hello ... how are you ...

Onderwerp: hello ... how are you ... ma 12 sep 2011 - 20:14

ontzette blikken volgde zijn spoor, vele ogen staarden hem aan, vervreemd van hem zonder te weten wat ze er van moesten denken. De geuren kleefden aan zijn doorweekte pels, met een zware vacht van het geabsorbeerde water. Ogen brandend van ongeloof striemden in zijn donkergrijze haren. Longtail negeerde de blikken van ontzetting, zijn pels was drijfnat en rook naar rivierclan, hij had het speciaal zo gelaten zodat Het verhaal over de patrouille dat snowrose en hij besloten hadden zou kloppen langs twee kanten. Zuchtend sloop hij de warrior den binnen, hij schudde nog eens het water uit zijn pels en liet zijn blik even door de den glijden. Leeg. Mooi zo hij had geen zin om nog meer gestaar en gemurmel om hem heen te hebben. Longtail was moe, vermoeid, geïrriteerd maar vooral gelukkig. Eindelijk was hij er achter gekomen dat het allemaal niet hoefde, alle verhalen waren waarschijnlijk niet helemaal waarheidsgetrouw en deels gemaakt om aan kittens te vertellen. Hij moest het leven in het woud niet begrijpen, het leven moest hem begrijpen.

Hij trippelde vrolijk door het woud, opgewonden en glimlachend. Hij kon er niets aan doen dat hij naar dit moment had uitgekeken alsof het een ceremonie was. De bladeren filterde het goudgele zonlicht van de zon, het voelde lekker op zijn vacht en licht snorrend wandelde Longtail verder. De laatste dagen van groenblad namen alles op alles. Zon, blauwe lucht, romige wolken en een bos vol verse prooi. De starclan zorgde goed voor hen. Longtail ving wat gescharrel tussen de struiken op, een bosmuis sappig een dik snelde tussen de planten door. Geruisloos sloop Longtail tussen een paar vlierstruiken door, de muis zat twee vossenlengtes voor hem uit nerveus om zich heen te staren met haar kleine uit puilende kraaloogjes. Hij sprong en doodde het beesje met een snelle beet, het had niet eens tijd om tegen te stribbelen. 'Deze is voor Snowrose' dacht hij verlegen. Gisteren leek een eeuwigheid in Longtails ogen de hele tijd nijdige blikken vol ongeloof en geroddel. Longtail kon het hen niet kwadelijk nemen, hij zou zelf ook zo gereageerd hebben, waarschijnlijk nog erger, maar het bleef vervelend. De vierboom kwam in zich, vier machtige eiken, eeuwen oud en al generaties lang de vergaderplaats tussen de clans, ook al vermoedde Longtail dat het al niet zo vaak gebruikt werd om af te spreken met vrienden buiten de geboorte clan. Hij wist zeker dat hier al vele geheime relaties waren begonnen. Longtail begon te hollen, hij stoof het dal een en kwam slippend tot stilstand een paar vossenlengtes voor de vierboom. Snowrose zoete geur hing in de lucht. 'Hallo, Snowrose' zei Longatil opgewekt ook al kon hij de verlegen toon in zijn stem niet verbergen.

-Only Snowrose-

Snowrose was terug gegaan met Rainpaw, terug het riverclanterritorium in. Ze had een hele patrouille gedaan langs de grenzen. Gelukkig was ze verder niemand tegen gekomen van vijandige clans. Toen ze terug waren had niemand er ook naar gevraagd, haar zilvere pels en die van de kleine apprentice waren immers vol shadowclan geuren, windclan geuren en thunderclan geuren plus nog eens die van hun eigen vertrouwde clan. Snowrose had met Rainpaw samen op vierboom geweest om het haar een en al te vertellen over de vergaderingen, maar ze had haar gedachten toen nog altijd flink gefocust op de ontmoeting die met Longtail zou plaatsvinden over 2 dagen. Maar nu.. Nu was het eindelijk zo ver!

