[open] Bugs and Butterflies

_{Bramblingkit's ochtend was vrij saai geweest, totdat zich een buitenkansje voordeed. Het onvoorspelbare gevladder van vleugels van een vlinder trok haar aandacht vrij snel. Het insect was bleekgeel en fladderde door het kamp heen. Het duurde niet heel lang voordat Bramblingkit hierop opstond om achter de vlinder aan te gaan. Haar staartje zwiepte wild heen en weer en was dik van opwinding terwijl ze haar klauwen uitsloeg en het gevleugelde monster probeerde te vangen. Toch wist de vlinder haar onervaren klauwtjes elke keer te vermijden. "Ik krijg je wel," gromde Bramblingkit vastbesloten, toch wel iets hijgend door de inspanning van het de hele tijd springen.}

Met een vragende blik keek Whitekit toe hoe Braam-nog-wat achter een fladderende ding aansprong. Het leek elke keer voor haar poten te ontsnappen iets waarop de witte kitten een beetje om moest lachen. Stomme kitten. Zelfs hij, een heel stuk jonger, kon dit beter. De tom keek toe hoe de gevlekte she-cat zich zelfverzekerd toesprak ter motivatie en nog steeds achter het ‘beestje’ aan sprong. Toen eenmaal het raar opvallend gekleurde vleugel insect op de grond voor zijn poten landde pakte hij zijn kans. Zo snel en hard als de tom kon drukte hij zijn poot op het beestje. Een krakend geluid klonk onder zijn voetkussentje verdaan. Hehe. Dit was leuk. Whitekit hief voorzichtig weer zijn poot omhoog en keek naar het dode beestje dat nu verpletterend op de grond lag. “Kapot.” Greens hij naar de she-cat.

_{Het spelletje was super leuk, het ging haar niet eens om het vangen, het was leuker om achter de vlinder aan te springen en proberen te voorspellen wat het ging doen. Af en toe wist ze de vleugels aan te tikken, maar het spelletje zou over zijn als het dood was. En dat probeerde Bramblingkit te rekken. Alleen was één van haar dengenootjes het er niet mee eens. Whitekit plette de vlinder onder zijn pootjes en Bramblingkit slaakte een kreet van schrik. "Jij bent stom!" miauwde de kitten verhit, haar driekleurige pels opzettend. Haar tweekleurige ogen spuwden vuur. "Nu is het spelletje over!" Ugh ze kon hem wel slaan.}

De kitten begon te grinniken toen Bramkit een kreet van schrik liet horen toen ze doorhad dat het beestje dood was. Geamuseerd wiebelde hij met zijn oren en hield zijn schouders op toen ze duidelijk zei dat hij ‘stom’ was. “Je bent stommer” Sprak hij droog toe. Als hij stom was was zij dat helemaal, tfu. "Nu is het spelletje over!" Whitekit zwiepte met zijn staart. Zijn nekharen opgezet. “Het was toch een saai spelletje” Sprak hij. Zijn vlamkleurige blik richtte zich op de she-cat die twee verschillende ogen had. Dat was wel mooi eigenlijk. “We kunnen wel wat anders spelen?” 10/10 for making new friends.

_{Oh nu had hij het gedaan. De kitten toonde 0% berouw voor het vermoorden van haar vlinder en hier was Bramblingkit duidelijk totaal niet blij mee. De kitten keek voor een moment verbouwereerd naar de kitten, waarna het vuur weer in haar ogen begon te branden. Haar donzige kittenvacht stond alle kanten op. "Als het saai is, bemoei je er dan niet mee!" spuwde de driekleurige kitten met een zwiepend staartje. En vervolgens had de witte kitten nog het lef om te vragen of ze met hem wilde spelen. "Ik wil niet met jou spelen," verklaarde Bramblingkit verhit, de kitten prompt de rug toekerend. 10/10 for avoiding conflict.}

Okay ze wou niet spelen. Dan lekker niet. De witte kitten wou net zijn bek openen om wat terug zeggen toen de laaiende vuur weer begon aan te wapperen. Whitekit lachte. Ze pufte helemaal op zoals een kogelvis. Wat was Bramkit stom zeg. Net als dat stomme beestje die hij geplet had. "Ik wil niet met jou spelen," Werd er verklaard. De witte tom kon niet stoppen met gniffelen. “Jij bent dik!” Gierde hij met zelf lol. 10/10 for good humor.

