A few new stars shall appear in the cloudless skies [Geboortetopic]

☆Every great dream begins with a dreamer. Always remember, you have within you the strength, the patience, and the passion to reach for the stars to change the world☆

Hailstorm had zich die avond dicht tegen Smokebreath aan gekruld zoals ze de afgelopen Moon ook had gedaan. Zijn ademhaling klonk kalm en dat deed de hoogzwangere kattin ook ontspannen. Ze gebruikte zijn flank als kussen; zodat ze zijn hartslag en ritmische ademhaling kon horen, zeker als ze zelf gespannen was zorgde dit ervoor dat ze in slaap gesust werd. Ze was ergens verbaasd geweest dat de kater haar zonder problemen bijstond. Immers was dit niet gepland; maar toch was het nestje gewenst. Haar buik was gezwollen met kittens. Het beloofde een redelijk groot nest te worden; hoogstwaarschijnlijk zou de bevalling binnekort startten en dus had ze de slaap nodig. De kattin zuchtte ongemakkelijk terwijl ze de kater liet slapen; ze kon die avond de goede slaaphouding niet vinden. Een onbekende druk zat op haar buik en het voelde alsof er iets aan te komen zat. Ze wust dat de bevalling niet lang zou laten wachtten. Misschien enkele dagen. Hailstorm was blij dat hij veilig was terug gekeerd met Tallstar nadat de Leader zijn levens had gehaald. Kort daarna had ze de Leader het nieuws ook verteld. Waarna ze had besloten de Nursery in te trekken en enkel buiten kwam als een andere rookkleurige Senior Warrior erbij was. Haar oranje ogen sloten zich terwijl ze diel zuchtte en eindelijk in slaap viel.

☆I will love the light for it shows me the way, yet I will endure the darkness because it shows me the stars☆

Ze had voor haar gevoel nog maar net haar ogen gesloten toen ze wakker schrok omdat het gevoel in haar buik sterker werd. Niet alleen dat ook voelde ze een steek. Het was donker terwijl ze haar ogen opende en probeerde te verliggen. Misschien zou ze dan weer verder kunnen slapen. Wist zij veel dat de kittens dat moment hadden gekozen te komen. Terwijl de sterren helder aan de hemel schenen. Toen een tweede steek opkwam kreunde ze zachtjes voordat ze met een rustige en ietwat slaperige stem een bekende naam uitsprak. "Smokebreath!" Ze klonk kalm al was het duidelijk urgent; immers maakte ze hem meestal niet in het midden van de nacht wakker. Het schijnsel van de halve maan en sterren was echter voldoende voor de kattin om met haar scherpe ogen de kater te kunnen zien die naast haar lag. "Wordt wakker," Mauwde ze terwijl een derde steek haar deed verstijven. Hailstorm legde haar kop neer in het zachte warme mos terwijl ze haar oren nerveus in haar nek legde. Langzaam sloot ze haar ogen terwijl ze een schietgebedje naar Starclan deed.

☆I'm a dreamer. I have to dream and reach for the stars, and if I miss a star then I grab a handful of clouds☆

"Smokebreath, ik..," Een rilling, een wee trok door haar buik heen en deed haar ademhaling stokken. "ik denk dat ze komen," Mauwde ze moeizaam met verstikkende stem. Terwijl ze een blik op haar gezwollen buik wierp. De weeën volgden elkaar sneller op, net zoals haar ademhaling. Het deed zeer, tranen prikten in haar ogen maar ze gaf nog geen kik. Ze klemde haar kaken koppig op elkaar in de hoop de andere Queens en kittens niet in de holst van de nacht te hoeven wekken. Het beloofde een lange bevalling te worden. Iets dat de Senior Warrior niet wist. De weeën kwamen te onregelmatig en de pijn liep zeer langzaam op. Af en toe had ze een poos rust waarin ze kon verliggen en kort met de rookkleurige kater kon spreken. Hem kon vragen om wat nat mos om op te likken of een kort verhaal over zijn eerste Warrior training. Of het kort bespreken van namen van kittens, neutrale en krachtige namen. Namen voor sterke toekomstige Warriors.

