Opgekropte Frustraties

Onderwerp: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 13:19

_{Nou, daar zat hij dan. Nukkig te wachten tot Oceanstar opdaagde voor zijn zogenaamde training. Bah! Na het incident met ShadowClan gister had hij haar niet meer gesproken en het was een preek waar hij niet naar uitkeek. Bovendien was zijn respect voor haar gedaald naar nul en wilde hij gewoon niks met haar te maken hebben. Toen ze in zijn blikveld kwam - wat niet zo moeilijk ging want het was hier ontzettend kaal, dus kon je een kat van een kilometer afstand zien aankomen - kwam er automatisch een vieze uitdrukking op zijn gezicht. Zijn lip trok geïrriteerd op waarbij zijn oortjes woest naar de zijkant wezen. Zijn nagels klauwden in de grond. Hij. Wilde. Dit. Niet.
- Oceanstar}

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 14:37

Oceanstar was woest, hoewel haar houding gekalmeerd was; was het weinigen gelukt haar zo pissig te maken. Ze schaamde zich dood voor Dinpaw en dat zou de kater weten ook. Hij mocht haar misschien niet meer respecteren, maar respect zou hij krijgen als ze klaar was met zijn training. Haar blauwe ogen stonden te kalm, terwijl ze de kater berekenend in zich op nam. "Dinpaw, ben je klaar voor de training?" Klonk er kalm, en rustig. Te rustig; ze wierp een blik op zijn klauwende poten en zwaaide met haar staart. Als hij een poot verkeerd neer zou zetten, zou hij het lot van zijn zus nog best wel achterna kunnen gaan. Zijn neus zou vast een prachtig litteken kunnen dragen. De kattin schudde haar kop, draaide zich om en liep verder het Moor op. "Dinpaw, de Warrior Code is in het belang van onze Clan. Ik zeg het een keer. Verbreek deze Code en je zult jankend Windclan verlaten. Ik laat geen van mijn katten een gevaar voor de Clan zijn." Mauwde ze kalm.

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 15:43

_{Haar stem irriteerde hem meteen mateloos. Hoe ze zijn naam uitsprak, Dinpaw, dat was hij al maanden niet meer. Hij gromde als antwoord, niet de moeite nemend om haar een volwaardig antwoord te geven. Dat verdiende ze niet. Zijn nagels drukten harder de grond in. Toch stond hij maar op toen Oceanstar begon met lopen, als hij bleef zitten zou hij vast een nog groter probleem voor zichzelf maken en dat kon hij niet hebben. "Dus een andere mening dan de clanleider hebben is opeens tegen de Warrior Code?!" snauwde hij fel tegen haar. Voor het gemak vergat hij de dingen die hij daarna tegen haar had gezegd.}

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 16:31

De kater wist waarschijnlijk wel dat hij zijn Leader nu niet op zijn gebruikelijke respectloze manier aan moest spreken. Hij mocht dan misschien denken dat hij te oud was om zijn gedrag te veranderen; maar zou van haar geen andere keuze krijgen. Hij respecteerde haar of hij deed het niet. Hij gromde als antwoord en de kattin gaf hem een waarschuwende blik. Een verkeerde beweging en hij zou in de Medicine Cat Den liggen. "Dus een andere mening dan de clanleider hebben is opeens tegen de Warrior Code." Snauwde hij, duidelijk zijn eigen woorden vergetende. Zijn disrespect vergetende. Zonder waarschuwing sprong de kattin naar voren toe en sloeg ze haar nagels hard in zijn schouder waarna ze sissend voor hem bleef staan. Haar blauwe ogen spuwden vuur. "Wel in disrespect. Aangezien je graag wilt vechtten. Sla je nagels uit en laat zien van wat voor waardeloos materiaal je bent gemaakt," Klonk er woest. "Of moet ik je achterlijke woorden herhalen, zodat je herinnerd wat voor een disrespectvolle Windclanner je bent." Klonk er woest waarna ze zonder te aarzelen haar nagels uitsloeg en hem weer aanviel. Kracht in haar poten en gehele houding.

