When Warriors Act Like Less Then Kittens.. [Searkit]

Oceanstar was langzamerhand in staat om enkele van haar Warriors te vellen. Enkele Warriors gedroegen zich nog zoals een Windclan Warrior betaamde. Echter waren er voldoende die hadden besloten het woord van de Leader te negeren en dus had ze geen andere keuze dan ze streng aanpakken. Haar liefdevolle, warme karakter was nog aanwezig maar duidelijk onderdrukt door de druk en emoties die door haar lichaam heen stroomden. Haar blauwe ogen stonden kalm, vermoeid maar ook enigszins geërgerd. Ze was aan rust toe, rust om al haar ervaringen op een rijtje te zetten. Familietijd, dat kon ze ook gebruiken en wellicht een spel met een kit. Als er een was die er interesse in had. Haar blauwe ogen gleden langs de kampwand, en de slaapplekken. Uiteindelijk eindigde die bij de Nursery waar ze een oranje kit zag ontsnappen. Met rustige passen stapte ze op de jongere kat af waarna ze haar oortje wiebelde. Alleen het zien van een kit vrolijkte haar al iets op. Onschuld. "Searkit?" Mauwde ze zacht met een klein glimlachje om haar lippen.

De oranje kit, doe de naam Searkit droeg had vast niet verwacht door de Leader aangesproken te worden. Het jonge ding leek op te schrikken van de warme stem van Oceanstar. Sinds ze Leader was gedroegen de meeste kittens zich toch wel anders naar haar, wellicht omdat ze de hoogste rang bedroeg en hen de zwaarste straffen kon geven en grootste complimenten. De kitten boog haar kopje eerbiedig waarna het begon te ratelen. "Dag mevrouw de leader Oceanstar." Klonk er terwijl de kit haar kopje weer hief. Als haar Warriors nog maar half de manieren hadden als deze kitten, zou ze hen veel minder vaak hoeven te straffen. Nog voordat ze de kitten kon begroetten, sprak ze enthousiast weer verder. "Weet je, ik ben bijna zes manen oud! Dan mag ik apprentice worden! Je gaat mij toch apprentice maken he? Ik heb nog nooit iets fout gedaan!" Piepte de kitten waardoor Oceanstar verbijsterd naar het oranje poesje keek. Voordat ze haar gerust kon stellen, en het nerveuse getrippel kon stoppen opende de kit haar mond al weer. Waardoor de Leader geamusseerd met haar oor trok. "Ik ben zelfs nog nooit stiekem buiten het kamp geweest! Jaja, soms kwamen andere kittens dat aan mij vragen, maar ik zei altijd "Nee, dat mag niet!" Want dat mag pas als je apprentice wordt!" Vervolgde de kitten waardoor de kattin geïnteresseerd haar snorharen liet trillen. Welke kittens wouden het kamp uit? "Sorry mevrouw de leader Oceanstar, het was niet mijn bedoeling om zo heel erg veel te actief te doen." Mauwde de kit waardoor de Leader begon te grinniken. "Searkit, het is al goed." Mauwde ze lachend waarna ze de kit mee wenkte. "Bijna zes Moons al weer. Dan moet ik maar snel een Mentor gaan zoeken," Plaagde ze de kit waarna ze haar een warme blik gunde. "Ik ben geen mevrouw de Leader Oceanstar. Je kunt gewoon Oceanstar zeggen." Mauwde ze met glinsterende ondeugende ogen.

Het zien van deze onschuldige kit verwarmde het hart van de Leader; zoals de meeste kits dat deden. Ze wist dat de kitten inderdaad bijna zes Moons was en dat dit een Ceremonie zou betekenen. Het zoeken van Mentoren was dan ook belangrijk; zo wist ze dat Barksound ooit een Mentor zou mogen worden. De kater had het met haar overlegd en ze vroeg zich af of hij bij de kitten zou passen. "Oké mevrrr... Oceanstar!" Mauwde de kitten enthousiast voordat ze in de ogen van de kitten een nieuwe vraag zag vormen. Nieuwsgierig wachtte de Leader totdat ze deze vraag dan ook zou horen. "Euhm.. Zou ik iets mogen vragen?" Begon de kit terwijl ze verlegen met een pootje schoof. "Wil jij mij misschien al leren hoe ik een echte sluiphouding aan moet nemen? Want wanneer ik dat probeer, lijk ik altijd iets verkeerd te doen. Dan kan ik ook indruk maken op mijn komende mentor! Laten zien dat ik al weet hoe je een prooi besluipt!" Vroeg de kitten terwijl die in een onhandige sluiphouding dook. Een waarbij de achterpoten niet meededen en de kont in de lucht stak. Lachend stapte de Leader naar haar toe. "Balans is erg belangrijk, Searkit." Oceanstar zakte soepel door haar vier poten en zette een soepele wiegende stap waardoor haar poten geruisloos een beweging maakten. "Houdt het lichaam zoveel mogelijk in een rechte lijn. Je staart stil en zet je poten soepel maar rustig neer," Mauwde de kattin zacht.