☆I will love the light for it shows me the way, yet I will endure the darkness because it shows me the stars☆

Toen de eerste zonnestralen de Nursery binnen kwamen liepen de weeën sneller achter elkaar op en maakte Hailstorm voor het eerst een pijnlijk geluid. Een zachte kreun die haar deed fronsen terwijl ze de drang ontwikkelde om te persen. De eerste kitten was onderweg. Haar oranje ogen opende ze terwijl ze in angst Smokebreath aan keek, zou alles goed gaan? Haar ogen sloot ze kort terwijl ze een laatste keer krachtig perste en de eerste kitten, langharig zoals beide ouders, geboren werd. Een gestreepte vacht, vier pootjes en een staartje. Alles zat erop en eraan. "Smokebreath?" Hijgde ze lichtjes duidelijk niet in staat zijnde om haar kop lang op te heffen en de kitten droog en schoon te likken. Een naam te geven. Hem duidelijk aansporende voor de kitten te zorgen; haar bij haar buik te leggen nadat hun eerste dochtertje schoon en warm was. "Geef jij de naam?" Mauwde ze zacht, met trillende stem terwijl ze de kitten bewonderde. Haar lichaam leek haar even rust te gunnen. Al was het duidelijk dat er een andere kitten zou komen.

☆Summer is the annual permission slip to be lazy. To do nothing and have it count for something. To lie in the grass and count the stars. To sit on a branch and study the clouds☆

Haar eerste kit was prachtig en de naam die Smokebreath haar had gegeven ook, Stormkit. Vernoemd naad haar wellicht? Haar oranje ogen stonden vertederd, terwijl ze naar de kitten keek waarna ze haar ogen sloot en de weeën sneller opkwamen. Haar lichaam maakte zich klaar om een tweede kit te baren. Dit keer was het een katertje. Ook een langharige en tabby kitten. De eerste twee kittens leken duidelijk het meeste op haar. Ook al hoopte ze dat er ook een paar kittens de prachtige rookkleurige vacht van Smokebreath zouden erfen. Ze draaide zich om, om de kater te zien en noemde het katertje naar een van de gebieden; daar waar ze Smokebreath in het licht van de vuurvliegjes had gezien. Waardoor ze hem de dag erna had aangesproken en een klik had gevonden. "Marshkit," Mauwde ze zacht terwijl ze de kitten weer door Smokebreath schoon liet maken en checken.

☆O, thou art fairer than the evening air clad in the beauty of a thousand stars.☆

Dit keer had ze geen kans om de rookkleurige kater aan te kijken. Het derde kitten was op komst, waardoor ze haar ogen dichtkneep en een pijnlijke mauw haar mond verliet. Ze perste twee, drie keer waarna de eerste rookkleurige kitten, een kitten die op zijn vader leek geboren werd. "Smoke," Mauwde ze zacht. "Smokekit," Haar stem klonk warm en vermoeid terwijl ze iets overeind kwam om de reactie van de vader te zien. Haar tweede zoon was geboren, hun tweede zoon. De drie kittens waren prachtig, ze voelde een warmte in zicb opbloeien een beschermingsdrang en liefde voor de kittens. Bij drie kittens zou het echter niet blijven. Dat kon ze voelen. Hoeveel zouden er nog komen. Ongemakkelijk keek ze de kater aan waarna ze hem aansprak. "Hoeveel nog?" Hoeveel kittens zouden ze nog op de wereld zetten. Haar lichaam voelde moe aan, ze begon dorst te krijgen en de pijn werd langzaamaan ondragelijk.