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 16:41

_{Alles aan zijn houding schreeuwde 'ik ben boos en geïrriteerd, raak me niet aan'. Zijn kop was laag, zijn blik woedend en zijn oren diep in zijn nek geschoven. Echter leek dit Oceanstar niks te doen, want ze sprong zonder dat hij het verwachtte op hem af en sloeg haar nagels hard in zijn schouder. Geschrokken veerde hij overeind, waarbij een pijnlijke schreeuw zijn bek verliet. Wat de hell?! Met geklemde kaken luisterde hij naar haar woorden. Daar was het weer. Waardeloos materiaal. Woedend gromde hij naar haar. Zij zou hem niet als een BloodClanner afschrijven, hij was niet zo en hij zou nooit aan zichzelf gaan twijfelen door zo'n persoon. De volgende vraag of ze zijn woorden moest herhalen deden hem doen grinniken. "Alsof je zou durven," fluisterde hij haar toe. Opnieuw kwam een klauw zijn kant op, sloeg hem in zijn gezicht. "Fuh-" schold hij, waarna hij hard met zijn schouders trok zodat haar nagels hieruit zouden gaan, en sloeg hard met zijn eigen klauw omhoog, om haar hopelijk een harde stoot onder haar kaak te geven.}

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 17:00

De kater had vast niet verwacht dat Oceanstar hem zonder aarzelen aan zou vliegen. Wie niet luisteren wou moest voelen, ze wist dat hij de Elders Den had aangevallen in zijn woede om weer Apprentice te worden. Hij had echter een nagel gebroken en dus had ze dagen moeten wachtten voordat ze hem mee kon nemen buiten het kamp om vervolgens weer disrespectvol behandeld te worden. Oceanstar deinsde niet terug, de kater zou het leren. Toen haar nagels zijn schouder raakten klonk er eem geschrokken en pijnlijke schreeuw. Oceanstar hield even in terwijl ze hem een kans gaf om terug te deinzen, haar test te doorstaan. Woedend gromde hij naar haar waardoor ze hem met blinkende ogen en tanden nog wat laatste woorden toe gooide. Die woorden deden hem grinniken. "Alsof je zou durven," Fluisterde hij haar toe...En of ze het zou durven. Dit keer landde een klauw in zijn gezicht. "Fuh-" Schold hij, waarna hij achteruit stapte om de nagels uit zijn gezicht weg te slaan. Een klap dat voor haar kaak bedoeld was, kwam op haar borst terecht maar echt diep zonken zijn nagels niet. Weer sprong de kattin naar voren toe en beet ze hem hard in zijn achterpoot. Totdat ze bloed proefde waarna ze hem met berekenende ogen aan keek. "Wellicht had je beter een Bloodclanner kunnen zijn," Klonk er zacht sissend. "Blijkbaar heb je een goed pak slaag nodig om het woord respect te leren," Een pak slaag die hij zou krijgen. Ze had gewacht tot de Shadowclanners weg waren. Als hij haar goed te woord was gaan staan en had aangegeven dat hij zijn opmerkingen niet had moeten maken. Had ze hem verder met rust gelaten. Echter was hij daar niet volwassen genoeg voor, niet Warrior genoeg. Al zou zelfs een kit dit niet flikken.

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 17:15

_{Zijn klauw raakte haar niet op de bedoelde plek, maar raakte haar wel en dat was al goed genoeg voor de kat. Adrenaline schoot op in zijn bloed en hard lachte hij. God, dit was leven. Met een grauw voelde hij hoe de kaken van zijn leider om zijn poot heen sloten. Hard trok hij eraan, bloed spoot op maar het boeide hem niet. Zodra ze hem los liet beet ze hem woorden toe die hem ontzettend pijn zouden gedaan hebben, als hij niet ultiem opgenomen werd in zijn vechtlust om ze werkelijk in zich op te nemen. Als reactie blies hij hard naar haar, bolde zijn rug en zijn staart. De kater sprong naar voren, hapte als afleiding richting haar oor en sloeg toen een klauw over haar rug heen. Vervolgens stapte hij nog dichterbij en beet hij richting haar nek, dit keer niet als afleiding, dit keer om te raken. Een waas was over zijn ogen getrokken. Hij kon niet wachten tot hij haar volledig overweldigde en haar neer pinde op de grond om d'r nek door te bijten.}

