The search for truth [Shatteredice]

OCEANSTAR

♡like the moon cannot stop oceanic tide; but a hidden star can still be smiling at night's black spell on darkness; beguiling♡

Oceanstar had haar wonden laten verbinden. Haar gevecht met Dinspots was een fel gevecht geweest, echter was ze van plan om zo snel mogelijk de tocht naar de Moonstone weer te maken. De stress deed haar niet goed als Leader en ze had het advies van Starclan nodig. Op deze manier kon het niet langer. Natuurlijk had Dinpaw fout gezeten, hij had de geërgerde kattin niet uit moeten dagen. Toch was een gedeelte ook haar verantwoordekijkheid en dus had ze Shatteredice gevraagd met haar mee de reis te maken. Zelf has ze niet gegeten. Haar maag was leeg en ze voelde zich alles behalve comfortabel. Haar blauwe ogen waren scherp terwijl ze de lange tocht had gemaakt. Haar wonden prikten nog wat, wellicht had ze kunnen wachtten. Echter was ze vastbesloten Starclan te spreken. Het was nog niet eens zo lang geleden dat ze op dezelfde plek had gestaan en nu zat ze alweer hier. Hopelijk zouden haar voorouders haar willen helpen. Ze wenkte Shatteredice mee naar binnen en liep de verwarrende route door de Mothermouth naar de Moonstone waar ze haar neus tegen aan legde. Haar ogen sloot en het koude gevoel door haar lichaam liet stromen. Starclan sta me bij..

Afwachtend stond de kleine flame point te wachten om haar leadster. Ze was gevraagd om mee te reizen naar de highstones zodat Oceanstar daar kon samen tongen met Starclan. Natuurlijk had ze ingestemd om samen met de grijze she-cat mee te gaan. Ze had Stallionheart er laatst nog over gehoord. Toen hij samen met Ocean daar naar toe was gegaan om haar levens te halen. Haar partner had verteld hoe indrukwekkend wel niet geweest was.. dus ja nu moest ze het ook wel eens met eigen ogen bezichtigen. Nooit was ze daar geweest. En al helemaal niet in Mothermouth waar de Moonstone zich bevond. Na snel haar reiskruiden opgelikt te hebben zag ze al Oceanstar tevoorschijn komen. De she-cat leek haastig en dus besloot Shatteredice haar met snelle passen te volgen. Richting de puntige bergen.

Met vermoeide poten liep ze nog steeds achter de ander aan. Haar vacht was bezweet van de afstand die ze ineens moest leggen. Nog nooit had ze zover gelopen en ondanks dat ze een Windclanner was en dit soort dingen juist voor haar weggelegd waren, putte het haar best wel uit. Nu snapte ze ook waarom Oceanstar Shadowclan had aangeboden om bij hun de nacht door te brengen. Het was een aardige reis, en Windclan lag dan ook nog eens het dichts bijzijnde van de Highstones. De kleine she-cat werd gewenkt door Oceanstar toen hun pad veranderde in een stenen ondergrond inplaats van het zachte gras. Een beetje nerveus wiebelde ze met haar oren maar standvastig liep ze achter haar Leaderster aan. Ocean was hier al eens eerder geweest en ze vertrouwde er op dat grijze she-cat haar goed zou begeleiden door de donkere tunnels waarin ze zich nu bevonden. Een beetje angstig zette ze kort haar nekharen op. Het was vreemd om door iets heen te lopen wat je niet kende, maar ook iets wat zoveel betekende voor de clans. Hier ergens bevond zich de Moonstone. Hou zouden ze zonder dit moeten spreken met Starclan? Of hoe zouden de Leaders dan hun negens levens moeten ontvangen? Hun pad werd breder en toen, daar, in een holte stond een massieve gesteente. Die scheen als duizend sterren. Versteld stapte Shatteredice kort naar achter. Zachtjes ademend on der heen kijkend. Het was prachtig.. De kleine flame point keek toe hoe Ocean zich bij de Moonstone nestelde en haar neus tegen de steen aandrukte. Nog geen enkele secondes later leek de grijze she-cat vetrokken te zijn. Het liet haar hart voor een minuut hard kloppen, het was nogal wat om dit voor het eerst te zien. Shatteredice keek naar Oceanstar. Ondertussen de geuren in zich opnemend voor als er misschien gevaar rondhing maar alles leek stil en vredig. Nadat ze besloten had dat de kust werkelijk veilig was ging ze de uitgang zitten. Haar ogen blijvend plakkend op Oceanstar. Hopend dat ze maar snel weer zou terugkeren.. Ze voelde zich namelijk alles behalve comfortabel hier.

