Asobi

Afleiding, afleiding, afleiding. Waar kon hij goede afleiding vinden? Normaal gesproken waren de clans dan de optie maar op het moment zou dan niet gaan. Young Ones om te trainen had hij ook niet en jagen had hij vandaag al gedaan. Er was letterlijk niets. te. doen. Zuchtend stapte hij maar op Barn Two af, misschien dat hij daar wat afleiding zou kunnen krijgen. Hij had totaal niet bijgehouden welke kittens er nou precies waren en hoe oud ze allemaal waren. Normaal gesproken deed hij dat wel maar door alle drama de afgelopen paar moons was het er tussenuit geschoten. Voorzichtig stak de rosse kater zijn kop om de hoek van de ingang. Zijn groene ogen gleden over de verschillende moeder katten met kittens. Hellhound ging rustig naast de deur liggen. Als er kittens wilde kijken of komen spelen konden ze dat zelf. Hij zou er in ieder geval geen gaan dwingen, dat was voor de kittens niet fijn en bovendien best vreemd. Het was geen geheim dat hij een zwak voor kittens had maar dan alsnog, het was niet dat hij hun vader was.

[Eerste post voor Beef]

Beef groeide als kool. Hij was nog maar vijf moons oud maar zou al snel verward kunnen worden met een al wat oudere apprentice - ware het niet dat de meeste bloodclanners wel gehoord hadden over Brat's grote domme kitten. Zijn vacht stond zoals gewoonlijk weer recht omhoog in pieken en de blik in zijn bloedrode ogen was eerder verbaasd. Ze waren gericht op een grote rode kater die plots de hoek om komen lopen was. Beef kende hem niet - had hem nog nooit eerder gezien. Maar dat hield het katertje niet tegen, integendeel. Nog steeds wat stuntelig, ook al was hij al vijf moons oud, liep hij op de kater af. Met een plofje ging hij voor de member zitten alvorens met grote onschuldige ogen op te kijken naar hem, een grote glimlach op zijn snuitje. "Hallooo!", piepte hij met een hoog stemmetje dat absoluut niet paste bij zijn robuuste vorm. Zijn stem zou later nog wel zwaarder worden; hopelijk.

Hij hoefde er niet al te lang te liggen. Binnen de kortste keren kwam er een kleintje zijn kant op. Of nouja kleintje, er waren best wel wat Young Ones die kleiner waren dan deze kitten. Met een plof kwam de grote, pluizige kitten voor hem zitten, een grote glimlach verscheen op zijn kopje. "Hallooo!", begroette hij de rosse kater vrolijk. Het was echt nog een kittenstemmetje. "Hallo, wie mag jij zijn?" vroeg de rosse kater op een vriendelijke toon aan hem. Of nouja, zo vriendelijk als hij kon. Ergens herkende hij wel iets van een bepaalde kat in maar hij wilde liever van de kitten zelf horen dan dat hij zelf oordelen ging trekken. Als zijn gok namelijk goed was kon de kitten een vrij zware jeugd hebben en daar werd niemand vrolijk van.

De andere grote kater vroeg wie hij was maar voor Beef de kans had om antwoord te geven krulde een dikke staart zich moederlijk om zijn lichaam. De grijze pluizige kitten keek vrolijk op met zijn bloedrode oogjes. "Mama!", mauwde hij blij naar de rosse poes, niet lettend op wat ze zei. Hij vond het soms toch moeilijk om te snappen wat ze eigenlijk bedoelde, vooral als ze tegen andere katten sprak. Maar dat deerde hem niet. Als het belangrijk was, zouden ze het hem wel uitleggen.

Binnen de kortste keren nam Brat plaats naast de kitten en sloeg haar staart om hem heen. Oh nee toch hè. Het liefst zou hij nu omdraaien en weer weg lopen. Dat scheelde waarschijnlijk heel wat gedoe. De enige reden dat hij daadwerkelijk bleef zitten was om Brat niet de kans te geven de houding van deze kitten tegenover hem te verpesten. 'What? You mean, you dont recognize yourself in him?' Hellhound vernauwde zijn ogen kort. 'He is yours after all.' Dit soort grapjes moest ze niet met hem uithalen, daar had hij alles behalve behoefte aan. In tegenstelling tot wat hij bij Runa had zien gebeuren leek deze kitten wel van zijn moeder te houden. "Mama!", riep hij dan ook vrolijk uit. "Brat you know very well that Runa was the first and last time. So don't even try that joke, sprak hij rustig. Hij had nu al medelijden met de grote kitten voor hem. Met Brat als moeder en waarschijnlijk een minder grote eigen wil dan Runa zou zijn leven door haar worden bepaald. Hoe hij dat ook bekeek, dat zou niets positiefs zijn.