Time for a hunt

Amberpaw opende langzaam haar ogen. Er was weer een nieuwe dag aangebroken en dat betekende, weer een dag om iets voor de clan te doen. Ze wilde namelijk zo hard mogelijk werken om een warrior te worden, ook al wist ze wel dat ze nog steeds dingen te leren had, maar ze was al trots op hetgeen wat ze tot nu toe bereikt had. Ze stond langzaam op en probeerde zo zachtjes mogelijk de den uit te gaan, want ze wilde niemand storen die nog aan het slapen was, want straks had ze dan een chagrijnig iemand tegenover haar en daar had ze nou net geen zin in. Eindelijk was ze de den uit en keek even het kamp rond. Het zou vast geen kwaad kunnen als ze ging jagen, want ze had geen zin om het aan iemand te gaan melden en ze zouden het haar heus niet kwalijk nemen als ze maar wat prooi mee terug nam. Ze liep rustig naar de ingang van het kamp toe en ging erdoorheen.
Aan de andere kant voelde ze een klein beetje zon op haar neerschijnen en dat gaf haar een prettig gevoel. Ze ging rustig verder en maakte zich eigenlijk al geen zorgen meer over het feit dat ze niemand had verteld dat ze niet ging jagen, dat was toch ergens wel een klein beetje logisch dat als een apprentice niet in het kamp was dat hij of zij waarschijnlijk was gaan jagen. Ze liep rustig verder en hield al haar zintuigen op scherp, ze wilde namelijk als er een prooi in de buurt was het graag weten, want dan kon ze namelijk proberen om het dier te vangen. Ze moest namelijk alle kansen grijpen die ze kreeg, want anders zou je nooit iets vangen. Ze merkte dat haar poten haar naar de zonnerotsen hadden gebracht, ze had dat onderweg al wel beseft, maar nu zag ze de grijze rotsen voor haar. Ze liep ernaartoe en rook ondertussen in de lucht of er geen prooi in de buurt was en gelukkig kwam de geur van muis haar neus binnen, want ze had nog geen spoor van prooi gehad tot ze hier was gekomen. Tenminste geen vers spoor. Ze spitste haar oren en luisterde goed of ze ook maar een teken van het diertje zou opvangen en gelukkig lukte dat dan ook. Ze draaide haar lichaam langzaam in de richting van waar de muis was en begon die richting in te sluipen. Ze probeerde om zo stil mogelijk te zijn, maar ze wist ook dat ze het nog niet perfect kon en dat vond ze ergens wel een beetje irriterend, maar ze negeerde het voor nu en concentreerde haar aandacht op de muis. Toen ze dacht dat ze dichtbij genoeg was zette ze zich af en klapte haar nagels uit om de muis te pakken te krijgen. De muis had het te laat door en Amberpaw had hem al gedood voor het een kans had om weg te gaan. Ze begroef de muis en ging daarna verder, op zoek naar meer prooi.

Wingpaw snoof de diepe geur van het woud in. Je rook zo de lekkere dennengeur als je daar was. Ze vond het aangenaam om 's ochtends te gaan jagen, ookal vond ze jagen niet prettig. Het was voor haar een soort van routine, ze wou iets nieuws doen... Ze wou vechten, zoals échte warriors dat deden! Tenminste toch eens lekker langs de grenslijnen gaan. Wingpaw's mentor deed niets, haar mentor keek niet eens om naar haar. Volgens mij lag die zelf altijd in de warrior den, ze had haar mentor nog nooit gezien tenminste. Ze snoof. Ik ga zelf wel langs de grenslijnen! Dacht ze spottend. Opeens hoorde ze een paar dikke muizen in een struik even verderop. De verse geur vulde haar neusgaten en ze verstikten de bosgeur die Wingpaw daarvoor had geroken. Ze ging liggen en sloop naar voren. Haar buik raakte de grond een klein beetje en schuurde over het gebladerde op de grond. Wingpaw stootte zich af op haar achterpoten en net als ze klaar was voor de aanval krioelden de bosmuizen allemaal weg naar de veiligheid van hun holletje onder de grond. Wingpaw zag er eentje nog net, zoals alle anderen, zijn holletje in kruipen. Ze ontblootte haar tanden en sprong erop af. Snel en behendig duwde ze haar poot in het gat en bleef er net zo lang in staan vissen tot ze de staart van de muis beet had. Ze trok hem omhoog en maakte er een eind aan nog voor hij het had kunnen voelen. Wingpaw sprintte verder weg met de muis en begraafde hem. Ze zou hem later wel ophalen, maar stiekem hoopte ze toch dat ze hem voor zichzelf zou kunnen houden toen ze haar buik hoorde grollen. Ze had wel wat pauze verdiend en dus sprintte ze naar de zonnerotsen. Daar was altijd zoveel zon en warmte. Het was haar favoriete plek, ook haar favoriete verhaal zelfs! De oudere katten hadden al zoveel spannende verhalen er over verteld. En nu had de thunderclan ze en niet de Riverclan, als Wingpaw nu in de toekomst ooit eens zou kunnen meevechten... Dan kwam haar droom uit! Boven op de rotsen zag ze een gestalte van een zwart witte kat. Ze sprong op de stenen en sloop dichterbij tot ze vlak achter de kat stond. Pas op zo'n dichte afstand herkende ze Amberpaw, de poes waar ze vlak achter stond. Ze had blijkbaar niet door dat Wingpaw achter haar stond dus ploftte ze gewoon naast amberpaw neer. "Heeeeeeey" zei Wingpaw vrolijk en rolde haar op haar rug in de zon.

