{Redpetal} Petals in the wind

IT'S HARD TO DANCE

WITH THE DEVIL ON YOUR BACK

▆ De bladerden fluisterden in de groenblad bries, al kon je al duidelijk merken dat sommigen begonnen te verkleuren. De tijd van overvloed was langzaam uit hun klauwen aan het vloeien en de koude tijd vol met honger zou aan hun kampingang staan. Toch zou niks kunnen tippen aan de tijd in de bergen, daar was Pinemarten zeker van. De koude, steile hellingen met vogels zo groot dat ze een kat van de grond konden tillen en een ziekte die om zich heen greep, het was haar niet in de koude kleren gaan zitten. Ze was blij weer thuis te zijn en zwoer tegen zichzelf deze bladkaal niet te klagen over het gebrek aan voedsel, om zich vervolgens te beseffen dat ze het daarvoor al gedaan had. Ach ja, goede voornemens.

Zacht gezoem trok haar aandacht en ze draaide haar kop in die richting. Bijen. Ze had er al van gehoord dat ze hier uit hingen. Maar het klonk alsof het er veel waren. Het geluid van pootstappen van een ander lieten haar haar oren spitsen, al keek Pinemarten niet op. Haar staart zwiepte zachtjes heen en weer in concentratie, zich afvragend of ze de bijen ging tarten of niet.

TAG: @Redpetal

made by kiwii at btn!

The apple blossom exists to
create fruit: when that comes,
the petal falls.

Haar vacht was opgezet in angst en haar oortjes lagen in haar nek. Haar gouden oogjes waren gefixeerd op de zoemende bijen en zachtjes blies ze naar hen, als om hen te waarschuwen. Ga weg, bijen, dat zou ze willen zeggen - maar dat had geen zin want de bijen verstonden haar toch niet. De kleine kattin zette voorzichtig stapjes naar achteren, haar blik nooit wegdraaiend van de beestjes. Ze haatte hen - of nee, ze was bang van hen; dat was een accuratere beschrijving. Redpetal was niet in staat tot haat; alleen maar tot woede misschien, maar vooral tot angst. Zo zou ze al die katten die haar bedrogen hadden nooit kunnen haten; maar ze was doodsbang dat ze het opnieuw zouden doen, dat ze opnieuw door diezelfde pijn zou moeten gaan. Haar oortjes bewogen lichtjes toen ze zachte pootstappen van een ander opving en snel keek ze even opzij, waar Pinemarten in beeld kwam. Ze glimlachte opgelucht naar de jongere kattin al lag de angst nog steeds duidelijk zichtbaar in haar grote ogen. Heel lang bleef ze echter niet kijken naar de ander - haar blik gleed al snel weer naar de bijen, haar vacht nog steeds angstig opgezet.

IT'S HARD TO DANCE

WITH THE DEVIL ON YOUR BACK

▆ Voor een tijd hield Pinemarten haar blik geïntrigeerd op de bijen gericht, zich afvragend waar ze heen gingen en of er nog ergens honing te scoren viel. Maar toen de kat in de buurt die enigszins in haar onderbewuste een notitie gekregen had begon te blazen trok ze haar blik met tegenzin nog. Een interne zucht onderdrukkend, draaide ze wat met haar oren. Misschien was het toch maar beter.. om toch maar.. ja ze moest gaan kijken. Pinemarten trok lichtjes met één van haar oren, waarna ze zich door de struiken duwde en Redpetal aantrof.

De kattin leek overduidelijk niet bepaald op haar gemak, blazend naar de bijen. Pinemarten keek er niet begrijpend naar. Het waren maar bijen. Ja het deed zeer als ze staken, maar dat deed het ook als je met je poot op een doorn trapte of als je lag te knokken met een kat van een andere clan. Niet echt bijzonder wat Pinemarten betrof. Redpetal leek haar ook op te merken en leek er ietwat opgelucht door te zijn. Pinemarten zou zich doodschamen als ze in deze positie stond maar goed. Het was echter niet genoeg om de angst weg te nemen van de rode kattin. "Uhm.. het zijn maar bijen?" miauwde Pinemarten. Good job Pinemarten, zeer sympathiek. 10/10.

TAG: @Redpetal

made by kiwii at btn!