Zonder iets te zeggen werd Snowrose wakker in de warriors den, het hol van de krijgers was nog vol met warme geuren. Iedereen was nog aan het slapen, want ze opende haar ogen nog maar net of ze hoorde al het geronk en werd omringd door slapende kattenlichamen. Snowrose snoof nog eens diep de vertrouwde riverclan geur op, die van haar eigen clan. Ze wist dat het vandaag zou gebeuren.. Ze wist ontzettend goed dat vandaag de ontmoeting met Longtail was. Haar buik had pijnlijke steken en Snowrose wist dat het was omdat ze stiekem toch wat zenuwachtig was. Ze had een vaag gevoel, was het omdat ze een afspraak had met een vijandige kat of was het omdat het Longtail was, en zeg nou zelf.. Die kater was niet bepaald lelijk om te zeggen. Snowrose zou bijna weer willen liggen in haar nest, toen ze weer gelijk opsprong bij de gedachte aan de gifgroene ogen van de kater. Vandaag is de dag! Dacht ze opgewekt en snel stoof ze het kamp uit, zonder iets te eten. Ze schoot door de bossen, het dauw van het gras glibberde onder haar poten maar vreemd genoeg was haar evenwichtsvermorgen oppersterk vandaag, het was alsof ze een heel andere kat was. Ze snoof de frisse zomergeur van de ochtend op en de roze kleuren van de lucht maakten haar opslag vrolijk. Inmiddels al met de 4 bomen in zicht kreeg Snowrose het alsmaar benauwder, ze had warm gekregen van het lopen en tastend naar verfrissing sprong ze de rivier in. Als een vis in het water zwom ze naar de andere kant van de oever en hijste ze zichzelf daar op het land. Haar zilvere pels zo stralend als de sterren in de nacht werd prachtig verlicht door de zon en snel en behendig liep ze verder. Met grote passen kwam ze aan en zag ze Longtail al staan. "Hallo Snowrose." Zei Longtail opgewekt en ze hoorde gelijk al de verlegen toon in zijn stem. Ze lachte haar tanden bloot en keek hem stralend aan toen ze glijdend tot stilstand kwam. Daarna zag ze de bosmuis bengelend tussen zijn poten hangen. "Ha Longtail!" Snoof ze vrolijk. "Lekker aan het jagen geweest op weg naar hier?" Ze snorde en ging op het natte gras liggen, zonder enig belang te tonen om haar natte pels want als Riverclan kat hield ze daar eigenlijk wat van, raar maar waar.

'Ha Longtail' Begroette snowrose hem. Zijn hart begon te bonken als een gevangen vogeltje, hij wist wat dat betekende maar verwoorde het niet, dacht er zelfs niet aan. Op dit moment was het enkel Snowrose en hem. Langtail voelde de huid onder zijn donkergrijze vacht gloeien. 'Lekker aan het jagen geweest?' vroeg Snowrose vrolijk. Ze snorde en ging in het natte gras liggen 'Jep' Mauwde Longtail met een knikje hij wiegde wat ongemakkelijk heen en weer wachtend op wat woorden terug. Longtail besloot toch zelf het gesprek verder te zetten. 'Is er bij jou wat van gezecht van eergisteren' Vroeg Longtail nieuwsgierig maar tegelijk wat bezorgt, hij hoopte dat de rivierclan er niet zo'n probleem van had gemaakt en de leugen had gelooft. 'Ik heb al mijn patrouilles zelf kunnen doen' pufte hij met een lachje, Longtail deed alsof hij zich uit rok en jammerde van de spierpijn maar een blije lach blonk op zijn gezicht. Hij ging in het natte gras, rolde zich een paar keer om en lag stil, hij snorde luid ook al had zijn lang vacht al de dauw geabsorbeerd. Zijn pels was zwaar en vochtig, toch gloeide er een warm gevoel van geluk in zijn borst. 'Hoe gaat het er trouwens mee' vroeg Longtail vriendelijk en hij begon langzaam Snowrose' verfomfaaide vacht te wassen met tedere zachte, likken. Het gesnor dat uit zijn keel rolde was onmogelijk te onderdrukken. dat probeerde hij ook niet eens.