OCEANSTAR

♡like the moon cannot stop oceanic tide; but a hidden star can still be smiling at night's black spell on darkness; beguiling♡

Oceanstar wist dat de reis geen korte was. Ze had Shatteredice dan ook geboden toch reiskruiden in te nemen sinds ze geen grote groep katten had meegenomen. Zijzekf maakte de tocht zoals het hoorde, op een lege maag. Echter de urgentie van de situatie liet haar zonder mokken de tocht maken. Natuurlijk voelde ze de spierpijn in haar poten en het geklop van de half genezen wond op haar nek. Echter was ze vastbesloten de tocht te volbrengen en Starclan om advies te vragen. Ze had Dinpaw's straf nog niet opgevoerd en de vraag was of ze dat ook zou doen. Eerst zou ze de wijze raad van haar voorouders tot zich nemen.

Het was Mousewish die ze ontmoette op de rustige plek die Starclan heette. De kattin zag er goed, sterk en vrolijk uit. Ze bespraken zonder veel te dralen over de Clan en mogelijkheden die Oceanstar had. Het was een kort maar duidelijk gesprek een die de jonge Leader nieuwe kracht gaf om haar Clan te leidden. Het duurde dan ook niet lang voordat ze haar ogen opende en haar koude poten even strekte voordat ze Shatteredice met een warme blik aan keek. De koude verliet haar lichaam en haar kop draaide ze nog een keer naar de steen. In een kort bedankje naar Mousewish voordat ze haar neus voorzichtig tegen de Warrior drukte en haar weg naar buiten baande. Het was een goede keuze geweest. Dat was een ding dat zeker was.

Ondanks dat de slaap in haar ogen begon te prikken bleef de kleine flame point wakker. Ze had beloofd om deze reis Oceanstar veilig te houden ondanks wat en dus hield ze haar ogen waakzaam open. Je wist maar nooit welke gek deze weg naar binnen zou lopen.. Misschien had een Bloodclanner hen wel in het zeil gehouden en zou hij hen verassen met een aanval. Of een vos die de kattengeur opgepikt had en deze holte binnen kwam wandelen? Niet dat dat waarschijnlijk zou gebeuren onder de wakende oog van Starclan. Deze plek was heilig, hier zou geen kwaad komen had Stallion haar verteld, al bleef ze liever toch voorzichtig. Je wist het namelijk maar nooit en de she-cat nam geen risco's voor zulke dingen. Met opgekrulde staart nam ze nogmaals de lucht in haar op maar de geur bleef killig en vochtig. Enkel haar en Oceanstar’s aroma hing erbij rond.

Na een tijdje begon de grijze she-cat te bewegen. Het viel haar direct op want al die tijd had het geleken alsof Oceanstar tot één geworden was met de gloeiende steen. Opgelucht hield ze weer adem en liet haar kopje hangen. Het was allemaal goed gegaan. De blik die ze kreeg toen de Leadster opstond maakte haar weer kort aan het glimlachen. De nerveusheid meteen weer wegebbend. Oceanstar draaide voor de laatste keer nog haar kop naar de moonstone en liep toen weer naar de uitgang. De koude neus van de grijse she-cat raakte kort die van de hare aan en eventjes liet Shatteredice een zucht klinken. Stillend latend wetend dat ze opgelucht was dat Ocean weer terug was. Toen ze beide eenmaal de tunnel weer uit waren, opende ze haar mond. “Is alles goed gegaan, Oceanstar?” Vroeg ze voorzichtig. Benieuwd als Oceanstar inderdaad het advies en de wijsheid had gekregen van Starclan waarop ze had gehoopt.

OCEANSTAR

♡like the moon cannot stop oceanic tide; but a hidden star can still be smiling at night's black spell on darkness; beguiling♡

