So many things happened

Hij was niet zozeer bezig met jagen als wel met kruiden zoeken. Ace had laten vallen dat hij een bepaald kruid niet meer op voorraad had en het zo uitvoerig beschreven dat de leider de hint had begrepen en op pad was gegaan. Zijn kennis was alleen onder het dieptepunt, brandde in hel en wist de slechtste kat nog goed doen lijken, dus hij was nu al een halve dag verward alle planten aan het bekijken om te checken of ze een belletje deden rinkelen. Tot nu toe had hij weinig geluk, maar hij was niet als niet een doorzetter, dus de volgende groen lijkende plant naderend keek hij weer naar de blaadjes en zuchtte diep. Ook niet.

De kater keek op toen een stem hem vroeg wat hij zocht, en draaide zijn hoofd - wat vol zat met blaadjes - in de richting van het geluid. Hij grijnsde even toen hij Bluebell zag, een van de wat rustigere warriors die hij ook niet snel zou horen in een discussie. "Blue!" Mauwde hij vrolijk, het was lang sinds zij samen in het territorium gejaagd hadden. "Een of andere plant," Antwoordde hij vervolgens een beetje moedeloos, terwijl hij zijn schouders weer liet zakken. Het was geen geheim dat Tall hier slecht in was, wel een geheim hóe slecht precies.

De ander leek hem prima te willen helpen in zijn zoektocht, maar was niet onder de indruk van zijn beschrijving van wat hij zocht. Dat bleek wel toen ze doorvroeg en meer wilde weten over die 'plant' die hij zocht. Even keek de kater vrolijk, hij wist hoe 'ie eruit zag! "Eehm," Mauwde hij, de beschrijving die Ace had gegeven proberende te vinden. "Grooeeen...?" Dat was wel een veilige gok, en ook zo'n beetje het enige wat hij nog zeker wist. Dit werd moeilijk.

De ander leek nog minder onder de indruk van zijn plantzoekskills dan eerst, waardoor hij bijna beledigd werd tot hij zich bedacht dat ze een goed recht erin had. Hij was hier gewoon slecht in, dus waarom had Ace hem op pad gestuurd in the first place? Ugh. Zijn leven was ook nooit simpel. Maar Blue dacht in oplossingen, dus was het niet eerlijk om bij de pakken neer te zitten. Of hij de plant zou herkennen wanneer hij hem zag, ehm, nee, maar er kwam wel steeds iets meer informatie naar boven. "Hij heeft een blauwwiggroene kleur en blauwpaarse bloemen," Wist hij op te lepelen, en keek vervolgens heel trots naar de poes. "Maar of ik hem acuut zou herkennen?" Dat was een goede vraag, de kater haalde zijn schouders op. "Dat zullen we zien I guess?" En een grijns verscheen op zijn gezicht, hij had weer hoop. Gedeelde smart was écht halve smart.

De ander leek het een goed idee te vinden om maar gewoon aan de slag te gaan, waar de kater niet echt een weerwoord op had. Het was in ieder geval beter dan hier blijven staan in de hoop dat het vanzelf beter werd. Vandaar dat hij blij knikte en snel met zijn neus in de lucht ging staan. Het had een zoetige geur, tenminste, volgens Ace. Had hij dat Blue trouwens verteld? Vast wel. Zijn hoofd werkte niet altijd naar behoren als hij iets moest doen wat hij tien keer niks vond. Gelukkig had hij in dit geval een maatje. "Bedankt," Mauwde hij haar vrolijk toe, het was zoveel beter dan in je eentje ergens staan.

Het was fijn dat de poes door leek te hebben dat hij hier slecht in was, maar hem nog steeds probeerde te helpen. Dat maakte dat hij tenminste een beetje vertrouwen kreeg in het laten slagen van deze missie. Toen ze hem, pragmatisch ingesteld, vroeg waar hij al geweest was, was de kater dan ook al te blij een vraag te krijgen waar hij ook eigenlijk het antwoord op wist. "Oostelijk heb ik al helemaal gehad zo ongeveer, zuid ook," Hij was lang bezig oke. Hierbij gold trouwens dat het kamp het midden was, maar dat was duidelijk, toch?

De kater was maar al te blij toen ze hem niet zozeer leek uit te lachen als wel onder de indruk was van zijn dedication deze onbekende plant te vinden. Hij was er zelf ook van onder de indruk om eerlijk te zijn, al was het ergens ook beschamend. Welke leider spendeerde nou een hele dag aan het vinden van een simpele plant? Hij. Maar then again, Shadowclan was een zeer volwassen clan die erg goed voor zichzelf kon zorgen, zo was al wel gebleken door zijn leiderschap, dus in die zin maakte het weinig uit. "Klinkt goed!" Antwoordde hij vrolijk op de poes, met nieuwe energie doordat hij nu een buddy had met wie hij kon zoeken.

Hij moest even lachen bij haar eerste opmerking, aangezien het ook al door zijn hoofd geschoten was. De leider was al de hele ochtend weg dus als hij er niet to show for had, werd dat een interessant gesprek. Aan de andere kant vond hij de manier van denken bij haar tweede opmerking ook wel wat hebben. Hij vernauwde even zijn ogen en dacht na, voor hij knikte dat hij het met haar eens was. "Ik zeg, we zoeken iets wat ongeveer aan de beschrijving voldoet," Mauwde hij instemmend, zoeken was niet zijn favoriete bezigheid en zoeken naar kruiden al helemaal niet. Vandaar dat hij alle mogelijkheden aangreep er snel mee klaar te zijn.

De ander was het eens met zijn plan - wat nog eens fijn was voor de verandering - en begon zelfs al met zoeken. Een beetje verward door deze daadkracht stond Tall perplex, maar al snel schudde hij zijn hoofd en begon in de andere richting de bloem te zoeken. Als hij een mens was geweest had hij moeten denken aan de film met de ezel en de oger waarbij de ezel een plant moet zoeken - maar hij was geen mens en wist niet wat films waren. Vandaar dat hij alleen maar aan de kleur van de bloem dacht en uiteindelijk stilstond voor een bloem die wel blauw was, maar waarvan hij zich afvroeg of het blauwpaars was.

Zijn hoofd was nog bezig met verscheidene argumenten verzinnen voor beide zaken toen Bluebell erdoorheen kwam en meldde dat die goed genoeg was. Hij schoot in de lach, hier sprak het ongeduld wat ze inmiddels deelden. "Jij zou het moeten weten," Grinnikte hij, doelend op haar naam. Waarna de kater een bloem plukte, en daarna nog een, en toen hij uiteindelijk een bosje had weer naar de poes keek en grijnsde. Dit zou het moeten zijn.