Broken bells

Haar poten hadden Nettlepaw naar de Shadowclan grens gedragen. De stinkende lucht van het donderpad prikkelde haar neus. Ze was er al aan gewend. Het was verbazingwekkend hoe snel dingen wende. Het leek nog maar twee dagen geleden dat ze voor het eerst het kamp uit was gegaan met Swallowflight en langs het donderpad was gelopen. Ze was erg geschrokken en had er niets aan gevonden. Een maan later overwon ze haar angst en ontmoette ze Pepperpaw. Ze vroeg zich af hoe het met Pep ging. Ze hoopte haar nog een keer te zien. Sinds die eerste keer kon Nettlepaw niet stoppen met het denken aan haar. Een windvlaag bracht een Shadowclan geur over en Nettlepaw bleef abrupt staan. "Pepperpaw?" Riep ze verwachtingsvol over het pad naar de andere kant, oren gespitst.  

Gesloten topic.

Bij het donderpad was hij niet vaak geweest. Het stonk en de monsters die er reden gingen zo hard dat hij er liever niet te dicht bij kwam. Maar nu had de wind zijn kant op gestaan en had hij een geur geroken die hij nog niet zo goed kende. Het was van een andere clan, ThunderClan waarschijnlijk omdat het van de andere kant van het donderpad kwam.
Toen hij het stinkende asfalt kwam zag hij een gedaante aan de andere kant staan. "Pepperpaw?" werd er zijn kant op geroepen. "Nee? Ik ben Ravenpaw!" riep hij terug naar de grijze kat. "Jij kent Pepperpaw? Hoe?" vroeg hij toen naar de andere kant. Zijn oren stonden naar voren toe, hij was nieuwsgierig naar deze nieuwe kat. En voor zo ver hij kon zien kwamen er nu geen monsters aan.

Kort nadat ze Pepper had geroepen verscheen er een zwarte kat boven het gras uit die zich voorstelde als Ravenpaw. Hij had een grijze kraag en blauwe ogen. Nettlepaw kon de teleurstelling niet van haar gezicht laten toen ze hem zag. "Jij kent Pepperpaw? Hoe?" Ze haalde haar schouders achteloos op. "T' zelfde als hoe ik jou tegen ben gekomen," Ze aarzelde even. Ze wilde het liefste vragen hoe het met haar ging maar ze wist niet of Pepperpaw daarmee in de problemen zou raken. "Ik ben Nettlepaw," Besloot ze voor nu dus maar te zeggen.

Hij zag de teleurstelling op haar gezicht. "Sorry, ik kan niet magisch transformeren in Nettlepaw." riep hij naar haar toe. Toen zei ze dat ze Pepperpaw op dezelfde manier kende als hoe hij haar nu ontmoet had. Sassy much. "Ik ben Nettlepaw," klonk het toen van de andere kant. Hij had zichzelf al voorgesteld, dus dat hoefde nu niet meer. "Hoe is het in ThunderClan? Is het heel anders dan hier?" vroeg hij haar toen maar. Hij was benieuwd naar hoe andere clans er uit zagen, hij kende het alleen van verhalen. En tegenover hem stond iemand die er ook echt geweest was.

Nettlepaw maakte een notitie van de toon van Ravenpaw maar besloot er voorlopig nog niets mee te doen. Wat Nettlepaw betrof waren Shadowclanners in haar boekje allemaal nog aardig. Als ze al geen vrienden kon maken in haar eigen clan dan maar daar buiten, toch? "Ja, anders." Ze dacht meteen terug aan het gesprek die ze met Pepperpaw had gehad. Ze had haar gevraagd of Shadowclan echt bestond uit moerassen gevuld met giftige gassen. "Er is geen moeras in ons gebied. Wij hebben meer bomen en mooie bloemen. Minder ratten en padden," Misschien was het omdat ze toch al niet lekker in haar vel zat, maar ze kon haarzelf niet helpen. "Je mag van mij wel komen kijken, als je het donderpad tenminste over durft te steken."