-kort i now Embarassed

-

"Jep." Mauwde Longtail met een knikje en Snowrose zag hoe hij ongemakkelijk heen en weer wiegde op zijn poten. "Is er bij jou wat van gezegt van eergisteren?" vroeg de kater. "Neen, niemand vroeg naar waar ik was. Ik weet natuurlijk niet wat Rainpaw heeft lopen zeggen.." Dat laatste mompelde ze er zachtjes achteraan. "Ik heb al mijn patrouilles zelf kunnen doen." vervolgde Longtail puffend met een lachje, daarna rekte hij zeg uit en jammerde van de spierpijn maar met een blije lach keek hij naar Snowrose. Hij ging in het natte gras liggen, rolde zich een paar keer om en lag daarna weer stil met een luid gesnor die uit zijn keel klink. "hoe gaat het er trouwens mee?" vroeg Longtail vriendelijk en hij begon langzaam haar pels te wassen met tede zachte likken maar Snowrose merkte niets en dacht dat het wel als vrienden bedoeld was. Het gesnor uit zijn keel was heel erg luid. "Goed hoor." Zei Snowrose rustig. "Maar gaat het met jou eigenlijk wel? Je snort nogal heel erg luid, je bent toch niet verkouden he van je laatste zwempartijtje!" Snowrose grinnikte en staarde hem vriendelijk aan.

- me toooo x'D -

'Goed hoor' antwoordde Snowrose ontspannen. Longtail voelde zijn adem opgelucht zachter worden. De rivierclan had er niets van gezegt en Longtail vermoedde dat Rainpaw elke moment naar de starclan kon opstijgen omdat het een engel was, een engel met verzegelde lippen. Longtail droomde terug naar eergisteren. Het gesprek over zijn midlife-crisis, de duik, de redding en vooral de bezorgdheid in haar stem toen ze hem op het droge had gebracht. Longtail ging ongewilt nog luider snorren, waarschijnlijk had elke voorbijganger zijn ogen uitgekeken: een kater die luid spinnend een kat uit een andere clan waste zonder dat die tegenstand bood. Longtail grinnikte bij de gedachte wat fireheart zou doen als hij dat zag. 'Maar gaat het met jou eigenlijk wel? Je snort nogal heel erg luid, je bent toch niet verkouden he van je laatste zwempartijtje!' Mauwde Snowrose, een lachje ontsnapte uit haar mond. 'Met mij gaat het goed, prima zelfs' lachte hij vrolijk. Hij begon ekspres nog luider te snorren en deed daarna 'Hatsjoe!' Hij hield op met wassen en rolde nog eens om hij keek naar de blauwe lucht, waar slagroom witte wolken door zwierven. De zon scheen hard en gaf een gouden waas. De zon was haar hoogste punt voorbij en zakte steeds dieper weg. 'Die muis is voor jou, dat weet je toch' Miauwde Longtail speels*, hij douwde het sappige stukje prooi naar Snowrose toe. De Snow's witte pels glansde goud in het zonlicht, Longtail staarde licht gefascineerd naar de vacht 'oh sorry' zei Hij lichtelijk gegeneerd. Hij rolde zich lachend nog eens om in het natte gras, naar snowrose toe.