_{Oh wat wou ze deze kitten graag slaan. Maar dan zou mama waarschijnlijk boos worden. De kitten begon al af te wegen of de woede van haar moeder het waard was om haar poot tegen het hoofd van deze jongere kitten aan te slaan. Hij verdiende het wel echt. Zeker toen hij haar dik noemde. "Jij bent pas dik!" snoof Bramblingkit, boos zwiepend met haar staartje. "En je vacht is saai!" Hah. Daar kon hij vast niet tegen op. Haar pels had allerlei kleuren, die van hem was gewoon saai wit.}

De kitten drukte boos zijn oren in zijn nek. Zeg kon deze tut hola niet iets zelf verzinnen? Ze praatte hem gewoon na. En daarnaast was hij NIET dik. Hij was fluffy. Whitekit likte zijn stekelige vacht op zijn borst recht. "En je vacht is saai!" Pardon? De tom sprong op. De ander een uitdagende blik gevend. Stiekem hoopte hij dat Bramkit hem een slag verkocht want dan kon hij mooi de boel hier op stelten zetten. Wat als hij nou werd geslagen door haar? Dan zal zijn vader haar een heeeel kopje kleiner maken dan ze al was. “Jouw vacht geeft me hoofdpijn” Spuugde hij. “En, heb je soms je nek ingeruild voor een extra kin? Dikzak!”

_{De geschokte blik van de witte kitten deed haar goed. Het feit dat haar woorden zeer deden, betekende dat ze nog niet hoefde te slaan in ieder geval. En Bramblingkit had nog meer dan genoeg woorden voor hem. De kitten sloeg wild met haar staartje terwijl ze zich nog meer opfokte door zijn beledigingen. Maar ze had een geheim wapen. "Ik word in ieder geval binnenkort apprentice! Terwijl jij nog manen nutteloos in de nursery dik mag lopen worden!" Twee manen was te overzien. Veel korter dan hoe lang Whitekit nog moest. "Ik ben al een warrior voordat jij überhaupt mag leren jagen!"}

Whitekit kneep boos zijn ogen samen. Zijn vurige blik spuwde nu zowat echt vuur. Hoe durfde ze! Ze verdiende het niet eens om leerling te worden hmpf! Ze was daar veel te dik en te stom voor. Whitekit schudde zijn kop. Nee, hier raakte hij niet opgefokt van want hij wist beter. Hij zal de aller eerste kitten worden die eerder leerling EN warrior word dan elke kat voor hem. Ha! “Mocht je willen” Mauwde hij met een zwiep van witte pluizige kitten staart. “Ik word toch vervroegd leerling want integendeel van jouw ben ik wel sterk en slim en alles behalve.. DIK” Dat zal haar wel leren. Whitekit dook hij in een uitdagende houding. “Ik zal de aller beste worden en jij mag je hele leven Elder poep opruimen ha-ha!”

_{Hah, dat raakte hem duidelijk meer. De witte kitten raakte behoorlijk opgefokt door haar woorden en Bramblingkit voelde triomf opborrelen in haar binnenste. Dat zou hem leren! Hah! De kitten begon een heel relaas over hoe hij eerder leerling en warrior zou worden dan zij. Echt niet. Dat mocht híj willen! "Zolang je de warrior code breekt echt niet!" miauwde de driekleurige kitten wijsneuzerig. "Een warrior doodt niet zonder dat het nodig is! En kijk wat je met mijn arme vlinder hebt gedaan! Butterstar gaat je verbannen!" De kitten stak haar tong uit naar Whitekit om haar woorden kracht bij te staan.}

De warrior code breken? Dat heeft hij helemaal niet gedaan! Papa had hem elke avond sinds hij geboren was de warrior code voorgeschoteld, hij wist het dus net zo goed als zijn witte pels. *not* “Niet” Sprak hij boos toe. She wish. Daarnaast hoe wist zij nou wat wel of niet in de warrior code stond? Ze was gewoon een stommerik met vetrolletjes. “Hou je mond of- of je eindigt zoals die stomme insect!” That would shut her mouth.
I forget he was 2 weeks xD

GREYKIT

And that was her magic; she could still see the sunset, even on the darkest days.

