Well Love is my name for a reason [Whitenight]

Burninglove had haar slanke poten haar kleine lichaam naar de Fourtrees laten dragen. Hoewel de kattin een Warrior in hart en nieren was; merkte ze toch wel dat ze veel zwakker was dan de meeste Shadowclanners. Dit doordat ze als Apprentice veel ziek was geweest en daarna snel vatbaar voor bijvoorbeeld groenhoest. Haar lichaam was dan ook klein gebleven al zag ze er hierdoor sierlijk uit. Ze had de zwart-witte vacht van haar van haar moeder Runningvole geërfd; een die ook haar broer droeg. Ze waren een tweeling voor een reden. Acefray haar vader was groot en stevig en één grote fluffbal. De meeste katten zouden dan waarschijnlijk ook niet geloven dat de kleine kattin zijn dochter was. De zwart-witte Senior Warrior stapte voorzichtig op de fourtrees toe terwijl de geur van Windclan haar met een haar snorharen deed trekken. Ze hoopte maar dat de toch wel knappe witte kater geen zin had in een gevecht. Ook al was hij Windclanner hij leek misschien zelfs groter dan haar.

De aardige stevig gebouwde Windclan warrior was weer eens bij de vierboom aangekomen. Wat was er nou met deze plek dat hij hier steeds naar toe getrokken werd? Kwam het door het uitzicht of zijn nieuwsgierig naar andere katten? Wie houdt hij voor de gek, natuurlijk was het de tweede. Windclan had mooie katjes maar na alles z’n beetje rond geweest te zijn moest zijn mannelijkheid toch echt een stuk veder. Whitenight hield niet zo van gebruikte voorwerpen. Eenmaal was genoeg want daarna was het niet meer spannend, plus het feit dat vaak de poesjes dan dachten als hij voor de tweede keer kwam dat hij ineens iets serieus wou. Pff yea right, if that was going to happen. Hij hield van zijn vrijheid als single. Voor hem geen binding hoor, nee dankje. De tom was als single geboren en zou als single sterven. Whitenight keek rond toen hij het grasveld opliep waar de vier grote eikenbomen zich bevonden en zoals gehoopt was hij niet alleen. Een grijns sierde direct op zijn lippen en met een dominante omhoogstaande staart liep hij de richting op van de zwart witte dame. “Heeft er ooit iemand tegen jou gezegd dat je echt een lekkerding bent?” Sprak hij als begroeting met een mannelijke charme stem. Ja de grote witte tom hield wel van rechtstreeks.

Burninglove keek de witte langharige kater aan toen hij naderbij stapte. Zijn houding was stevig en trots waardoor ze instinctief haar kop hief. Ze was een van oorsprong trotse kattin of deed zich tenminste voor. De onzekerheden die ze had verzweeg ze voor het gemak. “Heeft er ooit iemand tegen jou gezegd dat je echt een lekkerding bent?” Klonk eem charmante stem waarop ze rustig snorde. Immers was ze altijd blij met postieve aandacht; als katers haar knap vonden; dan betekende ze tenminste nog iets. "Wellicht al mag je witte vacht er ook wel zijn," Mauwde ze met een klein glimlachje waarna ze ontspannen een poot hief en die een lik gaf. Ze moest er natuurlijk goed uit zien.

Kijk. Dat was nou een poes waarvan hij kon zeggen dat het een leuke griet was. Geen moeite en onzeker gedoe, ze hadden het allebei fun, beter kon het niet right? Flirten was de bezigheid waar hij zich de hele dag mee kon vermaken en dan was het zeker ook leuk als er wat terug geflirt werd. Dan hoefde hij niet al het werkt te doen namelijk. Het liefst dook hij letter nu al de bosjes in, zonder überhaupt de voorgedoe te doen met het complimenteren en slijmen. Uiteindelijk zouden ze beide toch op het zelfde einde eindige dus waarom altijd zo langdradige gedoe? Hmnja. Het was niet anders. Poezen hielden nou eenmaal van dat ze eerst werden gevleid. De zwart witje mauwde dat hij er ook wel mocht zijn waarop Whitenight haar een knipoog gunde. “Oh schat, ik ben gevleid door je compliment, maar vandaag zou ik het toch erg graag over jouw knappe gezichtje willen hebben” De witte grote tom stapte dichter naar haar toe. Zijn twee kleurige ogen strak en flirtiger op de hare gericht. “De Shadowclan katers zijn wel hele erg bofkonten zeg” hmm.