☆Son, brother, father, lover, friend. There is room in the heart for all the affections, as there is room in heaven for all the stars☆

Even leek de bevalling stil te liggen. Voor enkele ademteugen voelde ze geen weeën totdat er ineens een sterke steek weer opkwam en de kattin de drang om te persen weer op voelde komen. Dit keer kwam de kitten snel, en keek de kattin een tikkeltje verbaasd op. Ze kon nog steeds de kracht niet vinden de kitten droog te likken en liet dat over aan Smokebreath. Hij was de vader en hij had ervaring met bevallingen. Daarbij was het begin van de bevalling lang en zwaar geweest en bespaarde ze zoveel mogelijk energie, zodat ze al haar kittens veilig en hopelijk gezond op de wereld kon zetten. Deze kit mocht de vader de naam geven. Ook dit dochtertje leek op haar vader, nu waren er twee kittens die op haar leken en twee die op de rookkleurige kater leken. De bevalling was bijna voorbij. "Geef jij de naam?" Vroeg ze terwijl ze haar ogen, waaruit de tranen nu liepen; die ze weg knipperde, op hem richtte.

☆The stars don't look bigger, but they do look brighter.☆

De korte rust waarin ze de kater had kunnen vragen om de naam werd weer verstoord waarna voor de laatste keer de prachtige en uitgeputte Queen weer moest persen. Het laatste kittentje werd geboren. Weer een prachtige tabby, en weer een dochtertje. Vijf kittens waren geboren en Hailstorm was uitgeput. Ze wist nog geen naam voor de kitten maar was vastbesloten de laatste kitten zelf de naam te geven. "Cinnamonkit," Mauwde ze zacht waarna ze met haar oren trok en haar ogen uitgeput sloot. "Smokebreath?" Perste ze met moeite over haar lippen. Ze had wat te eten nodig en daarna veel rust. Ze hoopte ergens dat de kater een dag vrij kon nemen als hij Tallstar en Acefray sprak zodat hij haar kon helpen met deze nieuwe ervaring. Gelukkig was ze niet te veel bloed verloren en kon ze rustten snel na de laatste kit. Haar ogen keken vol liefde en trots naar de vijf kleine kittens. Hun gezin, onverwachts, apart, geliefd en toekomstige Warriors van Shadowclan.

geboortevolgorde:

☆Smokebreath zal als eerste mogen posten, alleen posten met toestemming! De kittens mogen daarna posten wanneer ze willen.☆

Ondanks dat de kater zijn ogen gesloten had, sliep hij niet. Hij had gemerkt dat Hailstorm vannacht ongedurig was en dat kon meestal maar één ding betekenen. De grote rookkleurige kater had zonder mokken en morren intrek genomen in de nursery en had Hailstorm bijgestaan bij haar zwangerschap. Het waren lange nachten, aangezien het hier maar krap was voor de kater, maar hij deed het wel. Ze hadden hier samen niet voor gekozen en zouden dus samen voor de gevolgen staan, al ontving hij de gevolgen maar wat graag. Onder zijn brommerige exterieur wilde hij maar wat graag vader worden. Hij had Littlestream altijd als een dochter beschouwd, maar ze was nu verdwenen en het had een groot gat achtergelaten in zijn hart.

De kater hief zijn kop toen de kattin tegen hem begon te spreken en voelde zijn hart in een overdrive schieten. Zoveel bevallingen had hij al meegemaakt, en deze was toch zo doodeng als maar kon zijn. Gelukkig had hij de kennis nog steeds en wisten zijn poten wat hij moest doen. Hij zou Acefray niet roepen, waarschijnlijk kon hij zelf de kittens beter ondersteunen dan die onkundige kater zou kunnen. Waarschijnlijk had Acefray niet eens bijgehouden wanneer de kits ongeveer zouden moeten komen. Misschien lag hij stoned aan de catnip in de medicine cat den, wist Smokebreath veel waar die kater uithing. In ieder geval hoefde hij hem hier niet in de den te hebben.