De jonge seal point kattin was bezig met het maken van een mosballetje - wat overigens ontzettende faalde, omdat ze nog niet die controle over haar poten had die ervoor nodig was om dit ding te rollen - toen ze opeens enige ophef buiten hoorde. Haar oortjes spitsten zich en iets lomp bracht ze zich naar de uitgang van de Nursery. Ze hield haar hoofd wat scheef. Hey, was dat niet White? Wat deed hij buiten? Mochten ze al naar buiten? Ze liet haar blik op hun moeder vallen, zich beseffend dat die vast in haar slaap lag. Yay! Dan kon ze ook buiten spelen! Ze merkte dat Brambling er ook was en wilde met een grote grijns op de twee afstappen om te vragen welk spel ze speelden. Maar het bleek niet zo gezellig buiten te zijn. In tegendeel. Brambling leek kwaad en White ook een beetje. De kitten fronste om de woorden van haar broer. Hey, dat was niet aardig! "Whiteeekitt~" Bracht ze dan uiteindelijk luid uit, op hem af stappend. "Mama zei dat het tijd is voor je wasbeurt!" Sprak de grijze kattin breed grijnzend, kort knipogend naar Bramblingkit. Want wat was nou stoerder dan je eigen mama die je wilde wassen? Haha, ja, dat zou haar broertje leren stout te doen tegen anderen!

MADE BY VEL OF GS + WW

_{Nu was ze dit kleine mormel wel redelijk zat. De kitten begon te schreeuwen dat ze nog net zo zou eindigen als haar vlinder. Bramblingkit vernauwde haar ogen en een lage, boze grom ontsnapte uit haar keel. Ze zette haar vacht wat op en kromde haar rug. Deze kitten was nog maar 2 weken, ze was veel groter dan hij en ze was hem donderszat. En dat zou ze hem laten merken ook! Mits er niet een grijze pluizebol aankwam die aangaf dat Whitekit zijn moeder hem zocht. Bramblingkit dwong haaar pels om weer plat te gaan liggen en keek even kort naar Greykit. "Ik zou maar luisteren naar je mama," miauwde Bramblingkit, nog een nukkige blik op haar vlinder werpend. Ze zou wel een andere gaan zoeken dan.}

De she-cat gromde, haar rug opgebold en haar dikke vacht opgezet. Whitekit trok zijn lippen tot een uitdagende grimas, hopend dat Bramkit hem een draai om zijn oren zal geven. Dan kon hij eventjes een potje gaan janken en dan zal die kreng misschien wel als straf verlaat leerling worden. Hah! Het klonk als een meesterplan maar voor hij überhaupt een slag kreeg van Bram werd hij geroepen door zijn zusje. “Wat?” Sprak hij niet al te blij. Zijn oren drukte zich hard in zijn nek toen Greykit mauwde dat het tijd was voor zijn wasbeurt. Nee! De witte kitten stampte boos met zijn voorpoten op de grond. “Je liegt” Sprak hij kwaad tegen zijn grijze zuster. “Ik luister naar niemand!” Hah. Bramkit was nog niet van hem af.

GREYKIT

And that was her magic; she could still see the sunset, even on the darkest days.

Greykit was blij dat ze tussen beiden was gekomen, voordat alles uit de hand zou zijn gelopen. Bramblingkit leek immers vrij kwaad te zijn en haar witte broer leek er maar al te blij mee te zijn dat hij de driekleurige kitten zo makkelijk uit de kast had gejaagd. White stampte met zijn voorpoten op de grond, waardoor Grey weer haar volledige aandacht op haar broer richtte. Ze hield haar hoofd licht scheef, toen hij haar beschuldigde van een leugenaar zijn. Oops. Caught. Ze keek bedenkelijk naar de Nursery. "Het was dat of.. dat het tijd was voor een dutje. Not sure." Miauwde ze, haar schoudertjes wat ophalend. Zijn volgende woorden wuifde ze weg alsof ze niets waren, White deed graag stoer, dat was nou eenmaal zo. "Kunnen we niet beter een spel spelen in plaats van dit?" Ze moesten hun kostbare tijd buiten de Nursery immers goed koesteren, voordat mama aan de ingang stond en schreeuwde dat ze terug naar binnen moesten komen.

MADE BY VEL OF GS + WW

Onderwerp: Re: [open] Bugs and Butterflies