Burninglove was anders dan de meeste andere katinnen en vaak koste het katten een poosje om door haar heen te zien. Flirten was een ding dat ze graag deed; dan voelde ze zich speciaal. Net zoals ze zich belangrijk voelde als Lightflame haar complimenteerde. Haar houding naar haar vader Acefray was wat lastiger. Ergens was ze een echt vaderskindje maar met zijn afwezigheid in het eerste deel van haar leven had die connectie nooit mogen groeien. Toen ze met een zacht gesnor hem ook complimenteerde leek de kater dit als teken te zien waarop hij verder mocht flirten. De kater gaf haar een knipoog waarna hij verder sprak. “Oh schat, ik ben gevleid door je compliment, maar vandaag zou ik het toch erg graag over jouw knappe gezichtje willen hebben” Waardoor de kattin hem een schitterende glimlach gunde. De grote kater stapte dichter naar de slanke en kleine Shadowclanner toe. Zijn tweekleurige ogen waren strak en flirterig op haar gericht waardoor ze ontspannen met haar staart zwiepte. Hem uitnodigend dichterbij te komen. “De Shadowclan katers zijn wel hele erg bofkonten zeg” Mauwde de kater waardoor ze grinnikte. "Zolang mijn tweelingbroer niet in de buurt is." Klonk er met enige humor in haar vrouwelijke mooie stem. Of haar vader; dat zou pas awkward zijn.

Whitenight grijnsde nadat hij de duidelijke hint kreeg dat hij dichtbijer mocht komen, iets wat hij meteen deed. De grote tom drukte zich tegen de ander aan. Zijn warme adem op haar oortjes blazend terwijl zijn staart om haar heen sloeg. “Hmm, en wie mag jouw ‘tweeling’broer dan wel niet zijn?” Vroeg hij, duidelijk wel geïnteresseerd in de she-cat. Een beetje leren kennen kon geen kwaad, misschien dat het wel eens van pas kon komen. Wie weet. “Also schatje, je broertjelief zou er niet achterkomen. Dit zal ons geheimpje zijn” Knipoogde hij, zichzelf meer tegen de ander aan drukkend met zijn grote borstkast zodat hij wit zwarte she-cat wat door haar poten liet zakken. Hij wou haar op de grond hebben zodat hij daarna mooi de controle kon nemen. Hij hield van controle. Dominantheid zat in zijn bloed en dat liet hij maar al te graag merken.

Burninglove keek de grijnzende witte kater zonder angst aan. Immers hield ze van aandacht en deze kater gaf het haar zonder moeite. De grote witte kater drukte zich tegen haar aan waardoor een zacht gesnor haar keel verliet. Immers miste ze het gevoel van gezelschap wel eens. Zijn warme adem voelde ze op haar oortjes die ze hierdoor even wiebelde. “Hmm, en wie mag jouw ‘tweeling’broer dan wel niet zijn?” Vroeg de kater waarop ze poeslief hem aan keek. Alsof ze hem van te voren zou waarschuwen voor Lightflame. De kater zou niks van het onderonsje weten. Dus was hij niet belangrijk. “Also schatje, je broertjelief zou er niet achterkomen. Dit zal ons geheimpje zijn” Verklaarde de kater waarop ze hem een goedkeurende glimlach gunde. Niemand zou haar kunnen straffen voor het geflirt en hebben van wat fun, toch? De kater knipoogde waardoor de kattin hem een snel plagerig likje over zijn wang gaf waarna hij zijn dominantie toonde. Met een zachte zucht gaf ze toe; immers was ze zwakker dan hij. Waardoor ze op de grond gedrukt werd. "Ons geheim, klinkt goed," Mauwde ze zachtjes.

Een plagerige kusje over zijn wang werd hem gegund nadat hij charmant en flirterig knipoog gegegven had aan de zwarte witte she-cat. Hij zag deze Shadowclanner wel zitten. De meeste waren altijd boos en afstandelijk en vaak hard to get maar deze mooie dame leek regelrecht in het diepe te springen. Wel leuker voor hem natuurlijk hehuehue. Met een zachte zucht gaf de she-cat toe en al snel lag ze op de grond voor zijn neus. Whitenight grijnsde aantrekkelijk en neusde met zijn koude neus in haar hals. "Ons geheim, klinkt goed," Werd er zachtjes gemauwd waarop de witte tom nog breder grijnsde. "Daar ben ik helemaal mee eens, mop" Sprak hij terug in haar oor. Wetend dat hij waarschijnlijk een pak slaag zou krijgen als haar broer uit het niks zou verschijnen maar dat was een zorg waar hij zich druk om kon maken wanneer dat zal gebeuren. White zou zijn pleziertje niet verpesten door een of andere beschermde familie lid door zijn kop te laten spoken. Hij wou zijn aandacht namelijk liever op de poes onder hem richtte.