*vond geen beter woord x'D

De kater begon luider te snorren. Snowrose zag hem daarna grinniken maar ze reageerde er niet op, vast een binnenpretje of zoiets. "Met mij gaat het goed, prima zelfs." beantwoorde de kater lachend haar vraag. Hij begon nog luider te snorren en Snowrose wist bijna zeker dat dat plagend express was. "Hatsjoe!" Proeste de kater, hij hield op met Snowrose's vacht te wassen en rolde nog eens om, keek naar de blauwe lucht.. "Die muis is voor jou, dat weet je toch?" Miauwde Longtail plagerig. Hij duwde een stukje prooi naar haar toe. "Komt dat uit de Thunderclan?" Zei Snowrose achterdochtig. "Want ik ben nogal streng op de wetten van prooien.. Ik eet niets uit vijandige clans, alleen uit vierboom of riverclan." Snowrose grijnsde. Ze zag dat de kater naar haar pels staarde. 'Oh sorry.' zei hij daarna en lachen rolde hij zich weer naar Snowrose toe. "Ach, laat die wetten ook maar. Deze kan er best wel bij!" Meteen zonder aarzelen nam ze het stukje prooi met haar klauwen vast en trok een grote hap vlees van het been met haar vlijmscherpe tanden. Ze kauwde en kauwde op de sappige muis. "Is al het prooi in de thunderclan zoooo sappig?!" Vroeg Snowrose enthousiast.

'komt dat uit de Thunderclan?' Snowrose' stem klonk lichtelijk bezorgd. 'Het is niet giftig ofzo hoor' Plaagde Longtail, hij snorde vermakelijk. 'Ik ben nogal streng op de wetten van prooien...Ik eet niets uit vijandige clans, alleen uit de vierboom of rivierclan' Vervolgde ze nog steeds een beetje op haar hoede, Al zag Longtail een glimlach op haar lippen spelen. 'Ah oke dan' mauwde Longtail wat stil, hij keek wat beteuterd. Hij schaarde met zijn poot naar de muis alsof hij die terug wou nemen. 'Ach, laat die wetten ook maar. Deze kan er best wel bij!' Snorde snowrose vrolijk, ze gritste zonder aarzelen de muis naar zich toe en naar er een grote hab van, de prooi was nog vers genoeg om het rode bloed weg te zien lekken, onherroepelijk geabsorbeerd door de aarde. De kleine botjes blonken in de zon die steeds meer naar het westen reisde. Longtail keek snorrend hoe Snowrose de muis naar binnen speelde. 'Is al de prooi in de Thunderclan zoo sappig?!' Grijnsde Snowrose vrolijk. 'Je moest eens weten' pochte Longtail plagerig, hij gaf een snelle lik over snowrose' hoofd. 'De sterrenclan geeft het beste van Groenblad nog aan ons' Zuchte Longtail blij. De blauwe lucht, de dromerige wolken. Misschien was dit wel een teken van de sterrenclan dat ze dit goedkeurden, dat de warriorcode even overtreed mochten worden. 'Ze willen dit' Mauiwde Longtail zonder nadenken 'De starclan keurt dit goed' Bij elke seconde die voorbij ging werd hij zekerder van zijn idee.

De pc dat weeral lastig >.< x'D

Snowrose verslond de muis in minder dan een halfuur, zo sappig was die. 'Je moest eens weten.' pochte longtail plagerig en gaf een snelle lik over haar hoofd. 'De sterrenclan geeft het beste van groenblad nog aan ons.' zucht hij blij. 'Ze willen dit." Mauwt hij zonder nadenken. 'De starclan keurt dit goed.' Snowrose merkte meteen dat ze hem raar stond aan te staren. "Wat keuren ze goed?" Zegt ze verbaasd en duwt de botjes met resten prooi eraan van zich weg, verder op het blinkende gras voor haar. Ergens werd Snowrose bang van deze kater, hij was ten eerste van een vijandige clan en ze kon hem niet peilen.. Ten tweede kon hij soms raar doen, wel eng eigenlijk als je het anders bekijkt. Ze ging rechtop zitten en staarde naar het hoge gras die heen en weer waaide in de wind. Een paarse bloem, nog tamelijk groot, ving direct haar aandacht en ze draafde er heen. De bloem was amper een meter van Longtail. Was dat het wat de kater bedoelde? Een teken van de Starclan? Was deze bloem dan ook een teken? Deden longtail en snowrose er eigenlijk wel goed aan om met elkaar in het geheim af te spreken.. Snowrose snoof de geur van de bloem op toen ze er zich overheen boog en ging toen liggen, ze staarde Longtail weer aan afwachtend op zijn antwoord.

