Nine times over

De grijze jonge Leader was in staat om echt geërgerd neer te vallen, in haar nest en een dag haar nest niet meer uit te komen. Met alles wat er was gebeurd leek niemand haar nog steeds rust te gunnen. Haar halfzus Snowbird was vermoord door een of meerdere honden, haar broer Panthersoul was getraumatiseerd door het vinden van de witte kattin. Haar moeder Icecloud was zwanger, op haar oude leeftijd wat een groot risico betekende en Sweetheart was verdwenen. Om nog maar te zwijgen over de normale taken, het heropbouwen van het kamp en het feit dat ze ooit nog levens moest halen. Met een zucht had de grijzige kattin zich opgewerkt en het kamp verlaten. Haar passen waren kalm, en lang. Immers kon een Windclanner niet lang zonder rennen, zonder de vrijheid die de open velden hen gaven. Haar blauwe ogen stonden rustig maar fel, waardoor ze er misschien zelfs koppig uit zag. Niemand zou het hopelijk wagen haar in de weg te lopen terwijl ze even zou ontspannen in de buurt van de grens, of in andere woorden bij de Fourtrees. Haar passen werden korter, langzamer zodra de vier reusachtige bomen zag, waardoor er een kort glimlachje op haar lippen tevoorschijn kwam. Het was prettig om hier weer te zijn, wanneer zou de Gathering gehouden worden? Een bekend geluid liet haar, haar oren spitsen en niet veel later rook ze de geur van niemand minder dan Tallshadow, of Tallstar. Een oprechte glimlach en vrolijke blik verscheen op haar gezicht. Als iemand haar wat rust kon geven was het de andere Leader wel. Beide waren relatief close. "Tall?" Mauwde ze hard, duidelijk maar rustig. Om zo zijn aandacht te trekken.

Starclan, Tallshadow kon echt niet zonder een beetje goede begeleiding. Af en toe vroeg ze zich af of de andere Shadowclanners niet geheel gek werden van hem en zijn goed bedoelde fratsen. Toch mocht ze de niet zo serieuze kater, hij bezat een goed hart en dat kon nog wel eens van pas komen. Met een brede grijns werd ze begroet waardoor de jongere Leader hem een vragende blik gunde. Was ze zo erg gemist? Ze wist wel dat ze de enigste Leader was die hem niet als een kitten zag. Maar als een Warrior en Shadowclanner met wat apart gedrag, mits iemand geduld had kwam de goede Leader wel naar boven toe. Ze had er vertrouwen in dat, dat wel goed kwam. "Ocean," Mauwde de kater vrolijk. Waarna hij op sprong om haar te begroetten wat er voor zorgde dat de kleinere kattin grinnikte. "Geloof het of niet maar ik was net naar je op zoek," Verklaarde hij, dat was wel een aardig groot toeval, misschien moest het wel gewoon zo zijn. "Maar goed dat ik er ben dan, vertel?" Mauwde ze half zakelijk en half nieuwsgierig. Wat had hij nu weer uit gevreten?

Hoewel de kattin jong was, had ze al snel geleerd de orde op zaken te stellen. Iets dat voor een ietwat zakelijke kant had gezorgd zeker nadat ze Leader was geworden. "Het ging over levens halen," verklaarde de kater waardoor de jongere kattin haar schouders iets ontspande en een wat vriendelijkere uitdrukking kreeg. Moederlijk bijna, ook al was de kater vele manen ouder. "Je maakt je zorgen dat Starclan niet voldoende in je zier omdat je Clanleden niet volledig achter je staan." Mauwde de kattin half vragend half zeker van haar zaak. "Dat geeft aan dat je juist het beste voor de Clan wilt. Anders zou je je geen zorgen maken?" Mauwde de kattin. Waarna ze haar ogen kort sloot. Ook zij moest nog naar de Highstones. Iets dat ze van plan was snel te doen. Immers was het voor belang van het voorbestaan van de vier Clans.

Oceanbreeze was nu eenmaal een kattin die relatief snel en makkelijk advies en antwoord gaf. Zeker als ze een kat al kende en wist wat zijn zorgen mogelijk konden zijn, zoals ook het geval was bij Tallshadow. De kater had de eerste keer naar de Highstones het al moeilijk gehad, door de droogte. "Maar, wat nou als die stenen wel degelijk een teken van Starclan waren?" Vroeg de kater haar, een tikkeltje bezorgd. "Als dat het geval was, zouden ze je ook een tweede, derde en vierde keer tegen houden. Ik zou niet weten wat ze tegen je zouden moeten hebben Tallshadow. Je hebt veel te leren, maar dat heb ik ook," Vervolgde ze vol vertrouwen. Haar blauwe ogen stonden warm en kalm, hij moest zich hier geen zorgen om maken. Starclanners waren niet duister ingesteld.

