om ze te trainen, zeker als ze arrogant deden en dachten dat ze alles beter wisten dan hij. De beste apprentices waren diegenen die hun kop hielden en gewoon deden wat ze verteld werden, maar er waren niet veel apprentices die dat daadwerkelijk deden. Vanwege hun enthousiasme, maar ook gewoon vanwege het feit dat ze een rotkarakter hadden en het niet nodig vonden om naar een kat te luisteren die niet hun mentor was. En dan had je natuurlijk nog de jonkies onder de warriors die dachten dat ze alles beter wisten en alles nu konden omdat ze een warrior waren. Het feit dat hun leerproces hier pas begon, leek niet tot hun door te dringen en het gebeurde meerdere maken dat Coldstreak zijn verhaal tegen zijn beste vriendin deed. Hij onderdrukte een zachte zucht terwijl hij in de richting van Starlake liep. Zijn oog viel op een langharige tom die een eindje verderop lag, zijn ogen gericht op het water. Coldstreak had als apprentice zijnde genoeg bewustzijn gehad om te weten dat dit de ShadowClandeputy was. En ook om te weten dat hij niet zo’n arrogante haarbal was zoals de meesten van zijn Clan. Dus benaderde Coldstreak hem op een rustige manier, zijn blik ook op het water gericht. “Je ook even afgezonderd van al die heisa in je Clan?” gromde hij, al kon hij het antwoord al wel bijna raden. Hij was nog maar een young warrior en hij moest al met veel onzin dealen, hoe zou het de deputy dan wel niet vergaan?