Met een brok in zijn keel staarde hij naar de rotsen. Hoewel het vroeger tot zijn favoriete plek toebehoorde was het tot op de dag van vandaag moeilijk er te komen. En toch voelde het om een of andere reden ook weer alsof hij dichter bij zijn vader stond wanneer hij hier was. Met die gedachte deed hij een klein gebedje naar Starclan. Naar zijn vader, zijn moeder, Snowdance, Twigkit en naar Bunnykit. Elke dag dacht hij aan ze allemaal. En hoewel hij dat eerst nooit wilde geloven, werd het daadwerkelijk elke dag stukje bij beetje makkelijker. Kort schoten zijn gedachtes ook naar Hazelfray, en kon hij het niet laten Starclan ook te vragen dat alles goed met hem ging.
+Avidpaw