Little souls {Oceanstar}

Oceanstar was nog steeds een tikkeltje geërgerd door enkele van haar Warriors. De manier waaroo ze zich hadden gedragen tegenover Shadowclan was onaaceptabel. Ook al wist ze dat iedereen gespannen was. Haar poten droegen haar langzaam naar de slaapplek van de Shadowclanners; waarna haar scherpe oog viel op een van de desbetreffende gasten. Smokebreath. De kater leek zijn rust niet te kunnen vinden; waardoor de Windclan Leader rustig op hem af stapte en naast hem plaats nam. "Je gedraagt je alspf er bijen achter je aan zitten," Mauwde ze op een zachte en warme toon. Wat maakte dat hij zich zo onrustig gedroeg? Behalve het feit dat ze in andermans kamp waren. Een kamp waarin niet elke Warrior zich gedroeg. Dat was dan ook de reden waarom de Windclan Leader nog op was. Ze zou haar Warriors in de gaten houden. De meesten hadden zich terug getrokken, in hun dens die zich in de kampwand bevonden. Dat was de reden waarom ze niet onder de Tallrock sliep. Ze was het gewend om in de kampwand te liggen. Windclanners hadden nu eenmaal weinig beschutting. Grote grotten; dat was niets voor hen. Ook al hadden ze zonder zeuren in de Cavern gelegen. Windclanners wouden de sterren kunnen zien en de wind voelen door hun vachten heen
Dat was vrijheid.

De kater leek nerveus, om meer dan enkel het feit dat hij in een vijandelijk kamp zat. Haar doordringende blauwe ogen waren op de oudere Warrior gericht; een vriendelijke en rustige blik in haar ogen. Al qas het duidelijk dat ze ook erg streng en ferm kon zijn; af en toe misschien wel iets té. Immers had ze een Warrior aangevlogen omdat hij zich niet wou gedragen. Een intense blik werd op haar gericht echter keek ze niet weg. Haar staart zwiepte ze ontspannen heen en weer terwijl ze de rookkleurige kater aan sprak. "Veel aan mijn hoofd," Bromde de kater waarop ze langzaam knikte. Iedere Warrior had wel eens veel aan zijn hoofd. Echter gedroeg hij zich als een Warrior die iets nieuws zou meemaken; nerveus en zenuwachtig voor wat komen zou. Wellicht zoals een kat die ouder zou worden en zich daar zorgen over maakte. "Je gedraag je alsof je voor een intense uitdaging staat," Mauwde de oplettende Leader terwijl haar warme blik nadenkend werd en ze hem op een vriendelijke maar sterke manier aan bleef kijken.

Oceanstar liet de kater niet zomaar gaan; als hij zenuwachtig bleef rondlopen zou hij uiteindelijk ook de aandacht van andere katten trekken. Wat kon betekenen dat ze hem zouden ondervragen. Wellicht voerde hij dan wel wat in zijn schild. De grote kater slaakte een chagrijnige brom uit waardoor ze hem een geamusseerde blik gunde. In haar leven had ze nog nooit een kat zo geërgerd gezien door een enkele opmerking van haar. "Mijn ongeboren kittens wachten thuis op me," Bromde hij waardoor ze haar blik verzachtte. Zelf was ze immers ook moeder en wist ze hoe spannend het krijgen van een nest kon zijn. "Ah gefeliciteerd. Je wordt vast een goede vader," Snorde de Leader kalm met een warme stem. Ze was blij dat de kater interesse toonde in zijn ongeboren nest. Dat was vaak een goed teken. Ze kende voldoende katten die niet naar hun kittens om keken of zeer weinig.

De kater leek haar vriendelijke, zachte blik niet op prijs te stellen. Ouder worden was altijd spannend; voor iedereen. Ten eerste was het de vraag of de kittens gezond en wel ter wereld kwamen en daarnaast kwam er nog veel aandacht en zorg bij kijken. "We gaan het zien," mompelde de kater; duidelijk niet overtuigd waardoor ze hem een nadenkende blik gunde. "Ik heb al vele kittens onder mijn zorg gehad. Het is elke keer een uitdaging maar je krijgt er veel voor terug." Mauwde ze zacht. Iedereen wist dat de kattin een hart voor kittens had; een doorgewinterde moeder was van twee nestjes en weeskittens. Als iemand wist wat het was om een ouder te zijn, was Oceanstar het wel.

Smokebreath had zijn kop onrustig op zijn poten gelegd. Hij was bijzonder ongedurig; wie zou dit niet zijn? Immers was elke kat in een vijandelijk kamp nu niet bepaald op zijn of haar gemak. Behalve de Shadowclan Apprentice misschien. "Ik hoop het, mits ik in één stuk terug kom in het Shadowclan kamp natuurlijk," Klonk er uiteindelijk veelbetekend waardoor de Leader zuchtte. Haar Clan gedroeg zich inderdaad slechter dan ze had gehoopt. Ze waren af en toe net idiote kittens; wellicht had ze hen anders aan moeten pakken. Echter had ze geen andere keuze gehad om de Clan stil te krijgen. "Ze zouden het niet wagen; tenzij ze kitten willen zijn of de Clan uitgegooid willen worden," Mauwde ze zacht. Ze zou niet twijfelen; immers waren katten trouw of niet trouw. Hopelijk zouden niet nog meer katten zich bij Bloodclan voegen.