lazy

Hm, hij kwam hier de laatste tijd wel vaak. Niet dat dat hem boeide of irriteerde, hij vroeg zich gewoon af wat andere er van vonden. Met een blij gelaat trippelde de witte prins naar de stenen toe waar hij opmerkte dat er al een kattin lag. Ondanks dat hij eigenlijk rust zocht vond hij het niet erg iemand tegen te komen. Voor zijn doen had Nightpool vrij weinig gepraat deze dag en bovendien herkende hij haar als Redpanda, de geadopteerde dochter van Koifish wie Nightpool respecteerde en graag tijd mee spendeerde. Dus dan zou zij ook wel oké zijn. "Hey rooie!" Miauwde hij speels terwijl de warrior op een steen naast de hare sprong. Zo, en dan nu even socialiseren. Iets waar naar hij verlangde op het moment.

De kattin begroette hem terug en deed verder geen moeite om op te staan ofzo. Dus besloot hij ook maar te gaan liggen met zijn kop op zijn witte poten terwijl zijn groene ogen haar aan keken. Koifish kende hij best goed, maar de witte kater had zijn dochter nog nooit echt gesproken, dit was een goede kans om dat te veranderen. "Zeg Red, hoe heb jij Koi ontmoet?" Miauwde hij nieuwsgierig. Hij was niet zo goed in praten over niks dingen wat soms betekende dat hij nogal met deur in huis viel qua gespreksonderwerpen.

Ah, ja natuurlijk, het zou raar zijn als ze Koifish van te voren nooit gekend zou hebben. Het zou überhaupt raar zijn als haar ouders haar weg zouden geven aan een vreemde. Of nou ja, het was niet echt weg geven natuurlijk. "Nou, wees er maar zeker van dat er geen betere pleegvader is dan Koi." Hij glimlachte en geloofde oprecht dat zijn vriend een goede vader zou zijn. Ook van een kind dat niet van hem was. "Na mij natuurlijk." Voegde hij er plagend aan toe. Ooit zou de kater nog wel eens kittens krijgen, maar wanneer was alleen nog de vraag.

Hij vertelde dat er geen betere pleegvader was as Koifish en ze knikte met een kleine glimlach welke al snel overging naar gegrinnik toen hij haar vertelde dat hij eigenlijk de beste was. "Tuurlijk," miauwde ze en kroop wat dichter naar hem toe. Ze was nou eenmaal een kattin die hield van aandacht en daar kon ze niks aan doen. "Eigenlijk best raar dat jij mijn vader had kunnen zijn" miauwde ze en rolde op haar rug terwijl ze naar hem keek met haar groene ogen. De kattin had haar ouders graag gekend, maar het had niet zo mogen zijn en ze kreeg er een andere familie voor terug. "Maar goed," sprak ze en probeerde het onderwerp te veranderen maar kon nergens op komen.

Nightpool schoot in de lach bij haar opmerking en hij gaf haar een pets op haar rode kopje. "Hoe dan? Ik was niet bevriend met jou ouders, ik zou wel willen, maar in die tijd deed ik andere dingen." Hij grinnikte en dacht terug aan zijn vroegere levensstijl waar hij graag achter de poezen aan zat in plaats van iets nuttigs doen. God, wat was hij ontzettend lui geweest. "En bovendien krijg je geen mooie rode vacht als je pa een witte kerel is." Vervolgde Night half lachend. Nee, hij had haar ouders helemaal niet goed gekend in die tijd en voordat hij er een kans voor gekregen had waren ze er al niet meer. "Wie van jou ouders had die kleur? Of hadden ze het beide?" Vroeg de witte prins nieuwsgierig.

Nogmaals grinnikte ze en duwde haar poot in zijn gezicht toen hij de bovenkant van haar hoofd raakte. "Ik bedoelde ook niet qua uiterlijk" miauwde ze en stak haar tong naar hem uit. "Mijn ouders?" Vroeg ze en liet haar blik naar de lucht afglijden. "Geen idee eigenlijk en ik wil Koifish er niet mee lastigvallen" Vervolgde ze met een schouderophaal en rolde terug op haar zij om heem aan te kijken. "Maarja, als zij liever rogue zijn en mij hier willen achterlaten dan is dat niet mijn probleem." De stenen begonnen af te koelen en ook de temperatuur van de lucht werd kouder waardoor rillingen door haar lichaam gingen.

Hij snapte haar wel en tegelijkertijd had hij spijt dat hij over haar ouders was begonnen. Met een zucht draaide hij ook zijn lichaam om zodat de witte prins de rode panda nu aan keek. "Ik denk niet dat Koi er mee zou zitten hoor. Volgens mij vind die oude man het wel oké om over zijn oude vrienden te spreken." Er kwam een kleine glimlach op zijn snoet te staan. "Hij spreekt er in ieder geval nooit slecht over." Je kon het ze natuurlijk kwalijk nemen dat de twee katten hun dochter hadden achter gelaten. Maar ze hadden haar achter gelaten in goede poten en daarbij had Red ze nooit gekend. En wat je niet wist, kon je ook niet missen, toch?

Redpanda haalde haar schouders op en krulde haar lichaam tot een klein rood balletje terwijl haar lichaam nog meer begon te rillen van de kou. Tuurlijk. Had zij weer. Wanneer de zon even weg was of de temperatuur weer begon te dalen kreeg ze het snel koud. Ze was zonder het door te hebben nog dichter naar de kater gekropen en sloeg haar staart om haar lichaam heen. "Dat weet ik ook wel, maar ik weet eigenlijk niet of ik wel verhalen over hun wil horen..." miauwde ze zachtjes en keek weg van de kater naar de grote steen onder haar. Wat hij vertelde was natuurlijk waar, maar door de moons heen had ze een beeld gevormd van haar ouders en ze was bang dat ze helemaal fout zat en dat ze niet zo groots waren als ze dacht.