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 17:26

Hij had haar wellicht geraakt, maar echt diep waren de wondjes niet. Het prikte, zoals een schaafwond dat zou doen. De kater lachtte, echter zou het lachen hem wel vergaan. Het was duidelijk welke kat het gevecht zou winnen. Oceanstar voelde hoe de kater met zijn poot trok waardoor ze hem losliet maar niet voordat hij de wonde had verergerd. De woorden die ze sprak werden genegeerd. De kater blies, bolde zijn rug en staart, waardoor Oceanstar als reactie haar haren overeind zette en dreigend met haar oren in haar nek een luide mauw haar keel verliet. Dinpaw sprong naar voren toe, haalde uit naar haar oor, waardoor ze opzij stapte de klauw die over haar rug heen ging liet haar zacht sissen in pijn. Op dat moment beet hij naar haar nek. Zijn tanden voelde ze om haar nek heen voordat ze haar nagels over zijn kop liet schieten, in de buurt van zijn oog. Haar mond opende ze om hem hierna in zijn voorpoot te bijten, haar nek te bevrijdden en hem tegen de grond te pinnen. De wond op haar nek was diep, niet dodelijk maar het bloed drupte over haar lange vacht.

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 17:55

Ze was op pad getrokken, met het idee om kruiden te verzamelen. Haar doel was Small lake, omdat ze dringend nog wat waterplanten nodig had. Waterplanten waren zeer kostbaar in het Windclan territorium, omdat de waterbronnen hier beperkt waren. Met dat ze onderweg was, was er iets dat haar liet afwijken van haar doel. Alsof Starclan haar zei om eerst een omweg te maken en de lange weg te nemen via de Moorlands. De open vlaktes zorgde voor een goed zicht op iedereen en alles en daar zag ze dan ook Oceanstar, Dinspots aanvliegen. Omdat ze te ver was om iets te horen, schoot ze meteen naar voren, niet wetend wat de reden was voor deze aanval. "Great Starclan!" mompelde ze gefrustreerd. De ene oorlog was eindelijk gesust en de ander begon en dat binnen eenzelfde clan. Ze wist maar al te goed af wat er tussen hen beide speelden en wat er een aantal dagen geleden was gebeurd, maar deze aanpak? Lizardpath wilde niet nog meer katten in haar den, haar apprentice en zij hadden hun poten al vol. Zonder enige twijfel, trok ze Oceanstar, aan haar nekvel, naar achteren en trok ze de leader een twee-tal meter naar achteren. LIzardpath mocht dan wel kleiner zijn, maar ze had de nodige kracht om dit te presteren. "Ik ken veel straffen voor ongehoorzaamheid," siste de medicine cat. "Maar deze straf wordt in geen enkel geval goedgekeurd door Starclan!" De zwart-witte poes stond tussen beide in en had momenteel haar blik op Oceanstar gericht. Ondanks dat Dinpaw een fout had gemaakt, die niet goed te praten viel, had de medicine cat nu haar aandacht op haar nicht gericht. Haar actie van van geen moment geleden, keurde Lizardpath niet goed en dat liet ze dan ook merken. Ze had haar ogen even versmald, Oceanstar aankijkende, waarna ze kort naar Dinpaw keek. "Mousebrains," snauwde ze nu, hen beide aansprekend. "Lik je wonden en kom met me mee naar Small lake. Die wonden verbinden zichzelf niet!" Ze wenkte in de richting van de stroom, wachtend tot één van hen begon te lopen, zodat ze zelf kon zorgen dat ze tussen hen in kon lopen. Haar reactie was vanzelfsprekend op zo'n actie, maar dat het van haar zou komen, was iets dat nog nooit eerder was gebeurd en al zeker niet tegen de leader. Haar unieke aanpak had daardoor wel een stevigere impact.

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 18:01

_{Hij had haar te pakken. De kater had zijn kaken om haar nek heen geklemd en nu wist hij niet goed wat te doen. Zijn hart bonsde in zijn keel. Voordat hij echter een beslissing kon maken werd er een klauw hard op zijn kop geslagen en opende deze een diepe wond net boven zijn oog, over zijn wenkbrauw heen. Met een roep van pijn liet hij de clanleider los, waarbij zij hem in zijn poot beet en hem opnieuw de grond op duwde. Zijn kop smakte hard tegen de grond aan en hij kreunde van pijn. Hij was gedesoriënteerd, duizelig en er was iets mis met zijn oog. Hard knipperde hij, maar hij zag alleen maar rood. Verdwaasd probeerde hij zijn blik te focussen op Oceanstar boven hem, maar deze werd plots naar achter gerukt en hij had geen idee meer wat er gebeurde. Opnieuw knipperde hij hard, proberend die waas weg te halen. Er liep veel bloed in zijn oog waardoor hij niet goed meer kon zien. Hij hoorde de harde stem van Lizardpath die hen een opdracht geef, maar het landde niet meteen. Din probeerde half overeind te komen maar zijn hoofd bonkte zo erg. Ugh, dan bleef hij wel liggen..}

