Looking for a Black Swallow [Open]

Aaah.. dit plekje lag bijzonder lekker .. Opgekruld in een stil hoekje van het kamp, half verscholen onder een varen lag een grijs bolletje lekker te luieren. Haar oogjes begonnen al dicht te vallen en haar gedachten dwaalde af toen een schelle stem haar ruw uit de vredige rust rukte. Haar amberkleurige ogen vlogen open en meteen voelde ze een vlam in haar binnenste. Welke oelewaper verstoorde haar rust nu weer? Met boze oogjes keek ze op en zag ze de dader. Zwarte vachtje, felle ogen, het was Coalkit. Een van Swallowloud haar kits. Nettlekit trok geërgerd met haar snorharen en legde haar kopje over haar pootjes. Mentaal stuurde ze boze signalen af naar het blauwe schepsel, hopend dat ze stil werd. Toen dat niet het geval leek sprong ze overeind en beende ze met parmantige pasjes op Coalkit af. "Je mama is hier niet" miauwde ze met haar scherpe stemmetje. "Wil je alsjeblieft stil zijn er zijn hier andere kittens die willen slapen" snauwde ze, niet in de stemming om ook maar te doen alsof ze Coalkit aardig vond.

Nettlekit rolde met haar ogen en stak haar tong uit. "Knap van je dat je me dan zo goed kent" Snauwde ze met bijtend sarcasme terug. Toen het zwarte kreng het op een gillen zetten drukte Nettlekit haar oortjes tegen haar schedel. Wat een geluid! Ze wierp een geschrokken blik achter zich toen ze zich herinnerde dat Swallowloud natuurlijk op dat gekrijs af zou komen. Dan zou die inktvlek vast boos op haar worden omdat Coalkit haar mond niet houden kon. Coalkit begon mogelijk nog harder te gillen en toen ze haar oortjes zag wiebelen was Nettlekit er klaar mee. "Schreeuw maar voor je mammie Coalkit! Als je niet zo'n baby was geweest had je met me mee gemogen het kamp uit, dan konden we haar zelf zoeken.. baby" Siste Nettlekit toen er een kleine opening tussen al het gekrijs door kwam. Snel haalde ze haar klauwtje over haar eigen pootje. Met fonkelende oogjes viel Nettlekit achteruit op de grond en slaakte ze een kreetje. "Auwww Coalkit je doet me pijn!" Riep ze uit op de meest zieligste en hardste toon die ze kon zodat iedereen in de omgeving het horen zou. Ze zag tot haar genoegen dat een klein streepje bloed vanaf haar pootje naar beneden droop. Vanuit haar ooghoek zag ze iets zwarts door de doorntunnel komen. Swallowloud was gearriveerd.  

Ze was nu al 3 moons en twee weken in de nursery en ze begon het goed beu te geraken. Ja ze hield van haar kits, maar ze was zo done met het Queen leven. Daarom was ze met haar partner gaan jagen, die dat gevoel al een hele tijd had gehad. Met de wind door de haren keerden ze terug naar het kamp. Heron was het duidelijk nog niet verleerd want ze had een mooie waterrat kunnen vangen. Met de regen was het riviertje goed gestegen en was er een hele familie waterratten. Haar partner had een eekhoorn en een duif in haar mond. De opschepper! Heron liet haar blauwe ogen even over haar yin gaan. Pas toen ze de tunnel doorgingen en ze de prooi neerlegden hoorde ze dat Swallow geroepen werd. Het was misschien een beetje verwarrend, maar zij werd 'mama' genoemd en de witte kattin werd 'mawa' genoemd. Je wendde er wel aan. Swallowflight vloog erop af en dat bevestigde dat ze toch niet zo een slechte moeder was. Gewoon... gewoon Swallow. Veel kalmer stapte ze op de twee kittens af. Ze ging zitten en hield haar houding rustig. Echter was haar blik veel strenger. Oude Heronpaw was terug. Ze duldde geen tegenspraak of geen spraak op de vraag van haar partner. Van haar eigen kit niet en van Nettlekit niet.

Nettlekit keek opzij en zag dat Coalkit traantjes in haar ogen had. Met Rabbitkit had ze nog wel medelijden gehad in het begin. De zwarte kit had er gewoon om gevraagd. Nettlekit kromp in elkaar toen ze Swallowloud op haar af zag komen en duwde haar gewonde pootje dicht tegen zich aan. Ze toverde een angstige blik in haar ogen en keek bevend op naar Coalkit die haar verhaal begon af te steken. Een stom verhaal vond de grijze kitten. Ze keek toe hoe Coalkit tegen Swallowloud aan kroop en een steek ging door Nettlekit haar hart. Een boosheid begon zich in haar te nestelen. Diezelfde die ze had gehad toen ze zo tekeer was gegaan tegen alle andere kits toen ze geen deputy mocht worden. En datzelfde gevoel toen Rabbitkit.. Nettlekit wilde weer gaan schreeuwen. Toen de witte poes, Herondulcet, zich ook bij hen voegde voelde Nettlekit zich misselijk. De grijze kitten fronste en vroeg zich af wat dat onplezierige gevoel in haar binnenste was. Ze voelde tranen in haar ogen maar knipperde ze boos weg. Haar blik dwaalde af naar haar pootjes en ze beet hard op haar lip. Ze wilde niets liever dan wegrennen. Maar dat kon niet. Dus moest ze het maar onder ogen zien. Nettlekit duwde zich omhoog. Ze keek Coalkit vol walging aan, haar blik gleed toen naar Swallowloud. Altijd zij.. altijd zij die de pret bedierf. Ze moet altijd mij hebben.. dacht ze verbitterd. Vervolgens naar Herondulcet en haar doodenge blik. Nettlekit slikte en voelde haar zelfverzekerdheid een beetje afnemen maar dwong zichzelf te blijven staan. Ze haatte hen allemaal. Ze keek naar haar pootjes en mompelde op zachte toon "Coalkit liegt niet"

Herondulcet aanhoorde het verhaal van haar dochtertje. Soms wierp ze een blik op Nettlekit. Ze voelde boosheid, maar dat was niet de juiste instelling. Met een roze tong ging ze liefdevol over de zwarte haren van Coalkit. "Dat is inderdaad niet lief en het is zeker oké om mama te missen." Haar blauwe, strenge blik ging naar Nettlekit voordat ze verder praatte. "Dat betekend niet Coalkit, dat je iemand gemeen mag noemen. Dan ben je zelf niet zo lief, snapje." Ze tikte even met haar staart op haar dochters neusje. "Ik ben blij dat je het toegeeft Nettle, maar mag ik vragen waarom je je zelf pijn doet?" Haar blik stond nog steeds op uiterst streng, maar haar houding was open en gericht op het kleintje. Het zinde haar niet dat Nettlekit al op zo'n jonge leeftijd katten probeerde te manipuleren. Ze zou een oogje houden op haar in de nursery.