Family bonds.

Scar onderdrukte een zachte zucht. Hij was het leven binnen deze barn nu al beu, maar het zou nog een paar moons duren eer dat hij actie mocht ondernemen. En dan mocht hij nog niet zelf alles ontdekken, maar was hij aan iemand verbonden. Hij hoopte eerlijk gezegd dat het zijn moeder was die hem nieuwe dingen ging leren; hij kende niemand anders dan zijn moeder wat de oudere katten betrof en hij had tot dusver ook niet echt moeite gedaan om hun te leren kennen. Hij had geen vragen gesteld en was niet nieuwsgierig naar zijn vader, zoals de meeste kittens die hier verbleven. Het belangrijkste was dat hij elke dag melk kreeg en dat hij groeide en dat was het eigenlijk. Eigenlijk best saai, als je er zo over nadacht. Maar er was niemand die zijn echte gedachten kende, alleen hijzelf. Hij was er ook niet erg happig op om zijn gevoelens te delen; meestal deed hij net alsof hij het allemaal prima vond terwijl er vanbinnen een storm in hem woedde die zei dat het beter kon. Maar goed. Nog een paar moons en hij zou uit deze barn weggaan. En dan kon het ontdekken pas echt beginnen. Hij snapte niet veel van wat er buiten de barn aan toe ging, maar soms leek het wel lichtelijk chaos te zijn. Hij had natuurlijk enkele flarden van gesprekken opgevangen en was er achter gekomen dat een redelijk belangrijke kat het kamp had moeten verlaten. Hij was dus verbannen. Hoewel Scar lichtelijk nieuwsgierig was naar wie deze kat was, vroeg hij er niet echt naar. Hij zou er wel achter komen naarmate hij ouder werd, daar was hij zeker van. De tabby tom draaide zijn kopje toen hij beweging naast zich hoorde en richtte zijn blik op een gitzwarte tom met groengele ogen, een kat die nog jonger dan hem was en nog maar pas was geboren. Als hij het zich goed herinnerde, heette deze jonge tom Jaws. Een toepasselijke naam, als je het hem vroeg. Scar gaf enkel een knikje naar de tom toen hun blikken elkaar ontmoetten, maar zei niets. Meer dan wat onzinnig gebrabbel zou er waarschijnlijk toch niet uitkomen; daar had hij niet veel aan.

Scar weerhield zijn oren nog maar net van wiebelen toen de tom opeens tegen hem begon te praten. En het was geen onzinnig gewauwel. Nee, het klonk als een kitten die even oud was of zelfs ouder dan hem. Hmm. Misschien had hij zich wel ietsje vergist toen hij dacht dat deze tom nog maar pas was geboren. Toen de tom zich tot zijn volle lengte hees, zag Scar dat hij zich pas echt goed had vergist. Dat was aan zijn blik echter niet te zien; hij hield zijn blik onbewogen toen de tom zijn vraag stelde en naar hem toe wandelde. Echt wandelen, niet waggelen. Nee, dit was zeker een oudere tom en hij had zich gruwelijk vergist. In elk geval zou niemand dat behalve hijzelf te weten komen, maar een tikkeltje awkward was het natuurlijk wel. “Klinkt goed,” sprak hij, de toon van zijn stem emotieloos. Toch borrelde er iets van enthousiasme in hem op bij het idee dat hij naar vechtende katten zou kijken. Hij wilde het niet toegeven, maar het interesseerde hem stiekem wel hoe katten elkaar te lijf gingen en elkaar verwondden alsof ze niet samen in één grote groep leefden. En dit ging er ruig aan toe. Als hun moeders bij hun waren, zouden ze vast niet meer mogen kijken en daar had hij niet zo’n zin in, dus liep Scar in de richting waar Jaws naar had gewezen. Het feit dat Jaws geïnteresseerd was in de gevechten en misschien net zo graag het bloed zag stromen uit de gemaakte wonden als Scar zorgde er wel voor dat de tabby een bepaalde interesse begon te ontwikkelen naar de zwarte tom toe. Misschien waren ze toch niet allemaal zo saai als hij in eerste instantie had gedacht. Het zou hem waarschijnlijk wel goed doen als hij toch met minstens één kat hier op kon schieten. “Die tom wordt echt helemaal aan stukken gereten.” En hij grinnikte. Het klonk als een droog, hol geluid, maar het was meer dan hij sinds zijn geboorte uit had kunnen brengen wat het onderwerp humor betrof. Zijn blik bleef gericht op de katten, maar hij was zich vanbinnen fel aan het concentreren op wat Jaws’ reactie nu zou zijn.