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties za 1 sep 2018 - 18:20

Een bekende zwart-witte kattin trok haar aan haar nekvel terug toen ze haar Apprentice op de grond had gepint. Nadat ze de andere kattin haar een tweetal meter naar achteren had laten trekken keek ze Lizardpath met felle ogen aan. Het was duidelijk dat ze woest was op Dinpaw en met een goede reden. Als een kat een Leader niet respecteerde had ze het recht die op zijn plek te zetten. Al was die methode misschien niet de gebruikelijke. Ze kon het niet veroorloven een ontrouwe kat te hebben. "Ik ken veel straffen voor ongehoorzaamheid," Siste de Medicine Cat waardoor Oceanstar haar kop even in respect voor haar nichtje boog. De pijn van de wond deed haar zacht sissen. "Maar deze straf wordt in geen enkel geval goedgekeurd door Starclan!" Vervolgde Lizardpath. Oceanstar wist dat ze een punt had maar was tevens van mening dat de andere kat haar niet zover uit had moeten dagen. Daarbij had hij haar kunnen doden met zijn beet als ze hem niet snel genoeg had terug geslagen. Ze voelde de wonden op haar rug en borst prikken en in haar nek beet de wond gewoon. Het bloed drupte langzaam langs haar schouder en de pijn kon ze nu pas voelen. Ze was wellicht de eerste die aanviel. "Wellicht heb je gelijk Lizardpath. Starclan weet echter ook dat een Warrior respect dient te hebben voor de Clan. Dinpaw presteerde het nogmaals geen respect te tonen. Zelfs niet nadat ik hem de kans gaf zich terug te trekken," Mauwde ze kalm waarna ze met haar staart zwiepte en diep inademde. "Ik zal zodra ik sterk genoeg ben wellicht weer naar de Moonstone reizen om Starclan om advies te vragen voor onze Clan. Want ik weet niet meer wat ik met deze ontrouwe Warriors aan moet," Klonk er vermoeid. Hiermee aangevende dat ze Lizardpath serieus nam. Ze keek de Medicine Cat recht in haar versmalde ogen. "Mousebrains," snauwde ze hen beide aansprekende op hun gedrag. "Lik je wonden en kom met mij mee naar Small Lake. Die wonden verbinden zichzelf niet!" Mauwde de Medicine Cat waardoor Oceanstar haar ogen op de stil liggende Dinpaw wierp en hem met een zucht aan zijn nekvel omhoog hielp. "Lizardpath, ik denk dat hij duizelig is." Klonk er enkel, haar stem rustig en kalm. Zelf voelde ze zich ook een tikkeltje onvast, wellicht door de geur van bloed en het bloed dat langs haar nek drupte.

Lizard stond nog steeds standvastig tussen de twee katten in. "Wellicht heb je gelijk Lizardpath. Starclan weet echter ook dat een Warrior respect dient te hebben voor de Clan. Dinpaw presteerde het nogmaals geen respect te tonen. Zelfs niet nadat ik hem de kans gaf zich terug te trekken," Even vernauwde de Medicine cat haar oogjes bij de woorden van de leader. Er zat deels waarheid achter, maar dan nog was het de taak van een Leader om hier ene oplossing voor te zoeken, zonder geweld. Ze had altijd Lizardpath erbij kunnen halen als bemiddelaar of haar om raad komen vragen, dat was namelijk één van haar taken. Lizardpath stond dichter bij Starclan en kon op die manier sneller raad vragen bij Starclan. "Ik zal zodra ik sterk genoeg ben wellicht weer naar de Moonstone reizen om Starclan om advies te vragen voor onze Clan. Want ik weet niet meer wat ik met deze ontrouwe Warriors aan moet," Ze knikte even op wat Oceanstar zei. "Weet ook dat ik altijd klaar sta om je te helpen. Als je raad nodig hebt van Starclan kan je dit ook via mij doen. Dan moet je zelf geen lange tocht maken." mauwde de medicine cat kort en zette even een poot naar achteren, kijkend naar beide katten. "Lik je wonden en kom met mij mee naar Small Lake. Die wonden verbinden zichzelf niet!" Ze wenkte in de richting van de stroom, wachtend tot één van hen begon te lopen, zodat ze zelf kon zorgen dat ze tussen hen in kon lopen. Oceanstar hielp Dinspots-paw recht, tot haar verbazing, al kwam er verder niet veel beweging in. "Lizardpath, ik denk dat hij duizelig is." Lizardpath stapte naar de jongere kater toe om een vluchtige controle te doen. Ze zag meteen dat hij een flinke hoofdwonde had. Hij had waarschijnlijk een mep op z'n kop gekregen. "Stap al maar naar Small Lake, ik wil jullie niet op deze manier naar het kamp begeleiden. De clan moet hier niets vanaf weten, nu toch nog niet direct." De poes richtte zich kort op de leader, die naast haar stond. "Pas als je er zelf klaar voor bent, kan je dit aan de clan meedelen." Het was een suggestie voor de leader, maar het was aan Oceanstar om te beslissen of ze dit wel/niet aan de clan vertelde. Na dat gezegd te hebben pakte ze Dinspots stevig vast bij zijn nekvel en trok ze hem met haar mee. Small Lake was gelukkig niet zo ver weg en Lizardpath mocht dan wel wat kleiner zijn, toch bezat ze de nodige kracht om een kat met zich mee te slepen. Als medicine cat had je die kracht namelijk nodig.

