Working 9 to 5

Alles was rustig in de Nursery, zoals dat eigenlijk altijd wel was. Sinds ze hier waren aangekomen was hun leven nogal veranderd. Bergen, dan een lange reis en nu hier rustig, in deze den. Er leek wat leven in het hele gebeuren te komen toen een volwassen kat voorzieningen kwam brengen. Een muis en een bolletje mos dat volgezogen was met water. Dat waren dan eigenlijk ook wel weer de standaard dingen. De kattin - die er eigenlijk toch wel heel anders uit zag dan de meeste andere katten die hij tot dus ver had gezien - vervolgde haar weg richting de achterkant van de den. Servalkit besloot er achteraan te gaan, hij wilde die gekke dingen over haar lichaam wel eens beter bekijken. Wat waren het en hoe kwam ze daar aan? Was het goed? "Hallo," begon hij terwijl hij naar de grijze kattin omhoog keek. Van dichtbij zag het er weer anders uit, al die gekke dingen over haar lichaam. "Wat zijn dat?" vroeg hij zonder eerst duidelijk te maken waar hij het over had.

De kattin keek hem met een kleine glimlach aan toen hij haar begroette. Dat was op zich al heel fijn aangezien er ook volwassen katten waren geweest die hem geen aandacht hadden geschonken. Dan hadden ze geen tijd voor hem. “Hallo Servalkit, maar wat bedoel je?” vroeg de donkere kattin nadat hij zijn vraag had gesteld. Altijd verbaasde hij zich er over dat de katten iedereen bij naam kende. Hij had er al moeite mee om de kittens en de Queens uit de nursery te benoemen, laat staan alle andere katten in de clan. Maar goed, daar ging het nu niet om. Hij wilde weten wat die dingen waren. "Die dingen over jouw lichaam. Dat heb ik nog nooit zo gezien." Dat was toch wel duidelijk genoeg? Er viel niet veel meer over te zeggen, tenzij hij ze natuurlijk mocht aanraken. Hoe zou dat eigenlijk voelen? Zou hij het kunnen aanraken? Laten we dat maar eens proberen. Met een paar zelfverzekerde stapjes liep hij naar de poten van de kattin. Hij stak een van zijn voorpootjes uit om de dingen op haar poten te kunnen aanraken.

“Dat zijn littekens. Plekken waar mijn huid kapot is gegaan en geen vacht meer is terug gegroeid. Het doet geen pijn meer en ziet er alleen een wat vreemd uit, het is een volwassen-katten ding,” vertelde de donkere kattin hem. Al die volwassen-katten dingen waren niet eerlijk. Hij wilde ook! De Queens zouden het hem alleen verbieden. Dat deden ze vaak ook als hij een wedstrijdje wilde doen. Het was allemaal veel te gevaarlijk volgens hun. Wat hij wel opmerkte was dat de kattin reageerde op zijn aanraking. Ze zette haar vacht een betje op maar liet die daarna weer zakken. Dat had hij nog nooit iemand zien doen. “Sommige katten hebben ook littekens maar die zitten verstopt onder de pels en zie je dus niet,” vertelde de Windclanner hem vervolgens. Zouden zijn oudere siblings die dan ook hebben? Dat zou hij de volgende keer wel eens vragen. Wat hem nu vooral nieuwsgierig maakte was die reactie. "Voel je dit wel?" vroeg hij terwijl hij nog een keer met zijn pootje zachtjes tegen een van deze zogenoemde 'littekens' aan duwde.

“Ja, het is zelfs heel erg gevoelig”, sprak de kattin nadat hij nog een keer dit gekke spul dat zij 'litteken' noemde had aangeraakt. Oh? Had hij haar pijn gedaan? Dat was niet helemaal de bedoeling geweest. Pijn was nou eenmaal niet leuk. "So-", daar werd zijn verontschuldiging afgebroken doordat hij aan zijn nekvel werd opgepakt. Hij werd op een steen gezet zodat hij met zijn kopje ongeveer even hoog was als de donkere kattin. “Hm, dit is wel een mooie hoogte voor je, denk je niet?” grinnikte de volwassen kattin. Even keek hij om zich heen, alles was zo veel kleiner nu hij zo hoog was. "Ik wil nóg groter worden, de grootste in de clan!", spak hij vrolijk. Dan had hij dat wedstrijdje in ieder geval ook weer gewonnen. “Het zal vast niet lang duren voor je zelf zo groot ben, je bent al 3 moons, nog maar 9 en je bent een warrior. Als ik jou was zou ik alvast maar denken aan je warrior naam.” Zijn oogjes gleden in het rond, wat kon hij als naam gebruiken? "Serval... moss," mompelde hij. Nee, dat was echt ontzettend lame. Alle namen die hij tot nu toe had gehad toen ze clannetje speelde waren door andere katten bedacht. Mocht je als warrior zelf je naam bedenken? "Jij moet een naam voor me verzinnen!" antwoordde hij vrolijk naar een paar seconden. Volwassen katten waren waarschijnlijk véél beter in het verzinnen van namen dan de andere kittens.

“Nou nou, dan moet je wel héél groot zijn”, reageerde de kattin op zijn idee. Straks werd hij zo groot als een hert! Of nou, dat was misschien wat onhandig, zó groot. “Als je altijd netjes je melk drinkt en straks je prooi drinkt zoals je mama zegt weet ik zeker dat je al een goede groei-start hebt”, vertelde de kattin hem. Meteen gaf hij een instemmend knikje. Als dat zou werken zou hij dat zeker doen. Wat dat betrof kon hij wel wat hulp gebruiken. Hij had namelijk geen idee hoe je groot en sterk moet worden en dat was toch echt zijn doel. “Wat denk je van Servalstrike?” stelde de donkere kattin voor. Hmmm. "Dat klinkt cool!" sprak de kitten enthousiast nadat hij er een paar seconden over had nagedacht. “Weet je toevallig waarom wij clankatten onze volledige naam pas later krijgen?” vroeg de volwassen kattin hem. Meteen schudde hij met zijn kopje. Eigenlijk had hij geen idee wat de reden er achter was. Hij had het altijd maar natuurlijk gevonden maar er moest ook een reden voor zijn, toch?

[Het is dat het half vier was maar 'prooi drinken' nice xd]

“We krijgen ons voorvoegsel van onze ouders. Zoals jouw ouders je Servalkit genoemd hebben, naar de grote voorouders van de clans, als ik een reden moest raden”, vertelde de donkere kattin hem. De voorouders van de clans, daar had hij dus nog nooit van gehoord. Of hij had er wel al van gehoord maar was het simpelweg vergeten. Die kans was er ook nog en eigenlijk ook vrij groot. “Maar zodra je warrior word krijg je een achtervoegsel, die staat voor iets wat je gedaan hebt, of iets waar je goed in bent. Naar iets wat jou helemaal bijzonder maakt van alle andere. Dus misschien word je wel een geweldige jager, dan zou je de naam Servalchase kunnen krijgen. En als je iets heel moedigs hebt gedaan? Dan misschien Servalheart”, legde de kattin hem vervolgens uit. "Servalchase klinkt cool, Servalheart vind ik niet leuk klinken," mompelde het katertje. Het klonk niet zo stoer en niet zo cool als die anderen. Servalchase en... wat was die eerste ook al weer? "Hoe heet jij dan?" vroeg hij vervolgens aan de donkere kattin voor hem. Hij had haar nog nooit gezien en kon dus natuurlijk haar naam ook niet weten.