- sorreeeeh, kort D: -

'Wat keuren ze goed' klonk snowrose' niet-begrijpende stem. Longtail kwam recht en keek haar even aan, ze had haar blik afgewent en ruimde de resten van de prooi op. Snowrose keek wat verward en deed afzijdig, Longtail voelde langzaam klonters in zijn bloed vormen, Hij voelde zich plots weinig op zijn gemak alsof hij een stuk kraaienvoer had ingeslikt. Longtail voelde zich vreselijk verward, gedesoriënteerd, enkel omdat Snowrose één seconde haar blik had afgewend, hem vreemd bekeken had. Snowrose liep langzaam naar een paarse bloem toe die een zoete geur verspreidde, het was de geur die Longtail uit de medicine Cats den herkende van een plant die kittens in slaap hielp. De tedere bloemblaadjes deinden op het ritme van de warme westen wind. Snowrose trippelde geïnteresseerd naar de grote bloem toe, langs Longtail heen, ze bestudeerde hem met een licht gepijnigde blik. 'De starclan keurt ons goed, het weer, jij die eergisteren toevallig in de buurt was...' Longtail probeerde de verwrongen ondertoon in zijn ze te onderdrukken. 'Als je me vreemd vind zeg dat fan, want ja je bent plots zo afzeidig... ook al maar een muizentel, ik weet gewoon dat de starclan dit wil... ik wil dit' voor de tweede keer in drie dagen had hij zijn hart zijn tong laten beheersen, weeral had hij alles er uit gegooid.

-korte poost
-veel mansen gaan nu oooh of aah zegen :'D

"De starclan keurt ons goed, het weer, jij die eergisteren toevallig in de buurt was.' Longtail zijn stem klonk verwrongen en Snowrose moest zich inhouden om niet weg te lopen, ze had niet verwacht dat deze kater ooit zo zou kunnen doen.. Nouja, het was nog erger dan zijn woedeuitval bij de rivier 2 dagen geleden toen ze hem had uitgescholden voor poesiepoes gedrag, dat had de kater echt niet graag gehoord. "Als je me vreemd vind zeg dat dan, want ja je ben plots zo afzijdig.. ook al maar een muizentel, ik weet gewoon dat de starclan dit wil.. ik wil dit." Wat wil? Wat keurt de starclan toch goed?! Wou Snowrose schreeuwen, ze voelde zich dom.. Ze voelde zich als een kitten die naar een hele moeilijke uitleg van een elder aan het luisteren was.. Maar Snowrose wist dondersgoed waarover de thunderclan warrior het had.. Hij had het over haar en hem. Ons had hij het genoemd.. Wat was ons? Wat was de definitie van dat woord eigenlijk.. Wij? Maar wij was dat dan wij samen? Snowrose bleef zichzelf vragen stellen maar het antwoord was poesiepoes-simpel. Hij had het over de relatie tussen hem en haar. Maar wat hadden ze eigenlijk? Snowrose dacht dat dat wasritueel vriendschappelijk was enzo.. Of had hij het anders bedoeld... Ze begon te trillen op de poten, voelde weer de tedere likken van zijn tong over haar vacht die ze amper een kwartiertje geleden misschien had gevoeld.. Hij had het met liefde bedoeld, hij was op haar verliefd en dat keurde de starclan goed. "Omdat het goed weer is en dat ik er toen net was.. keurt de starclan het goed?" Rilde Snowrose. Ze wist niet wat ze moest zeggen, ze wist niet hoe ze zich moest gedragen.. "Jij bent een Thunderclan warrior en ik een van de Riverclan, Longtail.." Zuchtte ze en liep naar de hogesteen die eigenlijk voor de leaders bedoeld was op de grote vergadering. Maar zonder aarzelen sprong ze er gewoon op en krulde haar staart over haar poten, en keek naar de felle zon.