Amberpaw rook in de lucht en probeerde om meer prooi te vinden, maar er leek tot nu toe nog niet echt prooi in de buurt te zijn en dat vond ze toch wel jammer, want ze had zich juist verheugt op een goede jacht en nu was er geen prooi meer, ook al geloofde ze niet dat dit helemaal waar kon zijn, want het was nog steeds groenblad en dat betekende dat er prooi in overvloed zou moeten zijn. Ze begon rustig langs de rand van de plek te lopen, haar mond een beetje open om de geuren beter op te vangen. Ze keek af en toe even naar de rotsen en keek dan weer weg, want ze waren aardig uitnodigend om op te gaan liggen en dat was ze nog niet van plan tot nu toe. Plotseling kwam een geur haar neus binnen en ze stond meteen stil om goed te luisteren, want misschien zou ze iets kunnen horen. Ze zette zachtjes haar poten neer en volgde zo het spoor, het leek haar een beetje van de zonnerotsen weg te leiden, maar dat maakte voor haar niet uit, ze had toch duidelijk de geur van eekhoorn geroken en als ze een kans zou zien om het te vangen, dan zou ze dat ook doen. Plotseling leek het spoor te stoppen en ze keek naar de plek voor haar, maar ze zag niks, omdat er een boom in de weg zat. Waarschijnlijk was ze te gefixeerd op de prooi geweest dat ze niet had gemerkt dat ze een boom was genaderd en wat ook nog verklaarde waar de eekhoorn waarschijnlijk naartoe was gegaan. Ze liet haar oren even hangen toen ze besefte dat ze de eekhoorn waarschijnlijk niet meer zou vangen en draaide zich toen om. Ze had gehoopt dat het zou lukken om er één te vangen, maar blijkbaar was het al voordat ze aan was gekomen de boom in gegaan. Ze zuchtte even en begon weer richting de zonnerotsen te lopen. Naarmate ze dichter naar de rotsen toekwam werd het gevoel om even op de rotsen te gaan liggen ook steeds sterker. Het zou toch niet zoveel kwaad kunnen en ze had haar best gedaan om wat te vangen, alleen de laatste keer was het mislukt. Ze liep rustig naar de rand van de rotsen toe en sprong toen op eentje. Nu dat ze op de zonnerotsen was werd het toch wel verleidelijker. Ze ging rustig liggen en krulde haar staart om haar lichaam heen en keek toen naar de omgeving om haar heen. Dit was ook niet echt verkeerd, dat wist ze zeker. ze sloot haar ogen even en legde haar kop op haar poten. Plotseling hoorde ze iemand naast haar neerploffen en ze opende haar ogen om in het gezicht van Wingpaw te kijken. "Heeeeeeey" Hoorde ze de apprentice zeggen. Ze glimlachte even. "Hey" Begroette ze de apprentice terug. Ze zag hoe Wingpaw op haar rug rolde en staarde toen even naar de lucht. Het was tot nu toe nog een mooie dag, maar je wist maar nooit wat er kon gebeuren. "Waarom ben jij hier?" Vroeg ze nieuwsgierig aan Wingpaw.

[Sorry voor late reactieD:]