Flowers

Onderwerp: Flowers zo 16 sep 2018 - 3:12

De bergen waren een heel andere plek geweest en hij had er zich absoluut niet thuis gevonden. Hij was dan ook weer meer dan blij om terug te zijn in het oude territorium. Het was even wennen geweest, maar nu had hij toch weer zijn draai gevonden. Hij wilde alleen wel de nieuwe plek gaan bekijken die was ontstaan na alles dat er gebeurd was. De lelies waren er tenslotte prachtig en hij kon het ook niet helpen om ernaar te gaan kijken. Het gaf hem ergens een rustgevend gevoel, iets dat er niet was geweest terwijl hij in de bergen was. Ook al was dit dan wel niet een plek waar hij ooit zou gaan zwemmen, daar zou hij de rivier wel voor gebruiken. Hij zat dan ook rustig aan de waterrand, terwijl hij zijn ogen op een van de bloemen hield.

[Thistlefang]

Onderwerp: Re: Flowers zo 16 sep 2018 - 13:13

Genietend ademde Thistlefang de geuren van zijn territorium in. Hij zou er nog maar even van genieten; binnenkort zouden alle bladeren van de bomen gevallen zijn en dan werd het weer koud en saai. En het water was dan ook nog eens ijskoud, maar daar kon hij wel mee leven. Je had wel wat meer nodig dan een ijskoude natte poot om hem van zijn stuk te brengen. Bovendien wilde sneeuw zeggen dat hij de kittens uit kon nodigen en dat ze samen de sneeuw konden gaan verkennen. Hij snorde al bij de gedachte om die vreemde gelaten op hun snoetjes te zien als ze het sneeuw voor de eerste keer zouden zien. Man, hij hield van kittens. Hij vond het jammer dat hij nog geen vader was, maar hij had gewoon nog niet de juiste kat gevonden. Of iets in die trant. In elk geval kon zich wel ontfermen over de kittens als de queens daar even geen zin in hadden, toch? Maar dan moesten ze hem eerst niet meer mee op patrouille vragen. En misschien kon hij, als hij op stille kittens moest letten, wel een dutje samen met hun doen. Alleen de gedachte aan een dutje doen zorgde ervoor dat zijn oogleden zich al een beetje sloten. Hm. Hij ging maar eens iets nuttigs doen, anders zou hij weer een hele middag liggen ronken. De spieren in zijn lijf bewogen toen hij zijn lichaam dwong om te gaan rennen en niet veel later rende hij door zijn territorium heen, zijn blik gericht op verschillende aspecten van zijn territorium. Hij had de bergen wel leuk gevonden met zijn speciale omgeving en het feit dat de Clans samen gebracht werden, maar hij was ook wel weer blij om terug in zijn vertrouwde territorium te zijn. Hier had hij zijn warriornaam gekregen, dus het was een speciale plek voor hem. Zijn blik gleed naar een kat die hij herkende als Larksong; een van de senior warriors. Een grijns kroop om zijn lippen terwijl er zich een plannetje vormde in zijn kopje. Zo stilletjes mogelijk sloop hij naar de tom toe, schatte de afstand in en nam toen een aanloop. “Bommetje!” schreeuwde hij alvorens over de tom te springen – wat nog maar net goed ging – en vervolgens voluit in het meer met de waterlelies te belanden. Ah, het leven was zo goed.