Still your biggest fan!

Hij had echt iets ontzettend cools gezien toen hij Chivypaw was gevolgd en ze samen half de border van ShadowClan over hadden gestoken. Hij had een kat gezien die zijn lichaam op de meest flexibele manier ever kon bewegen. Poten in de lucht, face geconcentreerd, lichaam helemaal gestrekt. Dat wilde hij ook kunnen! Hij vroeg zich af of dat iets speciaals was dat ze in ShadowClan leerden. En meer dan eens kwam het in hem op hoe het zou zijn geweest als hij in ShadowClan was geboren en niet in RiverClan. Hij had tijdens de reis bijna willen vragen of hij niet naar ShadowClan over mocht stappen, maar hij had zichzelf nog maar net beheerst, denkend aan hoe zijn woorden Smokegaze zouden kunnen kwetsen en dat hij natuurlijk al zijn vrienden in RiverClan achter zou laten als hij naar ShadowClan zou gaan. Hij moest het vissen, het zwemmen en alle andere dingen die enkel bij RiverClan pasten verlaten en daar was hij niet klaar voor. Maar damn, hij zou Tallshadow altijd de crème de la crème vinden van alle leaders. Hij had dan ook bijna een hartverzakking gekregen toen hij de ShadowClanleader bijna vermoord zag worden door de voormalige BloodClanleader. In plaats daarvan was zijn eigen leader een leven verloren en hoewel Thistlepaw het niet altijd met haar kon vinden, was hij onder de indruk van het feit dat ze zonder aarzelen haar eigen leven had gegeven. Het moest raar zijn om te sterven en daarna weer terug te komen, maar de verbaasde en ook wel geschrokken blikken die de BloodClanners hadden geworpen op Butterstar toen ze opeens weer overeind kwam, waren hilarisch geweest. Thistlepaw wist nog dat hij dat moment had gebruikt om de BloodClanner waar hij mee vocht hard in zijn gezicht te meppen en daarna “In your face, bitch!” had geroepen, wat hij overigens had moeten bekopen met een kras in zijn eigen gezicht. Maar gelukkig was die wond geheeld dankzij de wonderbaarlijke krachten van Chivypaw en was hij nog even sexy als altijd. En zijn sexappeal ging bij elke moon zichtbaar omhoog: het was hem niet ontgaan hoe hij de blik van sommige ladies kon trekken met één knipoog. Thistlepaw was daar zo erg over aan het nadenken dat hij met zijn gezicht vol tegen een eik knalde. “Nee, mijn mooie gezicht!” kreunde hij. Hij voelde met zijn poot aan zijn gezicht, maar er leek voorlopig nog niks mis te zijn en hij wilde net de boosdoener kwaad toespreken toen hij zag wie dat het was. Of wat dat het was, eerder. “Oh, almachtige eik,” sprak hij terwijl hij zijn kop neeg alsof hij tegenover Tallst… Butterstar stond. “Ik wilde u geen kwaad doen met mijn gezicht. Maar seriously, laten we het er beiden over eens zijn dat dit gezicht geen kwaad mag aangedaan worden, nietwaar? Oh almachtige eik.” En hij ging liggen alsof hij tegen een kitten sprak, zijn ogen gesloten en zijn kop met plat in zijn nek gedrukte oren naar beneden genegen.

Het leek net alsof de eik antwoord gaf. Thistlepaw spitste zijn oren en keek één moment verdwaasd naar de eik. “StarClan?” Hij sperde zijn ogen wijd open. “StarClan, is that you?” Toen besefte hij dat de stem ergens achter hem vandaan was gekomen. Hij draaide zich om en… Oh. My. StarClan. Dit was nog beter dan StarClan. Oh nee. Oh nee. Nee, wacht, hij bedoelde even goed als StarClan! Dadelijk ging hij onverwacht dood door één of andere stommiteit – wat hem, laten we eerlijk zijn, echt wel een door voor hem leek – en dan wilde StarClan hem niet meer ontvangen omdat hij brutaal was geweest. Dat lot wilde hij natuurlijk niet ondergaan. Maar daar stond Tallstar dus, de leader van ShadowClan. “Tallstar!” mauwde hij vrolijk. “Wat ontzettend lang geleden!” Zou de ShadowClanleader hem nog herinneren? Vast wel. De tom had wellicht veel te doen in zijn leven, maar Thistle dacht niet dat zo’n verschijning als hijzelf snel te vergeten zou zijn. En hij wilde bijna al zijn mond voorbij praten en naar Serpentpaw vragen, maar hield zich nog net op tijd in. Dwaas! Het wilde niet zeggen dat als Tallstar de vorige keer aardig tegen hem was dat hij Serpentpaw in de problemen moest brengen door toe te geven dat ze hier regelmatig afspraken. Oké, het was nog maar één keer voorgevallen en hij moest zichzelf geen illusies op gaan wekken, maar de vorige keer was het voor hem meer dan duidelijk geweest dat zij het ook leuk had gevonden. En ze was knap. So give him some space, okay? Okay. “Hoe gaat het met je? Ik durf te wedden dat je je leadernaam nu al wel gekregen hebt.” Thistlepaw keek hem opgewekt aan. “Niet dat je die nodig had of zo. Elke kat kan zien wat voor formidabele leader jij bent.” Mag ik dan nu ShadowClan joinen, alsjeblieft? Smokegaze zou hem echt killen als hij zo’n vraag zou stellen. En ook als hij hoorde hoe hij de ShadowClanleader in de hemel prees, trouwens.