De kitten luisterde aandachtig naar haar aanwijzingen. Echter was het uitvoeren ervan nog niet zo makkelijk. De jonge Leader vond het dan stiekem ook wel amusant hoe de kit zo onstabiel als het maar kon, haar houding na probeerde te doen. De pootjes stonden te ver uit elkaar waardoor het extra kracht kostte om overeind te blijven. Er was geen soepelheid in de spieren, de jachthouding mocht natuurlijk niet veel energie kostten. Niet veel moeite, eigenlijk ging het erom zo soepel mogelijk te staan zonder dat iemand het hoorde of in het geval van muizen voelde. De poten moesten goed en makkelijk hoog opgetild worden. In balans staan betekende niet dat poten ver uit elkaar moesten staan. Een fout die de kit dan ook overduidelijk maakte. "Is het zo ongeveer?" Nu, wat was ongeveer. De kitten luisterde wel maar deed het dus verkeerd. Voordat Oceanstar dat echter uit kon leggen, leek de kitten te realiseren dat ze nog niet op haar achterwerk had gelet en veranderde ze de houding. Ze zette haar achterpootjes nog verder uit elkaar, waardoor de kont bijna op de grond kwam en Oceanstar haar best moest doen haar wenkbrauwen niet op te trekken en serieus te blijven kijken. Als laatste hield de kit de staart stil, maar te stil waardoor het verlengde van de rug haar niet in balans kon houden. Haar voorpoten schoven nu dan ook uit elkaar waarna de kit op de grond plofte en Oceanstar bezorgd een stap dichterbij zette. "Auw!" Piepte de kit toen haar kopje als eerste de grond raakte. De grijzige Leader pakte het diertje voorzichtig op aan haar nekvel waarna ze haar zachtjes neusde om er zeker van te zijn dat ze uitwendig geen letsel had. "Searkit, dat was een hele goede poging, maar je poten stonden te ver uit elkaar en je staart was net iets te stil," Mauwde de kattin troostend. Deze leeftijd waren kittens altijd zo leuk, ook jonger en ouder. De kattin was een moeder door en door, dat wisten de meeste katten wel. Al kwam het de laatste tijd niet zo vaak naar boven toe als daarvoor.

De kitten was vastberaden; dat was een ding dat duidelijk was. Ze wou het opnieuw proberen, met meer uitleg. "Maar...Hoe moet ik dan stevig en evenwichtig staan? Met je poten toe val je toch snel om?" Vroeg de kitten waardoor Oceanstar haar een vriendelijke blik gunde voordat ze met haar kop schudde. "Hoe loop je normaal gesproken, met je pootjes best dicht bij elkaar. Je moet gewoon kunnen blijven lopen." Mauwde ze terwijl ze geduldig haar blik op de rosse kit hield. De kitten zette haar pootjes weer goed neer en boog er doorheen. Dit zag er al stukkem beter uit. Haar staart was stil en ze stond ook evenwichtig maar te opgekropt. Niet ontspannen, zoals Oceanstar had voorgedaan. Haar rug was bol alspf ze wou springen en sluipen of springen was wel iets heel anders. "En doe ik het goed?" Vroeg de kitten enthousiast terwijl ze speels met haar achterste schudde waardoor de Leader een glimlach moest onderdrukken. "Je rug staat nog iets te bol waardoor je staart nog te ver in de lucht steekt. Verder sta je goed," Complimenteerde de jonge Leader waarna ze de houding nogmaals soepel liet zien.

De kitten leek de houding nu door te hebben. Ze had haar balanspunt gevonden en kon nu makkelijker en stiller bewegen. Iets dat een grote stap naar het Warriorschap zou zijn. Een enthousiast kreetje deed haar opkijken, voordat ze een kit om haar voorpoot voelde en haad oren geamusseerd bewoog. "Ik heb je!" Giechelde de kit waardoor de Leader snorde en zich liet vallen; met een zacht plofje op de grond. "Mijn eerste vangst!" Lachend stond de kitten op waardoor de Leader langzaam overeind kwam en zichzelf ook uitschudde. "Veel blijven oefenen; dan wordt je vast een goede Warrior," Mauwde de jonge Leader met een glimlach waarna ze haar kop evem boog. "En niet vergeten, de Warrior Code is belangrijk." Vervolgde ze waarna ze de kitten een plagerig tikje met haar staart gaf en naar voren trippelde. "Is Rabbitfoot in de buurt?" Vroeg ze aan de kitten; zich afvragende waar diens zus was.

De lichtrossige kitten leek haar reacties wel leuk te vinden. Ze hoorde het onschuldige gegiechel aan waardoor ze zelf grinnikte. Natuurlijk had de kit haar nooit omver kunnen duwen, maar het was leuk om mee te spelen. Oceanstar droeg natuurlijk nog steeds een moederhart. Ze complimenteerde de kitten waarop ze haar borstje vooruit stak en trots mauwde. "Ja, dat ga ik zeker doen! Ik ga de beste warrior van de Windclan worden!" Mauwde de kitten blij, terwijl ze in de ogen van de jonge Leader keek waardoor die waterig glimlachte. De droom van de meeste kittens, ze dachten dat de wereld nog mooi was. Ze wisten niet hoe zwaar het leven kon zijn, en dat een Leader zijn alles behalve makkelijk was. "Ik heb al leren jagen, binnenkort zal ik ook nog kunnen vechten en ons territorium verdedigen!" Vervolgde de kitten terwijl ze haar tanden ontblootte en gromde. De kattin glimlachte warm naar de jongere kit. "Laten we hopen dat dit niet nodig is. Vechten is niet altijd prettig," Mauwde ze waarna ze opstond en haar kop boog om de kitten aan te blijven kijken. Hierna vroeg ze naar Rabbitfoot. De grote zus van dit nog kleine ding. "Nee, ik heb geen idee," Oceanstar knikte even naar Searkit waarna ze haar ogen sloot. Ze had het idee dat de kitten niet veel met de andere jongere kits speelde. Waarschijnlijk was ze met haar vijf Moons ook al wel bijna klaar om Apprentice te worden en een nieuwe uitdaging te krijgen."Ik heb Rabbit al wel een tijdje niet gezien," Vervolgde de kit waardoor Oceanstar even fronste. "Ik dacht dat ze best vaak naar je toe kwam. Maar wellicht heeft ze het druk met haar nieuwe Apprentice," Mauwde ze uiteindelijk zacht en warm.