Jungle gym{Open}

Een bruin-wit gevlekte kop stak de hoek om, de nursery in. Nog niet zo lang geleden had hij deze plek zijn bed genoemd, zij aan zij gelegen met zijn siblings, tegen mama's warme buik. Maar nu was hij en grote jongen! Of tenminste, dat zou hij worden. Hij had helemaal geen heimwee hoor! Echt niet! Heimelijk keek Screech naar de zachte nesten. Het was hier een stuk stiller, en het voelde knus aan. Kom op Screech, verman jezelf! Wat zouden pap en mam wel niet zeggen? Met zelfverzekerde stappen liep hij de nursery in. Hij zou met hun alle spelen. Hij stond stil in het midden, verlaagde zich zodat kittens er op konden, en sprak in een lage (of zo laag zijn stembanden het toelieten) stem: "Ik ben een boom." Voor de zekerheid fronste hij ook nog eens heel serieus.