“Bijna? Bíjna?” Even wilde hij een rant beginnen tegenover StarClan waarbij hij vond dat ze Tallstar nu per direct zijn naam moesten geven, maar weerhield zichzelf ervan. Hij was niet echt gelovig en hij had StarClan al veel verwaarloosd in zijn leven, maar onder deze vier heilige eiken StarClan gaan zwartmaken ging zelfs hem een brug te ver. En dus knipperde hij enkel met zijn ogen, zijn staart verontwaardigd een zwiepje laten slaand op de grond. “Well, het is goed dat het in zicht begin te komen dan, I guess,” besloot hij in plaats van aan zijn arsenaal aan woorden waarom Tallstar nu direct leader moest worden te beginnen. Met een klein glimlachje keek hij naar de ShadowClanleader, hevig knikkend toen de tabby tom zijn naam juist zei; het wilde zeggen dat hij een bepaalde indruk had achter gelaten. En aangezien de tom niet geïrriteerd overkwam of iets in die richting vermoedde Thistlepaw dat het een goede indruk geweest was. “Ik word ook bijna warrior,” zei hij en hij kon het niet laten om zijn borst een beetje vooruit te steken nadat hij dat gezegd had. “Ik heb me prima bewezen tijdens het gevecht tegen de BloodClan en mijn mentor vindt dat het tijd wordt om mijn warriornaam te krijgen.” Het was een beetje dubbel hoe hij zijn rank verdiend had dankzij een gevecht dat misschien wel het laatste leven van zijn leader had kunnen kosten. Hij was dan wel dikwijls bezig over dat hij ShadowClan beter vond dan zijn eigen Clan omdat hij Butterstar maar een dictator vond, maar hij wilde ook weer niet dat ze zou sterven. Dat was voor hem een brug te ver. “Weer een andere reden om aan te tonen dat die smerige BloodClanners ons niet klein krijgen.” Er klonk deze keer een serieuze en ook wel trotse ondertoon door in zijn stem. Dit hadden ze toch maar mooi met z’n allen voor elkaar gekregen, ook RiverClan.

Thistlepaw had dezelfde grijns om zijn lippen hangen die Tallstar ook om zijn lippen had. Eigenlijk leken ze zo een beetje op elkaar, met hun tabby vachten en hun gespierde bouw. Thistlepaw was voor zijn leeftijd al vrij groot geweest, als kitten zijnde al. Hij torende boven de meesten van zijn denmates uit en vaak hadden zijn tegenstanders dan ook het idee dat hij een norse, serieuze tom was. De meesten waren dan ook aangenaam verrast toen bleek dat hij eigenlijk gewoon één grote lolbroek was die echt niks serieus nam. Natuurlijk waren er dingen die hij serieuzer nam dan anderen, maar over het algemeen probeerde hij de meeste zaken wel luchtig en grappig te houden. Ze hadden al een hoop leed gekend en Thistlepaw probeerde om daar niet elke dag bij stil te staan, al was dat lastig met sommige katten die hun verdriet maar moeilijk konden verwerken zoals Butterpact. “Nee, ik ben nog altijd groot. Letterlijk en figuurlijk.” Hij grinnikte. Hij kon met trots zeggen dat hij zelfs bijna net iets groter dan Tallstar was. Of nee, Tallshadow. Hij had gezegd dat hij bijna leader was en… ach, voor hem was hij sowieso al leader. Dus voor hem was het Tallstar, al wilde StarClan dat nog niet officieel erkennen. Dwazen. Oh. Nu moest hij wel oppassen. Dadelijk konden ze zijn gedachten lezen en overkwam hem iets en belandde hij in StarClan en werd hem verteld dat hij zijn leven niet verder kon zetten omdat hij te sarcastisch ingesteld was. Of iets in die trant. Of hij dacht hier te veel over na, dat kon ook natuurlijk. Yeah, probably that. “Maar jij bent anders ook een taaie, hoor,” zei hij enthousiast tegen de ShadowClanleader. “Je bent opgekomen tegen die leader en die kat die onder hem stond toen ze hun grote bek opendeden. Dat vereist en veel moed en kracht.” Het was uiteindelijk iemand in ThunderClan geweest die de leader vermoord had. Thistlepaw vroeg zich af of de tom die hun bedreigd had nu leader was geworden. Hij vermoedde van wel. “Ik vind jou echt één van de coolste leaders van ze allemaal.” Hij grijnsde naar Tallstar en reflecteerde daarmee opnieuw de grijns die de leader om zijn lippen had.