De kater had de laatste maan extra lange jachten gedraaid, of tenminste, hij was langer van huis. Tussen het jagen door verzamelde hij de kruiden die hij nodig had. Alleen papaverzaadjes had hij niet kunnen vinden zo midden in groenblad. Die had hij domweg uit de medicine cat den gepakt zonder het te vragen. Acefray zou ze vast niet missen. Voorzichtig legde hij zijn poot op Hailstorm's samentrekkende buik. "Rustig maar," mompelde de kater zachtjes. De weeën lagen nog ver uit elkaar. Het zou waarschijnlijk nog wel even duren. En zo trok de nacht aan hen voorbij, vol van verhalen en toch af en toe nog een zeldzame lach tussen de pijnlijke samentrekkingen van haar buik door. Hij haalde vanalles voor haar, nat mos, een stok voor als het nodig was. Samen zouden ze hierdoor komen.

Het licht filterde al door de bladeren en Smokebreath begon ongerust te raken, niet meer zeker wetende of het zo lang moest duren toen de eerste kitten het ochtendlicht mocht aanschouwen. Hailstorm was nu al uitgeput toen de eerste kitten was gekomen. "Spaar je krachten," mompelde de kater, haar een korte lik over haar verhitte kop gevende, waarna hij de vruchtzak doorbeet en de kitten begon schoon te likken, tegen de haren in om de ademhaling op gang te brengen. De kitten was een prachtige blauwe tabby, al dan wel zonder het wit van haar moeder. "Het is een dochtertje, Hailstorm," miauwde hij zachtjes, zijn stem lichtjes verstikt. "Ik denk dat Stormkit een prachtige naam voor haar zal zijn, opdat ze net zo sterk zal zijn als haar moeder," miauwde de kater op dezelfde verstikte toon, de kitten naar Hailstorm's samentrekkende buik neuzende zodat ze kon drinken.

Hij had voor zijn gevoel nauwelijks naar zijn eerste dochter kunnen kijken toen de volgende kitten op komst was. De kater richtte zijn blik bezorgd op zijn niet-partner en gaf haar in stilte een kopje, haar steun biedend als ze het zou accepteren. De volgende kitten kwam vrij snel ter wereld, een tabby katertje. Een zoontje. De kater ging opnieuw vlug aan het werk. "Een zoontje," prevelde hij vertederd, terwijl hij zijn poot iets ophief zodat Hailstorm ook de kitten zou kunnen zien. Het katertje kreeg de toepasselijke naam Marshkit. "Dat is een schitterende naam," mompelde de kater, een lik gevend over de rug van beide zogende kittens. Ze waren perfect. Al waren het er maar twee, al zou het hier stoppen, het waren perfecte kittens.

Maar Starclan had nog meer geschenken voor hem, ondanks dat ze niet verwacht waren. De buik van Hailstorm begon opnieuw samen te trekken en een rookkleurig katertje kwam ter wereld. Tenminste, hij leek eerst zwart totdat Smokebreath hem iets droog gelikt had. Smokekit zou de naam van het katertje zijn. Eventjes viel Smokebreath stil. "Weet je het.." zeker begon de kater, maar hij vroeg er verder niet over en boog zijn kop dankbaar. Tranen brandden achter zijn ogen, maar hij zou ze niet laten vallen. Voorzichtig zette hij zijn poot op de buik van Hailstorm, zachtjes voelend. De spieren waren aan het pauzeren. "Nog zeker eentje," mompelde de kater, voorzichtig drukkend. Hij neusde haar wat nat mos en papaverzaadjes toe. "Als je ze nodig hebt.. Neem ze."

Het wachten op de laatste kit of misschien wel kits was haast ondragelijk. Als medicine cat kon je een beetje afstand houden en hij snapte ook ergens wel dat medicine cats geen familie mochten verwekken. Je kon niet meer zeker naar je eigen werk kijken en je gevoelens waren veel te sterk. Toch wist hij zeker dat hij zich hier kundig door kon werken en toen de weeën weer kwamen, kwam de kitten ook snel. Hij hief zijn kop van de kitten toen Hailstorm aan hem vroeg of hij de kitten een naam kon geven. Oh Starclan. Hij vond zichzelf heel slim met Stormkit, maar voor de rest..? Hij bestudeerde de kit stilletjes en boog toen zijn kop naar Hailstorm. "Sequoiakit," sprak de kater zachtjes, "Opdat ze zo sterk mag zijn als de bomen in het woud."

