[16-09-18] Ceremonie + Clan Event

Shadowclan Ceremonie September

De kater had prima gemerkt dat – hoewel zijn clan hem hierin zou tegenspreken – hij serieuzer was geworden door de taak van het leiderschap. Serieuzer en misschien ook wat emotielozer. Bijvoorbeeld nu hij zou moeten vertellen dat Skullpaw geraakt was door een monster, Tall zat meer met de eindeloze discussie die zou volgen dan met de dood van de apprentice om eerlijk te zijn. Al was hij wel een beetje bang voor de reactie van de ouders, al had hij dan altijd nog de mogelijkheid subtiel te melden dat Acorn de kat verbannen had, niet hij.

“Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen.” Erbij zeggen waar leek hem een beetje nutteloos, inmiddels had zijn clan echt wel door dat ze zich rondom hem moesten scharen wilden ze er wat van opvangen. Plus, wie ging er nu in het Shadowclan camp schreeuwen dat katten zich bij fourtrees moesten verzamelen? Als hij een kat verloren zag kijken, duidelijk niet wetende waar hij heen moest, zou hij in ieder geval weten wie er geen apprentice ging krijgen vandaag.  

"Beste clangenoten," Begon hij, en richtte zijn blik naar zijn clan die hier verzameld was. Hij dook er maar meteen in, duidelijk dat hij op het einde nog wat te zeggen had aangezien zijn stem ietwat verbeten klonk. "Er zijn vandaag twee katten onder ons die een belangrijke stap vooruit gaan zetten in hun leven,” Hij keek toch even met een grote grijns naar de groep kittens. ”Silverkit, Duskkit,” Hij gaf tijd aan de kittens om naar voren te komen. ”Silverkit en Duskkit, jullie hebben de leeftijd van zes maanden bereikt, en zijn nu oud genoeg om apprentice te worden. Vanaf deze dag zullen jullie bekend staan als Silverpaw en Duskpaw totdat jullie warrior worden. Silverpaw, jouw mentor zal Reposelapse zijn. Duskpaw, de jouwe zal Hazelnut zijn.” Zijn blik gleed even naar de mentoren en hij keek hen strak aan, maar met een twinkeling. ”Zij zullen alles wat ze weten, met jullie delen.”

Na de katten de tijd gegeven te hebben elkaar te begroeten door de neuzen tegen elkaar te duwen, zuchtte hij even onhoorbaar en sloeg toen met zijn staart om aan te geven dat er nog iets belangrijks was.. "Dan heb ik nog wat mededelingen,” Mauwde hij, een glimlach op zijn gezicht toverende omdat de eerste wel leuk was. Smoke en Hail ging hij niet noemen though, die twee zouden zijn head hebben als hij ze zo in the spotlight zette. Die kans ging hij er niet op wagen. "Amberhunt en Demonslayer zijn de trotse ouders van zes kittens. We mogen blij zijn de clan zo te zien groeien, mijn felicitaties aan de ouders," Hey, nu zou het volgende hélemaaaal niet awkward worden. ”Verder moet ik jullie mededelen dat Skullpaw om het leven is gekomen door een monster, er hoeft dus niet meer naar hem uitgekeken te worden,” Maar even achterwege latende dat dit ook een zoon was van hetzelfde koppel wat hij zojuist droogjes gefeliciteerd had en het feit dat er vanaf het begin al katten waren geweest die vonden dat Skull nooit verbannen had mogen worden in the first place. Allemaal details, details die Acorndust héél goed kon beantwoorden – als Tall hem kon vinden.

“Hierbij is deze ceremonie geëindigd.”

Lijstje:

Hij wist dat de mededeling van Skullpaw's dood gedaan moest worden en dat de reacties erop waarschijnlijk weer gemengd zouden zijn. Of niet en iedereen was nu tegen hem, maar dat zou hij moeten zien. Hij had geen idee gehad wanneer Tallstar het de clan bekend zou gaan maken, maar de kater had misschien wat tactischer kunnen zijn. De ouders namelijk eerst feliciteren met hun nestje en daarna zeggen dat hun zoon dood was gevonden bij het donderpad was misschien niet het verstandigste. Een korte zucht verliet dan ook zijn lippen, terwijl hij zijn ogen de clan rond liet gaan, afwachtende op de reactie die ongetwijfeld zouden gaan komen. Het verbaasde hem niet dat de eerste die sprak Sunvoice was. De poes had wat tegen hem en wilde waarschijnlijk elke kans grijpen die ze kon om hem er slecht uit te laten zien. In ieder geval leek er ook iemand te zijn die nog steeds achter het verbannen van Skullpaw stond, maar waarschijnlijk zouden het nu een stuk minder zijn dan voorheen. "Hij was een apprentice ja." Begon hij dan ook. "Maar een die niet kon luisteren naar straffen die hem opgelegd werden." De jonge kater had de straf die hij had gekregen voor het ontmoeten van een Bloodclankat en de straf die hij van Waspsting had gehad voor het vechten met Wolfpaw volledig genegeerd. "Hij had al een straf opgelegd gekregen vanwege de ontmoeting met een Bloodclan kat en ook nog eens een straf voor het vechten met een mede-apprentice. Deze straffen had hij allebei genegeerd door het kamp uit te sluipen en nog een keer dezelfde Bloodclankat te ontmoeten." Waarom hij deze redenatie nog een keer aan het uitleggen was had hij geen idee van. Het leek erop dat iedereen namelijk het feit vergat dat de apprentice twee straffen opgelegd had gehad en dat hij onder toezicht van Waspsting stond. "En hij stond dan ook onder toezicht van Waspsting, maar heeft dit compleet genegeerd door het kamp uit te gaan." Hij wist dat Skullpaw's dood toch indirect zijn fout zou blijven, maar constant dezelfde discussie voeren had ook niet veel zin. Een apprentice die niet wilde luisteren en maar Bloodclanners bleef ontmoeten was niet iets dat ze nodig hadden in de clan en het had daarbij niet uitgemaakt wat voor een kat het was of het nou apprentice of warrior was. "Wat er precies is gebeurd rondom zijn dood heb ik zelf geen idee van. Hij was al dood toen ik Demonslayer bij hem vond. Of hij dus door een ongeluk of door een bewuste actie om het leven is gekomen is niet duidelijk." Meer kon hij er niet over zeggen. Hij had de kater niet meer levend gezien, hij had niet gezien hoe hij aan zijn einde kwam, dus veel meer kon hij er ook niet over zeggen.

