Better safe than sorry {Taak Razor}

Razor had eerlijk gezegd niet verwacht dat ze nog benaderd zou worden. Ze was een dochter van de voormalige leader en zeker na zijn dood had ze verwacht dat niemand nog de moeite zou nemen om haar te benaderen. Maar de Elite zat vol idioten en idioten wisten niet wat ze moesten doen, dus was het alleen maar te verwachten dat ze op een dag aangesproken zou worden om een taak uit te voeren. Van de commander nog wel. Wat een eer. Dezelfde commander die werkeloos toe had staan kijken hoe de nieuwe leader ervoor had gezorgd dat haar oom de Elite uit werd gegooid. Dezelfde commander die haar verdomde rank gekregen had door de kat die ze zomaar had laten gaan. Razor’s blik werd scherp terwijl ze naar de crèmekleurige she-cat keek, luisterend naar wat ze kon doen. “Ja, commander,” zei ze op een toon waaruit onmogelijk op te maken was of ze respect toonde, sarcastisch was of het spottend bedoelde. Voor haar was het een combinatie van de laatste twee, want respect zou ze nooit hebben voor deze kat. Razor wilde vragen of ze soms Thora moest rapporteren aan Cobra wat zwerfhonden betrof, maar ze besloot om op de binnenkanten van haar wangen te bijten. Als Thora en Cobra dachten dat ze hiermee weg zouden komen en dat zij diegenen zouden zijn die de Elite groot zou brengen, dan hadden ze een probleem. Razor zinde op wraak en zodra ze oud genoeg zou zijn, zou ze haar kans pakken. Maar niet nu. Ze luisterde naar Thora’s opmerking en ze draaide zich weg om de grijns op haar gezicht te verbergen. Oh, ze zou zeker naar Thora rennen. Met de twee grootste, gevaarlijkste honden op haar hielen. Eens zien hoe sterk hun commander was als dat zou gebeuren. Als Thora’s nek doorgebeten zou worden voor haar ogen had ze weer haar dagelijkse portie voldoening achter de rug. Cobra zou de volgende zijn, de ellendige slang die hij was. Razor klemde haar kaken op elkaar terwijl woede door haar groene ogen schoot. Ze rende weg van het kamp, in de richting waar ze moest patrouilleren. Haar zwart-witte vacht kon ze gemakkelijk gebruiken als camouflage. En terwijl ze zo langs de struiken schoot, vroeg ze zichzelf af of Shark ergens in de buurt zou zijn. Haar gedachten werden afgeleid toen ze algauw de eerste hint van hond opving, maar niet te dicht in het buurt van het kamp om een gevaar te vormen. Jammer.

Zo snel als de geur van hond gekomen was, ging het ook weer weg. Razor besloot om dit gedeelte van het bos te laten voor wat het was en liep in plaats van de andere richting uit, in de richting waar honden vaak uitgelaten werden door hun Twolegs en waar dus de meeste dreiging uit kon komen. Het park werd door de Elite geclaimd als één van hun gebieden, maar vele kittypets, honden en Twolegs kwamen er nog steeds regelmatig. Haar blik keek gealarmeerd op toen ze een hint van hond rook, deze keer veel sterker. Ze tuurde tussen de bosjes door die een uitmuntende camouflage verschafte voor haar zwart-witte pels en keek recht in de boosaardige oogjes van een middelgrote hond. Hij had haar gezien, dat zag ze aan de manier hoe hij zijn bek opende en zijn tong verlekkerd uit zijn bek liet glijden. Ze zag dat hij een halsband droeg en dat diezelfde halsband ervoor zorgde dat de toegang naar haar belemmerd werd. Even verscheen er een overwinnende grijns om haar lippen, maar die verdween toen de Twoleg iets onverstaanbaars brabbelde en zich vervolgens vooroverboog. Ze besefte, terwijl ze in de glimmende oogjes van de hond keek, net iets te laat wat de Twoleg van plan was. Met een zacht klikje ging de riem van de hond los en de seconden erna, werden verspild door vier ogen die elkaar peilend aankeken. Daarna zag Razor de spieren in de achterpoten van de hond aanspannen en stoven de bladeren achter hem op terwijl hij naar de young one rende. Razor wist zich nog maar net op tijd om te draaien en te voorkomen dat zijn klappende kaken zich rond haar staart zouden sluiten. In eerste instantie wilde ze in de richting van het kamp rennen zodat ze wraak kon nemen op Thora en haar broer, maar toen schoten opeens de gezichten van Chawl, Jim, Jackdaw en de paar anderen van wie ze daadwerkelijk hield als een film op haar netvlies. “Verdomme,” bromde ze en ze veerde naar rechts, weg van het kamp en weg van Thora. Haar hart racete in haar keel terwijl ze in het rond keek om te zien of ze ergens kon ontsnappen. Maar niets. En omwille van het feit dat de hond net iets groter was dan haar zou het slechts een kwestie van tijd en verspilde energie zijn voordat hij haar had ingehaald. Maar Razor weigerde om Thora om hulp te roepen. Ze ging de naam van een kat die haar oom verraden had niet roepen. Nooit.