Curious

De kitten was langzaam maar zeker aan het groeien. De problemen die ze in eerste instantie met ademhalen leek te hebben waren beter geworden en leken nu ook verdwenen. Ze begon steeds meer van de dingen om haar heen te begrijpen. Haar zicht was aangescherpt en ze kon nu dingen beter onderscheiden, zoals de verschillende katten in het nest. Ze begon de verschillende katten te onderscheiden en daarbij ook te herkennen wie wie was. Zoals de grote poes die altijd bij haar en de andere kittens lag. Amberstorm was haar naam als ze het goed had en naast haar waren er nog drie andere kittens, eentje die haar zusje was en ongeveer even groot was en dan waren er nog twee kleinere kittens. Waarom dat zo was wist ze niet goed, maar dat hoefde ze ook niet te weten. Ze strekte haar lichaam kort uit, terwijl ze haar ogen rond de nursery liet gaan. Ergens wilde ze ook weten wat erbuiten was, maar aan de andere kant was ze er bang voor.

[Amberstorm]

Amberstorm geeuwde even en ging toen even anders liggen. Haar lichaam deed pijn van te liggen maar ze kon niet echt anders met de kittens aan haar zij - ze kon hen moeilijk alleen laten en ergens vertrouwde ze de anderen niet genoeg om op hen te letten. Misschien dat ze ook ergens bang was dat ze dan die andere queen meer als moeder zouden zien, ook al voelde ze zich niet echt moéder van hen.. Het was ingewikkeld. Haar gevoelens waren nooit simpel geweest. Eén van de kittens bewoog en de kattin richtte haar groene ogen op het poesje. het was Mintkit, de oudste van het stel. Ze had haar blauwe oogjes open en keek om zich heen. Ergens maakte het de queen wel wat verdrietig dat de twee adoptiekittens al zo ver waren, al de wereld begonnen te ontdekken, terwijl haar eigen kittens nog met hun ogen toe lagen te slapen. Maar aan de andere kant waren Hazelkit en Falconkit beiden kerngezond - en dat waren Mintkit en de andere kitten schijnbaar toch niet. De witte kit had moeilijkheden met ademen, zeker toen ze jonger was al leek het nu beter; en de andere leek haar soms moeilijk te kunnen horen, al wist ze niet zeker of dat aan haar lag. "Wat is er, Mintkit..", mauwde ze, vermoeid, haar stem praktisch emotieloos - niet echt met de warmte die erin zou moeten liggen als ze een kitten aansprak.

Ze had haar ogen nog naar de uitgang van de nursery gericht gehad toen ze een stem achter haar hoorde. Amberstorm was zo te zien degene die tegen haar gesproken had, het kon tenslotte niet echt een van de andere kittens zijn. Ze wist dat met woorden communiceren nu het makkelijkste was, maar hoe moest ze dat goed overbrengen zonder dat? Ze wees daarom met haar staart naar de uitgang van de nursery en hield haar kopje schuin, terwijl ze een vragend geluid liet horen. Ze wist het goede woord er niet voor, ze zou hier snel voor moeten gaan oefenen als ze zichzelf beter duidelijk wilde maken naar andere katten, voor nu echter wachtte ze op een reactie van de poes.

Amberstorm volgde met haar groene ogen de richting die de staart van de kitten uitwees. Ze zuchtte lichtjes en duwde de witte kitten dichter bij de andere kittens toe. Het begon al.. Ze werden nieuwsgierig, wouden ontdekken - alleen was dat nogal moeilijk voor de poes, omdat die niet kon letten op de twee oudsten zonder de twee jongsten achter te laten. Daarbij, ze waren nog veel te jong. Ze konden naar buiten gaan als Hazelkit en Falconkit oud genoeg waren om ook naar buiten te gaan. Amberstorm trok haar kittens niet bewust voort - maar ze wou niet dat ze achterbleven, ze wou dat ze sterker werden dan de twee pleegkittens. "Dat is de uitgang. Daar zitten gevaarlijke katten die je maar kan trotseren als je oud genoeg bent.", mauwde ze dan ook zachtjes, even om zich heen kijkend om te zien of de andere queens haar niet hoorden. Ze wist niet goed hoe ze Mintkit anders kon tegenhouden dan door haar bang te maken - dat was altijd effectief, niet?

