Visiting

Silverdew was aan het jagen toen ze zich verstapte en struikelde. Eerst had ze gedacht dat het wel meeviel, maar de pijn in haar voorpoot was bij zonhoog nog niet over. De pijn was niet al te erg, maar wel irritant en... wellicht het voorteken van iets ergers en ach, wat als het permanent bleef en ze de elder den in moest? En daar zou ze zich doodvervelen. Nee, dit onbehandeld laten was absoluut levensgevaarlijk. Daarom had ze besloten dat ze genoodzaakt was een bezoekje te brengen aan de Medicine cat den. Voor de ingang bleef ze staan. "Routpaw?" vroeg ze met vragende stem. Ze hoopte dat de poes hier aanwezig was. Ze had haar immers al een tijd lang niet gesproken.

- Routpaw

De poes zat net, letterlijk, met haar kop tussen de kruiden toen haar naam door de den heen galmde. "Routpaw?" met een ruk keek ze op van het holletje waar ze een besje uit had proberen te grissen. Haastig veegde ze wat van de losse bladeren van haar gelaat af, waarna ze naar de ingang begon te trippelen. "Kom eraan!" eenmaal daar herkende ze de iets jongere warrior genaamd Silverdew. Een toepasselijke naam, besefte Routpaw, omdat het kleine beetje zonlicht waarin ze stond haar vacht haast glimmend zilver deed lijken. Met een glimlach stapte ze op de ander af, niet door hebbend dat er nog een blaadje op haar kop lag. Oeps. "Dag Silverdew," ze ging zitten en keek de ander onderzoekend aan, ze leek haar pootje wat omhoog te houden. "Wat is gebeurd?"

Nieuwsgierig keek Silver door de den heen. "Kom eraan!" Great, Routpaw was dus aanwezig. De poes liep op haar af, met.. wat op haar hoofd. Silver begon te grijnzen. "Dag Silverdew," Silver gaf haar poot aan. "Wat is gebeurd?" De zilveren poes begon op dramatische wijze te snikken. Niet dat het heel overtuigend klonk, maar ze moest wat. "Ik struikelde tijdens de jacht. En de pijn gaat niet over. Ik denk dat het gebroken is. Och arme ik, nu moet ik mijn hele leven in de elders den liggen en bediend worden door irritante apprentices" roept ze jammerend uit, waarna ze met een overdreven gebaar op de grond valt en op haar rug gaat liggen. "Licht... vervaagt... Ik voel mezelf.. vertrekken" Ze doet haar ogen dicht, en uiteraard kan het detail van een stuiptrekkend pootje niet missen. 'Stiekem' doet ze een oog open om te kijken of Rout er nog staat. "Het voelt trouwens echt pijnlijk aan, die poot" merkt ze op serieuze wijze op, nog steeds op haar rug liggend.

De ander begon met snikken en even was Routpaw oprecht bezorgd, maar toen bleek dat de ander slechts een toneelstukje aan het opvoeren was. Toen ze sprak over haar toekomst als elder moest de gevlekte medicine cat apprentice kort lachen. "Oh maak je maar geen zorgen Silverdew, voorlopig hoef je je tijd nog niet als elder door te brengen. Niet als het aan mij ligt, iniedergeval," ze gaf de ander een goed bedoelde knipoog. Waar ze normaal altijd wat nerveus was rond clangenoten, had ze dat minder bij de zilvere poes. Ze kende de warrior al een beetje, voor een tijd waren ze samen apprentice geweest. Daarom kon ze ook wel lachen om haar dramatische uitvoering van haar eigen dood. "Ach en wee! Wat moeten wij nu zonder Silverdew, ze was zo'n goede warrior," klonk er gespeeld van haar kant, waarna ze het 'lijk' overeind probeerde te duwen. "Het voelt trouwens echt pijnlijk aan, die poot" zoiets had ze al begrepen, ja. Routpaw glimlachte haar toe. "Heb je hem toevallig verkeerd neer gezet?" ze had waarschijnlijk haar poot verzwikt, in principe niet ernstig, alleen vervelend.

Ze hoorde de medicine cat apprentice lachen, en glimlachtte even. Goed om te weten dat er nog iemand lol had uit haar miserie, right? . "Oh maak je maar geen zorgen Silverdew, voorlopig hoef je je tijd nog niet als elder door te brengen. Niet als het aan mij ligt, iniedergeval," Dat was in ieder geval goed om te horen. Ging ze toch nog niet dood voor haar 15e moon. "Ach en wee! Wat moeten wij nu zonder Silverdew, ze was zo'n goede warrior," Silver grinnikte. Het was leuk om te zien hoe de medicne cat apprentice nog een beetje goede humor had. Routpaw duwde haar overeind en de zilveren poes stond weer op 3 poten. "Ik zie de hele clan al voor me uit elkaar vallen in klein stukjes. Gelukkig dat onze lieve, geweldigie medicine cat-apprentice mij gaat redden. Dat hoopte ze, tenminste. "Heb je hem toevallig verkeerd neer gezet?" Silver knikte. "Jeahh, ik denk het? Het leek alsof ik wegzakte, dus ik gok dat ik over een konijnenhol ben gestruikelt."