De kater gaf Hailstorm een nieuwe lik over haar kop. "Je doet het geweldig," mompelde de kater. Aan haar buik te zien zou het immers niet eens bij vier kittens blijven. "Het zal niet veel langer duren." En gelukkig had hij gelijk toen de laatste kitten ter wereld kwam en de prachtige naam Cinnamonkit kreeg. Vijf kleine kittens, alle vijf perfect. Hij duwde zijn neus even in Hailstorm's nekvacht. "Ondanks dat ze niet verwacht waren.. Zijn we gezegend door Starclan met vijf fantastische kittens," mompelde de kater, waarna hij zijn kop weer terug trok. "Ik zal wat eten voor je halen, je zult het wel kunnen gebruiken na deze nacht." De kater stapte de den uit om wat voor haar te halen. Pas toen hij de den verlaten had vloeide de adrenaline weg en voelde hij de vermoeidheid als een sloopkamer hem raken. Grote Starclan... Het duurde niet lang voordat hij terug was met een haas, zeldzaam voor Shadowclan. Maar hij had wel het idee dat Hailstorm zo'n zeldzame prooi verdiende.

_{De kittens mogen nadat ze gepost hebben op twee weken en hun ogen openen c:}

Stormkit kon niet zeker zeggen wanneer ze bewust werd van alles om haar heen, de warmte, de drukte. De kitten probeerde haar pootjes wat te bewegen en zonk weer terug in rust. Ze zou zich niet afvragen waar ze was. Totdat het niet meer rustig was en alles ineens benauwd en vervolgens verschrikkelijk. koud. werd. Iets warms raspte over haar heen en de kitten vulde voor de eerste keer haar longen met lucht. Dat was koud! Ze vond dit helemaal niet fijn! Een machtige schreeuw ontsnapte de kitten waarmee ze de laatste vloeistof uit haar keel blies. En nu werd ze ook nog eens geduwd. De kitten kroop wat over de koude grond totdat ze een warmtebron vond met.. iets wat heel erg lekker rook. De kitten begon spontaan te zogen en besloot toen dat deze plek nog niet zo slecht was.

Ik heb zo de schurft aan geboorteposts

Hij had besloten om die nacht in de nursery te gaan slapen. De reden? Hij wilde een nacht bij Northernfaith en zijn kittens kunnen doorbrengen. Het was wat krap in een nest, maar hij deed het ermee. Hij was die avond in ieder geval in slaap gevallen, maar werd vroeg in de ochtend gewekt door iets. Langzaam kwam hij in beweging vanuit het nest, proberende niemand anders te wekken. Met een geeuw die zijn bek verliet liep hij naar de plek waar de commotie was. Hij wilde vragen wat er aan de hand was, maar merkte toen de kittens op naast Hailstorm. Blijkbaar was de poes bevallen van haar kittens. "Gefeliciteerd." Was het eerste dat uit zijn bek kwam, terwijl hij van de kersverse moeder naar de vader, Smokebreath keek. Hij was misschien nog niet goed wakker, maar dit kon hij op zijn minst.

Een rookkleurige kitten had zich de afgelopen twee Moons ontwikkeld van één cel naar een volgroeide kitten. Volgroeid is wellicht een te groot woord; maar levensvatbaar was hij wel. Net zoals zijn vader zou hij een lange rookkleurige vacht dragen; die wellicht met de tijd ook lichter zou worden. Nu was hij nog best donker gekleurd; maar duidelijk niet geheel zwart. De bevalling van zijn moeder Hailstorm duurde lang. Natuurlijk merkte hij wazig een nieuw soort beweging op; echter was het niet belangrijk genoeg voor hem om er echt over na te denken. Immers wist hij niets van het geboorteproces af; hij was enkel de warme, donkere baarmoeder gewend waarin een vijftal kittens had gegroeid en ontwikkeld totdat ze sterk genoeg waren de buitenwereld aan te kunnen.

