Longing.

De poes rolde afwezig het balletje mos tussen haar poten. Slapen ging slecht, eten had ze geen zin in, alles leek gewoon zo futloos en zonder nut. Het leven tijdens de reis was zwaar geweest, maar er was altijd wel een lichtpuntje geweest; Vixen. Voor het eerst sinds ze vertrokken voor de journey had ze weer zo'n kinderlijke blijdschap gevoeld bij haar. Het was liefde, de jonge poes was halsoverkop verliefd geworden op een van de tribe katten. Het had haar een uitlaatklep gegeven terwijl de hele familie waar ze zo om gaf uit elkaar viel. En nu waren ze weer terug, zonder Vixen. Bijna had ze eraan gedacht te blijven, maar ze zou moeder nooit achter kunnen laten. Ooit zou ze nog Wolfstar moeten worden, zonder Vixen aan haar zijde. Het gevolg was echter dat ze nu hier was, alleen, want veel vrienden had ze toch nooit gehad behalve haar zusjes. De poes keek op toen ze een zwart-wit figuur zag zitten. Haar moeder. Even twijfelde, maar toen stond ze toch op en stapte op de poes af. "Mam..." begon ze wat twijfelachtig. "Kan ik met je praten over iets?" Normaal gezien sprak ze niet over dergelijke gevoelens met haar moeder, maar ze moest het ergens kwijt. Haar vader was geen optie meer, hij had Sinclaw verraadden en iedere keer dat ze hem zag bracht zijn grijze kop herinneringen aan Stainedkit terug.


[&Sinclaw]

Haar moeder was bezig met een of ander stuk prooi ontleden. Toen de robuuste apprentice op haar afstapte keek ze op, haar bek nog besmeurd met oud bloed. Waar andere katten haar zouden vrezen, lette Wolfpaw er al niet eens meer op. Haar moeder stond op een voetstuk waar niemand haar van af zou kunnen trappen. "Ja Wolfpaw?" sprak de poes koel nadat deze zich voor haar had opgeheven. Wolfpaw kneedde wat onrustig de grond met haar poten. Uh, ja, nu kon ze er ook niet meer onderuit. "Nou, je weet wel de tribe enzo..." begon ze wat mompelend, waarna ze zogenaamd luchtig haar schouders op haalde. "Ik heb daar een poes ontmoet en naja..." Starclan, dit is veel te moeilijk. Wat een onzin, waarom was ze hier aan begonnen? Toch bleef het zwaar op haar schouders liggen en ze wist dat het er uit moest. "Ik, uh, ik denk dat ik een beetje verliefd op haar ben geworden," ze ontmoette kort de blik van haar moeder maar keek al snel weer weg. "En eigenlijk mis ik haar... Best wel erg," De poes liet haar muren vallen en stelde zich zo kwetsbaar tegenover de zwart-witte poes, omdat ze niet anders kon. Er was geen andere kat aan wie ze dit toe vertrouwde. Ze had eigenlijk gewoon een grote knuffel nodig, al betwijfelde ze of ze die van Sinclaw zou krijgen.

Het moment dat ze haar laatste woord uitgesproken had, voelde ze twee woedende ogen op haar branden. Wolfpaw haar hart verzonk, omdat ze zich veel te laat besefte dat ze een verkeerde move had gedaan. "Wat.. heb ik je.. al die tijd geleerd Wolfpaw." haar stem trilde van woede, Wolfpaw haar oren zakten meteen diep in haar nek en ze nam haast een onderdanige houding aan. "Liefde.. is een zwakte. En wat doe jij. Je wordt verliefd op een poes.. in de bergen?!" De grijze apprentice beet kort op haar lip. "Mam, ze-" een zwart-witte poot werd haar kant op geslingerd en raakte haar hart tegen haar wan, hard genoeg dat de grijze apprentice het nog na voelde dreunen. Ongelooflijk haalde Wolfpaw haar poot over haar wang, waarna ze met pijn in haar ogen opkeek naar Sinclaw. Tranen fonkelden erin, ookal probeerde ze die verwoed weg te knipperen. Ze was haar moeders favorietje, toch? Ze was haar kleine Wolfstar? Toch? "Mislukkeling.." dat woord sneed dwars door haar heen en bleef nagalmen in haar kop. Er was niets zo belangrijk voor haar als de goedkeuring van haar moeder, wat deze wond enkel nog pijnlijker maakte. "Het.. Het spijt me," ze slikte een brok in haar keel weg. Verdomme, ze had hier nooit over moeten beginnen! "Mam het spijt me, het was maar een domme fout, het zal nooit meer gebeuren, echt waar!" klonk er haast wanhopig van haar kant. "Ik.. Ik ben geen mislukking," dat kon niet, ze was de dochter van grote Sinclaw, kleindochter van Darkfire én Innerstar. Ze zou Wofstar worden ooit, ze kón en mócht geen mislukking zijn.