{Rousebell} Catnip Patrol

Leaffall begon er weer aan te komen. Dat betekende dat er weer meer katten ziek zouden worden en last zouden krijgen van vanalles en nog wat. Onder die dingen vielen ook de gevaarlijke verkoudheden waaraan er katten dood gingen. Om die te kunnen bestrijden hadden ze kattenkruid nodig. Dat groeide alleen rondom the Twoleg place wat betekende dat ze er echt voor op uit moesten trekken. Ze hadden het geluk dat hun gebied er aan grensde. Aan de andere kant was het ook weer niet de veiligste plek om te komen. Twolegs, hun monsters, honden en de Bloodclan waren zo ongeveer de grootste gevaren die je in de wijde omgeving kon vinden. En precies dat was de plek waar ze allemaal samen kwamen. Vandaar dat ze een warrior mee nam, dat maakte het hele gebeuren een stuk veiliger. "Dus, weet je waar je moet zoeken?" vroeg Pinemarten, wie inmiddels met haar over de vlakke stenen van het Twoleg gebied liep. "Min of meer, vaak blijft het niet lang op een plek en de vorige keer is een behoorlijke tijd geleden." Haar ijsblauwe ogen gleden over haar omgeving en bleven uiteindelijk hangen op een paar oude kratjes. Via de kratjes sprong Rousebell op een van de brede, houten, schuttingen. "Als we vanuit hier in de afgezette stukken kijken komen we waarschijnlijk wel wat tegen."

"Zou best goed kunnen," reageerde Pinemarten zodra ook zij op de schutting stond. In een redelijk tempo begon de zilvertabby over het gek gevormde hout te lopen. "Maar ik vind het maar niks, je hebt geen idee wat er achter die vreemde, platte bomen zit. Dus laten we maar oppassen." Rousebell gaf een knikje voor ze haar ogen weer op de afgezette hokjes richtte. Het mocht duidelijk zijn dat de bruine kattin erg op haar omgeving lette. Ze was op haar hoede en dat was te begrijpen ook. Dit was zo ongeveer de gevaarlijkste locatie in de wijde omgeving. Zelfs de bergen hadden niet een plek als deze. Een plek waar het gevaar zijn eigen gang ging en volop rond bewoog. "We blijven in ieder geval uit de buurt van het Bloodclan kamp en ondanks dat het even geleden is weet ik nog wel waar de gevaarlijke honden zitten ongeveer... zoals hier dus." Rousebell sprong op een stenen toren met een platte steen bovenop. Ze drukte zich recht zo plat mogelijk tegen de steen aan en gluurde over de rand. Er leek niets te bewegen. "Safe?" vroeg ze ter bevestiging aan Pinemarten. Zij kon het gebeuren namelijk vanaf een andere hoek bekijken.

Hoewel het niet haar doel was geweest voor de dag, was ze de twee katten achtervolgd toen ze hen opgemerkt had. Het gebeurde niet vaak dat clankatten hun gebied bezochten en dat mocht dan misschien wel voor een interessante gebeurtenis zorgen. Zahida had geen werkelijk stigma tegen ThunderClanners specifiek, maar ze was genoeg BloodClanner om van geen één clankat in haar gebied te houden. Zoals altijd hield ze de high ground, de twee volgend via daken en hekken, maar kwam op ooglevel met de bruine kat toen deze ook een hek op sprong. Ver van elkaar zaten ze niet, maar de ander zat met haar rug naar haar toe gedraaid. De twee keken vooral die ene tuin in, terwijl zij op het schuurtje zat van de andere. Al zou het vast niet lang meer duren voordat ze ontdekt werd. Haar groene ogen stonden strak op de twee gericht.

"Mhm, ik denk safe, ik zie voor nu niks.." reageerde de kattin schuin achter haar. "Maar zie je hier kattenkruid? Anders ga ik mijn pels liever niet riskeren," sprak de kattin half grappend. Rousebell kon niet anders dan even mee grinniken. Hier was inderdaad geen kattenkruid te vinden maar ze moesten er wel langs wilde ze bij plaatsen komen waar ze het wel konden vinden. Net op het moment dat haar poten weer op het hek stonden in plaats van op het paaltje voelde ze een trilling. "Voelde jij dat ook?" vroeg ze aan Pinemarten. Trillingen op hekken waren meestal geen goed teken dus was het belangrijk om te weten of er echt iets aan de hand was. Het kon natuurlijk ook zijn dat ze het zich enkel had ingebeeld en er dus helemaal niets aan de hand was.