Een koude buitenwereld want zodra hij dan geboren werd, na een zus en een broer, voelde hij de kou; ondanks dat hij in een warme Nursery was geboren. De kater die hij later als zijn vader zou leren kennen, likte hem droog, en bracht zijn longen op gang. Met zacht gepiep, werd hij bij zijn moeder's warme buik gelegd en begon hij uit instinct te drinken. Niet wetende dat hij in de tussentijd zijn naam al had ontvangen. Smokekit, vernoemd naar zijn vader; een gerespecteerde Warrior van Shadowclan en ooit; ooit zou hij dit wellicht ook zijn. Tot die tijd zou hij zes Moons naast zijn moeder slapen; en leren van beide ouders. Die ondanks het feit dat ze geen partners waren toch kittens hadden gekregen.

Het was eindelijk zo ver. Al die tijd had ze vredig in de buik van haar moeder gewoond totdat er iets veranderde. De zachte buikwand begon samen te trekken en dat ging steeds sneller en harder. Met haar pootjes klauwde ze heen en weer op haar plekje maar er gebeurde verder niks. Instinctief dook de kitten wat ineen toen ze voelde dat er wat meer ruimte in de buik van haar moeder kwam. De andere kittens die haar broers en zussen zouden worden gingen er een voor een uit.
Nu was het haar beurt. De buik trok weer samen en nam haar mee in de bewegingen. Met een plof werd de kitten op het mosbed geworpen waar ze met krachtige bewegingen begon te wurmen en probeerde vooruit te komen. De wereld was donker en koud. Was ze maar in haar moeders buik gebleven... Een ruwe tong ging over haar ruggetje en ze begon luidkeels te piepen totdat ze tegen een warme bron werd aangelegd. De warmte was fijn en de geur van iets zoetigs dreef haar kleine mini neusje binnen. Zonder na te denken opende ze haar bekje en begon ze te drinken van de warme zoete bron. Terwijl het warme in haar bekje kwam kalmeerde ze en de tong bleef over haar rug en kop gaan. Het was goed zo. Ze was de dochter van een oud Medicine Cat en een stoere moeder Warrior. Alles wat ze nodig zou hebben om te overleven in deze barre wereld was hier om haar heen. Het leven zou beginnen.

Nieuw leven was altijd mooi, want waar levens verdwenen kwamen er ook weer nieuwe. Zo ook voor deze kitten, die nu nog warm in de baarmoeder van Hailstorm zat. Er was nog geen sprake van bewustzijn, er was eigenlijk nog niks. Hij leefde, dat was iets wat zeker was, want oh, wat zou zijn moeder een last van zijn schop gehad hebben. In de baarmoeder was deze kitten al bewegelijk en actief geweest.
En zo kwam hij ook op de wereld, toen de weeën begonnen waren en langzaam het lijfje van het katertje in het mos beland was. Er waren nauwelijks likken nodig om hem aan het piepen te krijgen en zijn pootjes bewogen ook al snel alle kanten op. Zijn instinct ging ook al mooi te werk, klaar om opzoek te gaan naar voedsel. Hier werd hij echter naar toe gebracht.
Marshkit werd zijn naam, gegeven door zijn moeder. Bewust van zijn naam was hij nog niet, maar het zou ongeveer een quarter moon duren en zijn oren zouden werken en zijn naam op pikken, weer een quarter moon later zouden zijn ogen open gaan en zou hij eindelijk zijn moeder en siblings kunnen zien. Nu was de grote vraag? Was Shadowclan klaar voor hem, zoals hij klaar voor het leven was?