- kort ik weet ik weet xD -

'Omdat het goed weer is en dat ik er toen net was........ keurt de sterrenclan het goed?' Vroeg snowrose voorzichtig, haar stem rilde en Longtail voelde zich plots een volslagen idioot. Waarschijnlijk was hij dat ook. 'Jij bent een Thunderclan Warrior en ik een van de Rivierclan, Longtail....' Snowrose' stem klonk vermoeid als een ervaren mentor die iets probeerde uit te leggen aan zijn jonge, domme apprentice. Snowrose sprong soepel op de hogesteen die boven hen uitprijkte, badend in het licht van de zakkende zon en gloeiend van de poot afdrukken die elke maan weer worden heringenomen door de leiders van de 5 edele clans. Longtail voelde zijn snorharen onzeker trillen, hij zakte door zijn poten en sprong vlekkeloos op de hogesteen naast snowrose. Longtail keek rond langzaam en zorgvuldig naam hij elke fractie van zijn omgeving op. Hij zag 3 clangebieden: de Rivierclan de Shadowclan en de Thunderclan, de twee andere clans lagen ruglings van hem, verscolen achter de viermachtige eiken die het middelpunt vormden van de harmonie in het woud. 'Kijk de vijf clans leven in harmonie samen. Er zijn al een tijd geen gevechten geweest en er is een sterk verband tussen alle clans: als er een wegvalt word de prille sterkte van het woud teniet gedaan. En als vijf clans elkaar nodig hebben om te overleven waarom zouden twee katten dat dan niet kunnen?' Longtail besefte dat als snowrose nu niet overtuigt was van zijn idee dat hun korte vriendschap vervlogen zou zijn

-nogal kort en laat Razz

Longtail sprong vlak naast Snowrose op de hoge steen, die door warmte leek te branden ook al was hij in de nacht ijskoud. Ze voelde de hitte onder haar vacht baden. "Kijk de vijf clans leven in harmonie samen. Er zijn al een tijd geen gevechten geweest en er is een sterk verband tussen alle clans: als er een wegvalt word de prille sterkte van het woud teniet gedaan. En als vijf clans elkaar nodig hebben om te overleven waarom zouden twee katten dat dan niet kunnen?" mauwde hij. "Longtail, we zijn maar met zijn tweeën." mompelde ze en krulde haar staart over haar poten. "Ik wil best wel vrienden met je zijn, maar haal je je echt meer in je hoofd Longtail?" vroeg snowrose en ze had meteen al spijt van haar vraag. Nu zou ze een antwoord krijgen en ze wist niet, of dat antwoord nu ja of nee was, of ze het wel zou accepteren. Ze twijfelde erg en het liefste zou ze het nu ook op een lopen zetten maar ze wist dat ze dat de thunderclan warrior niet aan zou kunnen doen. Misschien was zijn vorige liefde wel weggelopen! Of gestorven! Of misschien was ze wel zijn eerste liefde en voelde hij zich ook heel erg onzeker..

-kort x-x-

"Longtail, we zijn maar met z'n tweeën....! " murmelde de Snowrose binnensmonds, Longtail wist dat het nog geen etekenis bevat maar voelde toch een rilling over zijn ruggengraat kruipen. Ze krulde haar staart rond haar poten alsof ze het koud had en vervolgde alles wat hij niet wou horen:" Ik wil best vrienden zijn met je zijn, maar haal je je echt niet meer in je hoofd longtail ?" Het leek alsof iets in Longtail dwars door de aarde heen zakte weg naar een bekende plaats,alsof iets zijn ziel aan het wegvreten was, langzaam aan, stukje voor stukje. Misschien had ze zelfs gelijk, was het inderdaad zo dat het een dom idee was: afspreken met iemand van een andere clan, tegen alle regels van de warrior code in. 'Het is waar, het is een vreemd idee' dacht Longtail luidop, het lukte hem nog net de trilling in zijn stem te verbergen. Hij voegde er lachend aan toe: 'vrouwen zullen altijd gelijk hebben hé' Longtail gaf Snowrose een lik over haar kop en sprong van de Hoge steen af, in het natte gras, hij rolde even om en keek naar boven naar de zachte wolken de blauwe lucht, de starclan. Zij zouden er wel voor zorgen dat alles goed kwam. 'Kom erbij liggen snowie' miauwde hij. Hij kwam wel op zijn pootjes terecht.