Oceanstar wist dat de ander dit nog nooit had meegemaakt. Leaders kwamen hier meestal niet zo vaak; waardoor het een ervaring was die ze waarschijnlijk maar één keer in hun leven zouden hebben. Ze wist dat ze Shatteredice niet voorbereid had; aangezien ze met haar hoofd vooral bij Starclan had gezeten. De hoop dat haar voorouders haar bij zouden kunnen staan; kunnen helpen om de Clan met zachte maar duidelijke poot te leidden. De Leader draaide nog een keer eerbiedig haar kop naar de Moonstone voordat ze naar de uitgang liep en de andere kattin kort even geruststellend aantikte. Een zachte zucht weerklonk waardoor de Leader even glimlachte. Waarschijnlijk was de ander blij met haar veilige terugkomst op deze wereld. Immers was het een krachtige ervaring; en een hele onderneming. "Is alles goed gegaan, Oceanstar?" Mauwde de kattin waardoor de Leader met een warme blik knikte. Starclan had haar te woord gestaan; het had haar goed gedaan om Mousewish te zien al deed haar aanwezigheid haar altijd aan diens moeder denken. Brindleleaf; hoe zou het met haar mentor gaan? Zou ze zich de manieren van de Tribe eigen hebben gemaakt.

"Starclan heeft mij de inzichten gegeven die ik nodig had," Mauwde ze met een warmere stem dan ze in tijden had gehad waarna ze haar Clangenoot aan keek. "De druk op de schouders van een Leader is niet makkelijk. Zeker niet in deze tijd," Haar stem klonk kalm maar ergens ook emotioneel. Hoeveel katten was Windclan wel niet verloren? Haar moeder, Snowbird, Cootsnarl en daarvoor een van haar prachtige kittens. Kittens die inmiddels de leeftijd van Apprentice hadden terwijl haar oudste nest al weer Warrior was of in de nabije toekomst zou worden. De tijd ging snel; en de Leader was vastbesloten er het meeste van te maken. De tijd die ze had zou wellicht meer zijn dan de meeste Warriors doordat ze negen levens had; maar Leaders hadden een zwaardere last te dragen; een verantwoordelijkheid. Het volgen van de Warrior Code. De relatief jonge wond op haar nek begon te trekken en de Leader grimasde even. Dat was ook iets dat ze op moest lossen; haar probleem met Dinpaw.

De was blij dat inderdaad Oceanstar het gene gevonden had waarnaar ze opzoek geweest was. Starclan had enorme kennis en wijsheid, ze zouden de kersverse Leader de goeie pad opleiden, daar had ze alle vertrouwen in. De flame point keek de grijze she-cat eventjes meelevend aan. Oceanstar had familie verloren maar ook vele katten van Windclan. Ze snapte de stress en de druk die nu op haar lag volkomen, daarom dat de kleine Windclanner haar staart eventjes rustgevend en vriendelijk op de schouder van de ander legde. Haar een warme kalme blik gunnend dat vertelde dat alles goed kwam. Shatteredice hoefde niet te spreken want ze wist dat Oceanstar wist dat ze de ander door dik en dun zou helpen, zoals elke kat dat zou doen voor hun clan. Enkel toen de wit rood she-cat opmerkte dat de ander last kreeg van haar wond in haar nek verlaagde ze haar pas. “Oceanstar. Ik weet dat je snel wil terugkeren naar de clan maar ik denk dat het goed is om eventjes te rusten” Ze keek de Leader even goed aan. Hopend dat inderdaad Oceanstar zelf ook in zag dat deze trip geen eitje was, zeker niet met enkele wonden.

OCEANSTAR

♡like the moon cannot stop oceanic tide; but a hidden star can still be smiling at night's black spell on darkness; beguiling♡

Oceanstar was dankbaar voor de woorden die Mousewish had gesproken. Zonder haar begeleiding had ze nog steeds rond gedwaald met lastige gedachten en angsten voor haar Clan. Vertrouwen kwam enkel met tijd maar ze zag ook in dat ze haar Warriors moest vertrouwen. Ze waren niet allemaal slecht en een rotte appel hier en daar zou hopelijk niet de hele Clan benadelen. Met een warme blik legde de andere kattin kort haar staart op de schouder van de Leader. Die vastbesloten doorstapte ook al begonnen enkele wonden te trekken. De flamepoint verlaagde haar pas toen ze het door leek te hebben. Oceanstar keek haar met een vragende blik in haar ogen aan. "Oceanstar. Ik weet dat je snel wil terugkeren naar de clan maar ik denk dat het goed is om eventjes te rusten." Mauwde Shatteredice waardoor Oceanstar langzaam knikte. Het was wellicht een goed idee even op adem te komen ook al wou ze snel terug zijn. Daarbij wist ze dat ze voorzichtig moest zijn met de wond in haar nek. Het was immers een gevoelige plek. "Een korte pauze kan geen kwaad," Mauwde ze met een warme stem.

Onderwerp: Re: The search for truth [Shatteredice]