Sunny days.

Huh? De poes hief wat versuft haar kopje op, niet begrijpend waarom het opeens zo stil was in de nursery. Meestal was het rond deze tijd van de dag best wel druk in de nursery, want dan speelden iedereen en moest ze uitkijken dat ze niet om ver werd gelopen. Nieuwsgierig besloot de poes op onderzoek uit te gaan, gezien ze inmiddels alle uithoeken van de nursery wel redelijk kende. Ja oké, ze was wel eerst tegen iedere hoek aangebotst, maar dan had je ook wat! Het enige onbekende gebied was het grote gat waar de nursery eindigde, en vandaag zou ze dat onderzoeken. Voorzichtig stapte ze een beetje naar buiten, het zonnetje in. Oh! Hier waren ze allemaal, de poes kon met haar grote oren een hoop kittens horen spelen in de zon verderop. Hihi, dat snapte ze wel. Helemaal tevreden ging ook zij in het zonnetje zitten. Ze had geen spelletjes nodig om zich te vermaken! Een beetje zon maakte haar al gelukkig genoeg


[&Greykit]

Helemaal tevreden spinde ze zachtjes, haar korte vachtje verwarmd door de zomer zon die het kamp meteen in een goed humeur bracht. Niet verkeerd bedoeld hoor, regen vond ze ook heel leuk. Alleen was het altijd zo jammer als je daarna koud en nat was, iets wat niet zo snel gebeurde in de zon. Bonuspunt voor de zomer! "Pssst." klonk er naast haar. De poes draaide haar kop ongeveer richting het geluid, zodat ze het beter kon horen. "Huh?" snel genoeg rook ze echter een bekende geur, een kitten iets jonger dan haar. White... Nee! Greykit. "Hey Grey!" dat rijmde, des te mooier. "Zijn er queens?" haar oren gingen heen en weer en ze snuffelde, alleen het was nog best lastig om al die geuren te onderscheiden. "Uhm..." ze hield haar kopje een beetje scheef. "Volgensmij zijn ze iets verderop... Wat ben je aan het doen?" de ander klonk op haar hoede. Spannend!

Fant! Dat klonk grappig. De kitten gniffelde zachtjes, het klonk als olifant. Faint nam niet de moeite Greykit te verbeteren, ze was jong en lief en het was grappig. "Ik wil naar buiten komen!" oh, waarom was dat zo'n missie dan? Zij was toch ook al buiten? Had ze zojuist zonder het te weten een super gevaarlijke en stoere tocht af genomen? Wow! "Maar het mag niet." Ohhh, daarom. Faintkit gniffelde geamuseerd, wat was Greykit toch een stoute kitten. Gelukkig had ze een partner in crime waarop ze kon vertrouwen. De poes spitste opnieuw haar oren en snoof de lucht. "Als je héél stil bent, horen ze je vast niet!"fluisterde ze, geen besef hebbend van het feit dat ze volledig in het zicht zaten. Then again, wat was zicht voor een kat die er geen idee van had?

Faintkit hield haar oren gespitst zodat ze eventuele queens voor kon zijn. Toen Greykit dan ook enthousiast piepte liet ze een vriendelijk, maar dringend 'shhtt' horen. Ze mochten natuurlij niet gehoord worden! Partners in crime, niet prisinors in the elders den. Er klonk wat geschuiffel naast haar en uiteindelijk kon ze horen dat Greykit naast haar zat door haar iets snellere ademhaling. "Het is zo mooi hier!" piepte de ander weer enthousiast. Faintkit drukte haar staart tegen de lippen van de ander, tenminste, waar ze dacht dat diens lippen zaten. "Ja hé! Maar heel stil zijn, dan horen ze ons niet," fluisterde ze vriendelijk en lichtelijk ondeugend. "En ruik je al die katten? Het zijn er zoveel hier!"