Limb

Onderwerp: Limb zo 23 sep 2018 - 15:58

Zijn vader was op visite bij hem en zijn siblings. Natuurlijk was hij er ook om hun mama te zien, immers was ze zijn partner en wou hij checken of alles wel goed was. Zijn papa had toen een grote vis van de stapel gepakt en nu deelde de twee warriors hun maaltijd samen. Nieuwsgierig had Whitekit er boven op gehangen waardoor hij weggestuurd werd. Hij was irritant en papa en mama wouden eventjes samen praten. Mokkend klom hij uit het nest en zat maar een beetje rond te hangen. Zijn ogen buiten gericht op het leven dat nu rondspeelde. Een patrouille kwam binnen, een paar kittens waren aan het spelen en enkele apprentice waren aan het genieten van een prooi. De witte tom liet een zucht klinken. Sinds dat hij een paar keer naar buiten geglipt was, was hij nu opgesloten in de nursury als straf. Stomme Bramkit. Zij had zijn kans om buiten te spelen verpest. Dikke koe dat ze was, pfu. Bluedusk stond op en zijn mama volgde hem. Huh? Waar gingen ze heen? Whitekit keek met hopende ogen toe, misschien mocht hij mee naar buiten! Jammer genoeg bleek dat niet zo te zijn. Hij had nog steeds straf. Stom zeg! Waarom mochten Blackkit en Greykit wel mee? Niet eerlijk! De witte kitten keek boos en liep naar zijn nest. De vis waar zijn ouders half aan hadden lopen smikkelen lag er nog steeds. Oee. Dit kon wel leuk worden. Whitekit keek rond en zag een kitten een stukje veder op in zijn nest liggen. “Hey jij!” Piepte hij. “Moet je eens komen kijken” Vervolgde hij met een grijs op zijn lippen. Misschien kon hij met deze kit wel eens een leuk spelletje bedenken met deze dode vis huehue.

Onderwerp: Re: Limb di 25 sep 2018 - 15:53

Dotkit had van haar moeder geleerd hoe ze zichzelf het beste kon wassen. En daar was ze nu dan ook uitgebreid mee bezig. Van al dat spelen raakte haar vacht in de war en soms bevonden zich hier en daar ook wat bladeren in haar pels waardoor ze die eruit moest halen. Haar moeder had gezegd dat het heel belangrijk was om netjes voor de dag te komen, ook als ze straks nog zou gaan spelen. Na het spelen zou ze zichzelf dan maar kort moeten wassen omdat ze er eerst al wat te veel tijd aan had besteed. En zo zou haar vacht altijd mooi blijven. Soms bekommerde Dotkit zich daar echt helemaal niet om en dan kwam haar moeder het doen nadat ze klaar was met haar warriortaken. Hoewel Dotkit dan luid protesteerde, vond ze het wel leuk dat haar moeder haar op die manier aandacht gaf. Het was echt een moment tussen hun tweeën en ze wist dat als ze apprentice zou worden, wat trouwens niet lang meer zou duren, dat ze die momenten steeds minder zouden hebben. Dotkit vermoedde toch dat ze noch haar vader, noch haar moeder als mentor zou krijgen. Het werd nu onderhand ook al wel de tijd om daar wat meer over na te gaan denken, maar nog niet zo hard dat het haar dagenlang bezighield. Ze was immers nog steeds een kitten en ze wilde nog steeds onbezorgd met de andere kittens spelen. Ze werd gewekt uit haar gedachten en haar schoonmaakbeurt toen ze een stem hoorde. Ze draaide haar kopje en keek naar Whitekit. Haar oren bewogen wat verrast, want meestal sprak Whitekit haar nooit aan. Maar ze wist wel dat hij altijd interessante manieren had om spelletjes te bedenken en dus kwam ze snel overeind toen hij haar riep. Ze gaf nog één laatste lik over haar borst om de laatste restjes van haar vacht te fatsoeneren en voegde zich daarna bij de tom. “Een half aangevreten, dode vis,” zei ze met een frons toen ze het tafereel voor zich zag. Ze richtte haar blik weer op de witte kitten. “Whitekit, dat heb ik al zo vaak gezien. Wat is er zo speciaal aan?” Haar stem klonk niet denigrerend of negatief, maar eerder vragend en oprecht nieuwsgierig.