_{Alle woorden registreerden zich maar vaagjes, ergens ver achterin zijn brein. Opeens voelde hij getrek aan zijn nekvel en zijn ogen vlogen wijd open van schrik, maar voordat hij enige reactie kon geven, viel hij alweer weg. Licht uit, slapen, doei. Zijn ogen rolden naar achter en toen was het aan Lizardpath om hem te vervoeren om hem op te knappen bij het water. Want ja, de clan mocht natuurlijk niet weten dat perfecte leider Oceanstar hem aangevallen had zodat hij bijna doodging. Whatever, echt erover nadenken kon hij toch niet want hij was out. Hij voelde zijn achterpoten niet eens over de grond slepen.}

Lizardpath stond tussen de twee katten in zonder ook maar een spier te verrekken. Bij haar woorden vernauwde de Medicine Cat haar ogen even; duidelijk nog steeds niet blij met de acties van de Leader. Uiteindelijk knikte de zwart-witte kattin bij wat ze zei. Ze had dit zonder geweld op moeten lossen; echter was ook Oceanstar niet perfect. "Weet ook dat ik altijd klaar sta om je te helpen. Als je raad nodig hebt van Starclan kan je dit ook via mij doen. Dan moet je zelf geen lange tocht maken." Mauwde Lizardpath waarna ze een stap naar achteren zette en beide katten in zich op nam. "Dankjewel Lizardpath, dat zal ik onthouden," mauwde ze met een rustige stem, duidelijk dankbaar. "Lik je wonden en kom met mij mee naar Small Lake. Die wonden verbinden zichzelf niet!" Verklaarde dd andere kattin waardoor Oceanstar de kater overeind hielp. Immers was het duidelijk dat Dinspots niet meer kon lopen. Wellicht had ze hem harder aangepakt dan ze zelf verwachf had. Het vasthouden deed zeer, haar nek brandde; bloed drupte over haar nek heen en maakte haar schouder nat. Ook de wond op haar rug deed zeer; ze zou dit niet snel vergeten. Zodra ze de zwart-witte kattin aansprak over de kater kwam ze op hen af. "Stap al maar naar Small Lake, ik wil jullie niet op deze manier naar het kamp begeleiden. De clan moet hier niets vanaf weten, nu toch nog niet direct." Mauwde de kattin waardoor ze voorzichtig de kater los liet en Lizardpath de ruimte gaf hem mee naar de Small Lake te nemen. "Pas als je er zelf klaar voor bent, kan je dit aan de clan meedelen." Ze zouden het niet verborgen kunnen houden. Het was beter meteen eerlijk te zijn. Zelf stapte ze op vermoeide en zwakke poten richting de Small Lake terwijl ze haar scherpe ogen op het water richtte en onhandig haar wonden schoon maakte. Ze zou later wel verder spreken. Haar oren drukte ze sissend van de pijn in haar nek. Het was een dag die ze hopelijk niet opnieuw door zou moeten maken. Ze kon Starclan nu wel gebruiken.

Onderwerp: Re: Opgekropte Frustraties