Ze keek afwachtend naar Amberstorm, terwijl ze wachtte op een antwoord van de poes. Zou ze al mogen zien wat er aan de andere kant van de opening zou zijn? Waren er gevaarlijke katten achter? Waarom zag ze dan katten naar binnen en buiten gaan? Het leek haar niet zo gevaarlijk daar. Misschien waren de katten groot, maar het kon er toch niet heel gevaarlijk zijn? "Gevaarlijk?" Immiteerde ze het woord zo goed mogelijk van Amberstorm. In wat voor een manier zou het gevaarlijk zijn? Ergens werd ze er nu alleen maar nieuwsgierig naar wat er buiten de nursery was, maar eerst wilde ze het antwoord van Amberstorm afwachten.

Amberstorm knikte als antwoord. "Uhu.. Ze zouden je zo vertrappelen.", antwoordde ze, nadenkend. het was geen volledige leugen - zo'n kleine kit als Mintkit werd makkelijk vertrappeld. Ze had weinig zin om hele grote leugens te bedenken om de jonge kitten binnen te houden. Kon de kit maar geduld hebben, dan zou ze vanzelf het camp wel zien wanneer Falconkit en Hazelkit daar ook oud genoeg voor waren. Ze wou niet dat die twee achterbleven en ze besteedde liever tijd en aandacht aan haar eigen kittens in plaats van deze twee pleegkittens die ze deels tegen haar zin opgenomen had.

Ze zou vertrappeld worden? Dan zou ze daar gewoon voor moeten oppassen. Als ze niemand in de weg liep zou ze ook niet onder iemands poten terecht kunnen komen. Het leek er echter op dat ze nog niet naar buiten zou mogen, ook al wilde ze wel. Ze probeerde dan ook zo onschuldig mogelijk te kijken, terwijl ze haar kopje schuin hield. "Buiten?" Mogelijk zou ze de poes hiermee irriteren en anders zou ze er zelf wel een keer vandoor gaan binnenkort. Ze wilde tenslotte weten wat er buiten de nursery te zien was!

Amberstorm zuchtte geïrriteerd. Wist het poesje nu echt niet wanneer ze moest stoppen? Iets hardhandiger dan nodig was duwde ze Mintkit dieper het nest in. "Nee.", mauwde ze hard, haar stem duidelijk makend dat er geen discussie mogelijk was. Ze kon Hazelkit en Falconkit niet alleen laten in de nursery en ze had ook nog geen zin in de stress die het zou zijn als ze hen mee naar buiten zou moeten nemen. Waarom was Mintkit zo vastberaden om het haar moeilijk te maken? Kon ze niet gewoon rustig in het nest liggen en slapen, of zo?

Bij het antwoord van de kattin was het duidelijk dat ze geen tegenspraak dulde. Ze werd dan ook dieper het nest ingeduwd. Met een mokkend gezicht bleef ze daar liggen, naar de uitgang van de nursery starend. Ze zou wel wachten tot Amberstorm sliep, dan zou ze er zelf uit kunnen gaan. De poes hoefde namelijk niet mee, ze kon het zelf wel. Ze deed dan ook alsof ze haar oogjes sloot en negeerde de poes verder. Ze zou wachten tot ze de kans zou krijgen en die dan ook grijpen. Alleen had ze geen idee hoe lang ze zou moeten wachten.

Mintkit leek op te geven; voor nu in ieder geval. Gelukkig maar. Amberstorm zuchtte even opgelucht en duwde de kitten iets dichter bij haar buik. Ze zou een goed oogje moeten houden op de jonge kitten, zodat ze niet weg zou sluipen. Ze wist dat Oceanstar of Panthersoul héél boos zouden zijn op haar als er iets met het poesje zou gebeuren; en ze zou zich ook zo schuldig voelen. Dat was misschien alletwee nog erger dan het feit dat er dan iets met de kitten gebeurd zou zijn; hoewel dat op zich ook erg was, natuurlijk. Maar niet erger dan wanneer er iets zou gebeuren met de kitten van een andere queen. Ze voelde zich niet aan hen gebonden; ze voelde zich maar een oppasser, een invaller, iemand die even een oogje in het zeil hield terwijl de queen rustig iets ging eten. Maar ze was wel degelijk zelf de queen, en dat verloor ze maar al te vaak even uit het oog.

-Topic uit I guess? c:

Amberstorm zei niks verder meer, dus bleef ze stil liggen. Wat haar snel al wat vermoeider maakte, waardoor ze wist dat ze haar tripje buiten de nursery voor een andere dag zou moeten bewaren. Misschien dat ze het morgen zou proberen, maar voor nu klonk slapen niet als een slecht idee. Een kleine geeuw verliet haar bekje, terwijl ze zich nog wat verder opkrulde en zo snel in slaap viel.

[Topic uit]