De welbekende roep van Tallstar klonk door het kamp en met een snelle pas zorgde hij ervoor dat hij aanwezig was. Hazelnut zijn houding was heel gewoontjes, aangezien hij niet meteen was voorbereid op het krijgen van een apprentice, iets waar deze ceremonie verandering in zou komen. Met zijn blik zocht hij enkele bekende gezichten waarmee hij sinds de Journey bevriend was geraakt. Burninglove en Viperdash liepen hier normaal wel rond, maar hij zag hen niet meteen. Bij hen kon hij dan ook niet aansluiten, dus hij ging maar op de eerste beste plek zitten. Terwijl de katten zich verzamelden, staarde Hazelnut in de richting van de Medcine Cat den. Een dag geleden had hij gehoord dat Snakesong daar beland was nadat ze aangevallen was en bijna verdronken in het Riverclan territorium. Ook zij behoorde bij zijn vriendenkring en mocht dan ook binnenkort bezoek verwachten. Tallstar was ondertussen begonnen met de ceremonie. Hazelnut spitste verrast zijn oortjes bij het horen van zijn naam. Hij kreeg een apprentice? Hij werd mentor?! Een gevoel van eer overmande hem even. Hij had vele moons gewacht op het krijgen van deze titel. Met zijn 25moons was hij al iets ouder om een eerste apprentice te krijgen. Hij stapte naar voren en ging voor zijn apprentice staan, een jonge grijze poes met twee heldere, enthousiaste, oogjes. Zoals hij vele moons achter elkaar had aanschouwt, zou hij nu ook zijn neusje tegen die van zijn apprentice mogen aanraken. Bij deze werd hun eerste stap als mentor en apprentice gezet. Hij wenkte Duskpaw om met zich mee te gaan, om wat meer aan de zijkant te gaan staan. Er waren namelijk nog enkele mededelingen en deze brachten dan ook de nodige discussie met zich mee. Hazelnut trok even met zijn oortjes en tikte zijn apprentice even met zijn staart aan. "We zullen even wat verder gaan staan, dan kan ik me wat beter aan je voorstellen." mauwde de grote kater met een vriendelijke glimlach. Hij mocht dan wel een echte levengenieter zijn, maar hij kon makkelijk de overgang maken om verantwoordelijk te zijn. Nu hij een apprentice had, was dat zeker goed mee genomen.

Bla bla bla, ceremonie, bla bla bla. Wolfpaw had wel betere dingen te doen dan te luisteren naar hoeveel kittens nu wel niet apprentice werden en wie dan wel niet hun mentors mochten wezen. Alleen omdat het zo hoognodig was-en Tallstar haar anders uit de apprentice den zou sleuren- had ze maar besloten zich bij de menigte katten op de open plek te voegen, zodat ze om de haverklap dramatisch kon zuchten. Haar mentor en leader vertelde inderdaad iets over kittens, apprentices en hun respectievelijke mentoren. Super spannend allemaal zeg. Als laatste kwamen de mededelingen, die al iets interessanter waren. "Amberhunt en Demonslayer zijn de trotse ouders van zes kittens. We mogen blij zijn de clan zo te zien groeien, mijn felicitaties aan de ouders," Wolfpaw fronsde en trok met één van haar oren. Tsk, hun eerste zoon mislukte dus zouden ze het maar nog eens proberen? Well, A for afford. ”Verder moet ik jullie mededelen dat Skullpaw om het leven is gekomen door een monster, er hoeft dus niet meer naar hem uitgekeken te worden,” ....oh. Die had ze even niet aan zien komen. Versteend bleef de poes daar zo zitten, gechoqueerd door dit nieuws die nu plots tussen neus en lippen door aan de hele clan verteld was en hoewel ze het nooit toe zou willen geven, knaagde er een spijtgevoel aan haar. Ja, ze had Skullpaw met liefde tegen de grond genaaid, ja ze had hem ook met alle liefde de ogen uitgekrabd, maar dood? Nee, de dood zou ze hem niet toe hebben gewenst. Het deed haar verschrikkelijk veel aan haar zusje denken, Stainedkit. Niet alleen was de poes ook volledig grijs geweest, zowel met Skullpaw als met Stainedkit had ze niet een goede band gehad. Zeg maar gerust een behoorlijke slechte band. Hoe graag ze hen de gezichten had volgescholden, oh man. Alleen nu waren ze beiden dood en ze voelde spijt. Voornamelijk voor haar zusje, van wie ze stiekem had gehouden en aan wie deze situatie haar zo deed denken. Was het niet ergens ook haar schuld? Door haar kwade woorden? Gefrustreerd en in verwarring gebracht bleef de poes daar zitten, terwijl ze voor het eerst haar mond hield. Het lag haar niet lekker, het lag haar helemaal niet lekker. Hopelijk onopgemerkt bewoog ze zich naar de rand van het kamp, waarna ze via de ingang woordeloos het territorium in verdween.