Freedje
26
Actief
| |
|  Onderwerp: It's called prey.  di 18 sep 2018 - 20:59 | |
| Met een raar gezicht keek Venomkit naar het ding dat voor zijn neus lag. Een van de toms had het meegebracht naar de nursery, waarschijnlijk in de veronderstelling dat zijn oudere kitten het al zou kunnen eten. En nu lag het daar maar gewoon, onaangeroerd. Het was een vreemd zicht, zo met die grijze vacht en die lange, dunne staart. Het beest was echt klein en zijn oogballetjes glommen nog, een doodse blik in zijn ogen. Venompaw pokete het voorzichtig met zijn poot, in de veronderstelling dat het misschien zou gaan bewegen als hij dat deed. Maar er gebeurde niets. Hij kwam wat dichterbij en snuffelde voorzichtig aan de prooi; het rook eigenlijk best wel aangenaam. Hij gaf er nog een tikje tegen en het ding rolde om zodat Venomkit naar zijn onbeschermde buik kon kijken. Zijn moeder had hem gezegd dat de buik het zachtste en kwetsbaarste onderdeel was van zijn lichaam; zo te zien was dat voor dit vreemde beest niet veel anders. De huid in zijn buik lag open en toen Venomkit daar aan snuffelde, trok hij zich met een vies gezicht terug. Yugh! Dat zag er pas smerig uit en het rook ook niet bepaald lekker. Snel rolde Venomkit het ding weer terug zodat hij er niet langer naar hoefde te kijken. Een beeld kwam opzetten waarbij hij zichzelf zo op zijn rug zag liggen, zijn buik opengereten. Hij schudde zijn kopje en opeens vond hij het ding niet meer de moeite van het bestuderen waard; hij deed behoedzaam een paar stapjes naar achteren, verlaagde zich zodat hij op zijn buik rustte en keek naar het beest. Het had nog altijd niet bewogen, zelfs niet nadat Venomkit aan de wond op zijn buik had gesnuffeld. Dan moest het waarschijnlijk dood zijn. Zijn moeder had hem verteld dat als een kat doodging dat ze naar StarClan zouden gaan. Gold dat ook voor deze beesten? Hij had eerlijk gezegd geen idee. En hij was er vrij zeker van dat als hij dat aan dit beest ging vragen, hij toch geen antwoord zou krijgen.
+ Eerste post voor ,Stormkit |
|