Het logische antwoord deed de kater voor zich uit staren, iets dat ze had leren kennen als een slecht teken bij de Shadowclan Leader, de ik-ben-te-veel-in-gedachten-verzonken blik. Hij haalde enkel zijn schouders op voordat er een korte maar niet zozeer onprettige stilte viel. "Jij volgens iedereen wel minder dan ik though," Mauwde hij glimlachend naar haar, ze had haar leeftijd dan misschien niet geheel mee, maar de meeste katten leken haar redelijk te accepteren aan het hoofd van Windclan. "De kits van Lionroar lijken het enkel niet zo op mij te hebben, af en toe vraag ik mij af ze niet beter af zijn bij hun vader," Mompelde ze bedenkelijk en vermoeid. "Dus ik betwijfel het Tall," Verklaarde ze op een heldere toon. Er waren misschien ook Shadowclanners die liever de wijze kattin hadden dan de aparte Shadowclanleader.

De kater leek al door te hebben dat hij haar moederlijke karakter naar boven trok. Zodat ze nu dan ook elke beweging en blik van hem analyseerde, het was iets dat er bij haar ingebakken zat en gelukkig kon de andere Leader dit wel accepteren. Hij grinnikte even, waardoor ze hem een onschuldige blik gunde. Ze had nog niets gezegd, en begon uiteindelijk over de kittens van Lionroar. De kater bewoog wat ongemakkelijk met zijn poten terwijl hij het hoorde. "Wisselen?" Mauwde de kater grinnikend, haar hiermee aangevende dat hij waarschijnlijk niet de beste band met Lionroar had. De lichte oogrol gaf aan dat het een lastige kwestie was, waardoor de kattin met een matige glimlach haar kop schudde. "Nee, maar geven ze veel problemen?" Vroeg de kater uiteindelijk, wat serieuzer. "Veel, alleen maar zo'n beetje. De een wou Evergreen enorm gestraft hebben, de ander ontwijkt me als de pest." Mauwde ze droog en een tikkeltje bezorgd. "Daarbij wantrouwen ze mij," Verklaarde ze. Iets dat het ook niet bepaald makkelijk maakte.

Zijn blik werd zachter en medelevend toen hij door had wat voor een problemen zijzelf trof in Windclan. Hij kende Tinderlight misschien al wel en had waarschijnlijk ook wel meegekregen dat de flamepoint een behoorlijk vurig karakter bezat. Hij glimlachte en schudde zijn hoofd, maar pas bij haar laatste opmerking schoot zijn hoofd in de lucht en keek hij haar verbaasd aan. "Hoe dan?" Mauwde hij verward, waardoor Oceanbreeze enkel nadenkend naar haar poten keek. "Wat in the world zou er aan jou te wantrouwen zijn?" Vroeg de oudere kater zich hardop af waardoor Oceanbreeze rustig antwoordde, rustiger dan dat ze zich voelde. "Zus van Whitelion, remember," Mauwde ze droogjes, ze hield van haar halfbroer maar op sommige momenten maakten zijn keuzes het haar wel lastig.