-koooooooooooooooooooooort srr XD

"Het is waar, het is een vreemd idee." zei longtail luidop. Lachend voegde hij er aan toe: "Vrouwen zullen altijd gelijk hebben hé?" hij gaf haar een lik over haar kop en sprong dan van de hoge steen af, in het natte gras en rolde even om terwijl hij weer naar de zachte wolken van de blauwe lucht. "Kom erbij liggen snowie?" mauwde hij en hij kwam op zijn poten terug. Snowrose negeerde hem en bleef koppig naar de zon kijken toen ze zich op de hoge steen neerlegde. Haar pels kwam in aanraking met het koude oppervlak en even rilde ze, maar toen ging het weer over. Ze sloot haar ogen en droomde over the sunning rocks, dat ze daar ooit even zou zijn maar ze hoorde longtail nog steeds in de verte zijn verzoek. Ze opende haar ogen opnieuw en keek hem aan. "Neen, ik blijf liever hier liggen." mompelde ze een beetje boos.

'Neen ik blijf hier liever liggen' miauwde snowrose. Haar stem klonk geïrriteerd, bijna boos. Voor de tweede keer schrok Longtail van haar reactie, was ze kwaad op hem? Of had hij iets verkeerds gezegd ofzo.... Longtail voelde zijn vacht vermoeid prikken. Met een knoop in zijn maag sprong hij op de hoge steen, verward door de wisselende emoties, alsof iemand aan een knop draaide. 'Is er soms iets?' vroeg Longtail, zijn keel werd plots droog alsof hij een hap zand had in geslikt. Druppels vielen uit de lucht, zware glimmende regen druppels, die Longtails gezicht honderden keren weerspiegelden. Donkergrijze wolken schoven voor de helblauwe lucht, de zon werd afgedemt en steeds regen viel uit de lucht. 'Nee toch' bromde Longtail, hij keek naar de grijze wolken die langzaam aan zich over heel de lucht verspreidden. 'Kom we moeten wat beschutting vinden' oordeelde Longtail. Hij sprong behendig van de hogesteen af, de adem van Snowrose glees door zijn vacht.

-mijn posts worden steeds korter ><
-moet er terug inkomen XD

"Is er soms iets?" vroeg Longtail. Snowrose voelde de glimmende druppels dat tweebenen regen noemden op haar vacht belandden en ze huiverde licht, omdat het koud was. "Kom we moeten wat beschutting vinden." oordeelde Longtail en behendig sprong hij weer van de hogesteen af. Snowrose keek hem na en met verkrampte spieren stond ze ook op. Net was het nog zo mooi weer geweest.. en nu was het helemaal dof en grijs in de lucht. De starclan zat hier voor iets tussen en Snowrose voelde zich er niet zo goed bij. "Longtail.." Stamelde ze voorzichtig en ze sprong behendig van de hoge steen af, belandde op haar vier poten en liep naar hem toe. Toen ze naast hem stopte keek ze hem recht aan, in zijn gifgroene ogen. "Ik ga terug naar mijn kamp, ik ben al te lang weg.." Mompelde ze. "Ik zie je nog wel weer, bij de rivier of ergens anders." miauwde ze zacht en trippelde weg van vierboom, waarmee ze Longtail achter zich liet.

- topic gedaan haha, en morgen ofzo nieuw topicje? xD -

Onderwerp: Re: hello ... how are you ...