De kater had altijd al geweten wie haar familieleden waren, toch leek hij dat zich niet te herinneren. Hun eerste ontmoeting was door de dood van haar halfbroer gekomen, Whitelion. De witte kater had nog altijd een plek in haar hart, er was een reden waarom ze haar eerste dochter Faithkit had genoemd, Faithleap nu. Haar blauwe ogen stonden kalm en vriendelijk waarna ze droogjes antwoord gaf. "Ohja.." Mauwde hij een tikkeltje beschaamd nadat hij schaapachtig lachte. De jongere kattin zwiepte kort met haar staart. Het was wel duidelijk dat de acties van sommige katten op andere verhaald werden. Ze was haar broer niet, echter had de pijn die de familie van Lionroar geleden had, natuurlijk diepe wonden achtergelaten die wellicht enkel tijd kon helen. "Dat maakt het wel moeilijker om vertrouwen te winnen ja," Verklaarde de kater waardoor ze langzaam knikte. Evergreen had gelukkig wel altijd vertrouwen in haar gehad; wat ervoor zorgde dat het grootste deel van de Clan nog wel achter haar stond. Al wist ze ook wel dat niet iedereen waarschijnlijk het zo erg had gehad op de benoeming van Bronzemask met het feit dat twee Queens een Clan leidden. Immers zag niet iedereen de kracht van moeders in. "Maar daar zal niet de hele clan mee zitten toch? Als in het ligt natuurlijk extra gevoelig bij de kittens van Lion," Mauwde de kater, vol vertrouwen waardoor ze langzaam knikte. De meeste katten leken haar wel te vertrouwen; nu hoopte ze ook dat ze haar Warriors langzamerhand weer beter kon gaan vertrouwen. Ondanks de problemen die enkelen van hen hadden veroorzaakt. Vertrouwen en respect waren nu eenmaal een sterke basis. "De vraag is in hoeverre ik hen vertrouw," Mompelde ze kort, tegen niemand in het bijzonder waarna ze haar schouders sterkte en een krachtige houding aannam. "Maar genoeg over de problemen in de Clan. Het is hoe dan ook goed om weer een eigen territorium te hebben," Mauwde ze met een kleine glimlach. Al miste ze de gekke Acefray en droge humor van Tallshadow wel.

De kater wist waarschijnlijk met haar opmerking wel dat de kattin niet alle vertrouwen meer had in haar Clan. Niet dat het erg gek was, was Everstar niet afgestapt door alle drama die Warriors hadden veroorzaakt. Van een Medicine Cat die kittens en een partner had gehad tot aan katten die van de gorge sprongen en katten die logen. Zelfs zonder de rampen had Windclan voldoende problemen gehad. Veel problemen die zijzelf eigenhandig had opgelost maar dat betekende niet dat haar vertrouwen was geschaad. Toch wist ze dat het grootste deel van haar Warriors te vertrouwen was en zou ze zich er op den duur overheen zetten. "Hoe dat zo?" Vroeg de kater stomverbaasd en een tikkeltje beschermend waardoor Oceanbreeze hem een vermoeide blik gunde. Ze werd al moe als ze er enkel aan dacht. "Zonder de rampen heeft Windclan ook al voldoende drama gehad. Barksound heeft gelogen wat tot een oorlog heeft geleid. Whitelion heeft gelogen dat een kat die onschuldig was heeft laten verbannen. Onze Deputy Frostfaith was verdwenen. Queens stierven of vertrokken. De Medicine Cat kreeg kittens; stapte af; en diens partner vertrok naar de Tribe." Mompelde ze kalm. "En dat allemaal tijdens de rampen. Ik wil mijn Clan vertrouwen echter betekend het niet dat ik achterlijk ben," Mauwde ze zacht. Natuurlijk zou elke kat na die ervaringen een tikkeltje wantrouwend zijn. Ze wist dat Tallshadow dit niet door zou vertellen en zou begrijpen. "Daar komt dan bij dat de kits van Lionroar mij geloof ik niet mogen. Maar ik heb Warriors die ik volledig vertrouw. Het kost enkel tijd," Vervolgde ze toen op een luchtigere toon.

De Shadowclan Leader luisterde rustig naar haar verhaal terwijl hij hier en daar rustig knikte. Wat ze hem vertelde was iets waar ze al Moons met haar gedachten bij zat. Windclan was een rommeltje geweest en hoewel het beter leek te worden was ze nog steeds een tikkeltje argwanend. Oceanbreeze keek de andere tabby aan terwijl hij een laatste keer knikte bij haar uitleg en haalde zijn schouders op bij haar afsluitende opmerking. [i"Ik ben blij dat je er zo optimistisch naar kijkt,"[/i] Mauwde se Shadowclanner die ooit haar leven had gered samen met een bekende Medicine Cat. "Als ik dat alles had meegemaakt zou ik zeker nog veel wantrouwender zijn, je bent nog mild." Mauwde de kater duidelijk onder de indruk waardoor ze met een waterig glimlachje knikte en zacht sprak. "Er zijn Warriors die tijdens deze zware tijden altijd voor de Clan hebben gewerkt. Plus de kittens, ze kennen niet eens deze verhalen. Voor hen doe ik het." Verklaarde ze met enige trots in haar stem.